• Toerleider: Rene Lammertink
  • Auteur: Gerrit Wessels

Zaterdag 1 maart, de opening van het zomerseizoen. Koud! Dus zo laat mogelijk van huis vertrekken om niet te bevriezen bij het Toerhoes. Maar dan… een platte achterband, gisteravond nog knalhard. Snel wisselen, maar 08:30 uur ga ik nooit halen. Ik neem een kortere route en zie in de verte de groep rijden op de Enterstraat. Puffend aangehaakt bij Jan Dannenberg en Gerrit Bakker. “Waar kom jij nou vandaan?” vraagt Jan. Gerrit kijkt me raar aan: “Je bent je helm vergeten.” Ai, de bivakmuts heeft de haren niet doen wapperen, vandaar. Oeps. Veiligheid eerst, dus terug naar huis.

Met helm het besluit om de route andersom te rijden. Via Enter naar Vasse, in de veronderstelling dat daar halverwege de koffiestop is. In Bornerbroek, over een smal fietspad. Rijplaten! Eentje staat gevaarlijk overeind. Ik probeer ‘m te ontwijken – mijn fiets denkt daar anders over. Bam! Mijn helm stuitert op de plaat, controle van de ledematen, gelukkig alles heel. Mijn Apple Watch vindt het wel nodig om mijn echtgenote te waarschuwen dat er bijna 100 kg op de grond ligt. Na geruststelling, verder richting Tubbergen.

Bij een Tubbergse bakker staan een aantal racefietsen, 50 meter verder gaat de telefoon, “We zitten hier!” De vieze broek en shirt vertelt het verhaal van de rijplaten, Effe zitte, chocolademelk, gloeiend heet, naar binnen, het helpt. Op naar Rijssen. Net buiten Tubbergen: lek, lek, lek. Onze penningmeester kijkt zorgelijk naar zijn wiel. In al mijn jaren fietsen heb ik nog nooit zo’n koppige buitenband gezien. Met brute bouwvakkerskracht duurt het een half uur om dat kreng los te krijgen. Binnenband erin, 7.6 bar erop, we gaan weer!

Bij Bornerbroek roept iemand: “Pas op, rijplaten!” en prompt ligt een TCR-lid gestrekt. Berend Schreurs inspecteert zijn gezwollen pink. Later op de dag horen we dat Berend zijn pink heeft gebroken, met een keurig gipsverband, gratis verstrekt door ZGT Almelo, kan hij extra lang uitrusten van de vele gemaakte winterkilometers, BJ, van harte beterschap !! We vervolgen onze rit, met 34 à 35 km/u richting de Langenberg. De altijd goed gemutste Brigitte verwelkomt ons als enige overgebleven TCR’er. Gelukkig wacht ons de beloning: een dampende kom erwtensoep van Maria.

Goed gemutst nemen we afscheid. Wat een dag!

Gelezen: 161