Auteur: Annelies Voortman
Toerleider(s): Dinand Kosters
Groep: T4
Strava link:
Aantal KM: 107
Aantal leden: 12

Het weer wat voorspeld wordt is redelijk goed. Maximaal rond de 14 graden, beetje zon, en droog. Prima fietsweer. Het is voor mij voor ’t eerst dat we bij de manege starten. Op m’n gemakje rij ik er heen. Voor me zie ik iemand met een driekwart broek en armstukken fietsen, brr, ik vind het nog behoorlijk fris. Blij dat ik m’n lange broek en jasje aan gedaan heb.
We starten met 12 man. Gerrit S. wil met de T3 mee, maar vind het voor ons fijner als we met een even aantal fietsen, en besluit om toch maar met ons mee te gaan. Dinand K. is tourleider, en stuurt ons door de Braakmanslanden. We komen al snel buitenaf en fietsen rustig richting Holten. Langs Holten heen gaat het naar Nieuw-Heeten en Okkenbroek. Als volleerde tourleider heeft hij alle rustige weggetjes uitgekozen die er zijn, het fietst heerlijk. Ik hoor vaak om me heen: wat een mooie route zeg. We slingeren wat door het groene landschap naar Olst. We hebben de wind mee, en soms zijn daar uitgelaten mannen op kop die zo hard mogelijk willen fietsen.
Ineens komt er een noodkreet van iemand midden uit de groep, die ons allen stijf rechtop doet schieten van schrik. Ik fiets achteraan, en met Gerrit S. probeer ik te zien wat er gebeurd. Geen tegenliggers, geen paaltje, geen gat in de weg.. Wat dan?? Dinand laat zijn stem horen tegen de kopmannen, en we gaan ineens een paar kilometer per uur zachter. Waarschijnlijk gingen we te hard. Rustig aan verder maar weer. Bij Olst wil de pont net wegvaren, maar ziet (of hoort) ons aankomen en wacht netjes tot iedereen veilig aan boord is voordat hij gaat. Weer op het vaste land fietsen we over een mooi fietspad recht op de kerk van Nijbroek af, als er weer een schreeuw uit de groep komt. Ik kijk langs m’n voorganger heen wat er gebeurt, en zie hem ineens plat op het stuur liggen en ‘kijk uit!’ roepen. Ik schiet ook plat op m’n stuur zonder dat ik weet waarom, maar dat lijkt me het veiligst als we aangevallen worden. Het volgende moment zwiept er een tak tegen m’n helm, en wordt ik even verblind door bladeren Sommigen zwabberen wat heen en weer van schrik, maar ook nu gaat alles goed.
Bij de Hangar, aan de zijkant van het vliegveld Teuge, stallen we onze fiets en nemen we plaats. Buiten is net te koud, dus dan maar binnen. De bediening is streng, doch in hun ogen rechtvaardig. Aan bepaalde tafels mogen we niet zitten, helm niet zomaar ergens neerleggen, en geen eigen brood opeten. Aan de eerste twee dingen hebben we ons maar gehouden, maar iedereen eet wel met smaak z’n eigen gesmeerde broodjes op.
Na een klein halfuur heeft iedereen het wel bekeken, en gaan we vol goede moed verder op pad. Iemand hoort het geluid van een motor en roept ‘achter’! We maken een lintje, en denken dat er een auto voorbij komt.. het bleek een vliegtuig te zijn die laag over ons heen vliegt.
We koersen recht op de IJssel af, maar op het laatste moment roept Dinand ‘rechtsaf!’ Gelukkig, dat scheelt weer een nat pak. We gaan over de brug bij Deventer en krijgen een hele rij stoplichten. We worden met vaste hand hierdoor geleid en komen in rustiger gebied. Via Bathmen en Loo gaat het weer op huis aan. In Loo worden we bijna van de weg gereden door oma die ineens linksaf slaat en ons hierdoor afsnijdt. Ze ziet ons totaal over het hoofd. Gelukkig zijn wij wat alerter, en fietsen we vrolijk door.
Nu hebben we geregeld de wind tegen, en sommige beentjes gaan protesteren. Er wordt snel doorgedraaid, en zo komen we rond kwart voor één Rijssen weer binnen. Het was een mooie tocht.

Mannen, bedankt, en iedereen een goed weekend!

Gelezen: 187