Auteur: Anton Janssen
Toerleider(s): geen
Groep:
Strava link:
Aantal KM: 90
Aantal leden: 17

Verslag: Fantastische sportdagen! (met ongemakken).

Het is al weer voor de derde keer dat we met een groep TCR-leden deelnemen aan de MTB marathon van het Bike Festival in Willingen. De groep bestond maar liefst uit 17 personen, meer dan vorige jaren. Wellicht hebben de enthousiaste verhalen en ervaringen van 2016 en 2017 hieraan bijgedragen. Het is ook deze keer een bont gezelschap van aanstormende talenten, gerenommeerde wedstrijdrijders, stugge doorzetters en oude krijgers.
Het concept is simpel: vertrekkken op vrijdagmorgen, na aankomst in Familie Hotel Kameleon een rustig ritje naar Willingen, inschrijven, een bezoekje aan de Bike Expo, genieten van de pastaparty(!!!….), een paar biertjes en op zaterdagmorgen vroeg knallen op het uitdagende parcours rond Willingen.
Deze keer reizen we met 3 personenwagens en de VW Crafter, gratis beschikbaar gesteld door autobedrijf Pouw. Na een bezoekje aan een typische Duitse Konditorei/Imbiss zijn we rond 14.00 uur in het hotel in Elleringhausen op zo’n 10 km. van Willingen. Het weer is uitstekend en we besluiten per fiets ons startnummer op te halen op het Bike Festival. Een mooi ritje over een stevige klim. Sommigen kunnen het niet nalaten de beentjes alvast eens even te testen. Weer terug naar het hotel, omkleden en weer naar Willingen, om te gaan genieten van de heerlijke pasta. Er moet per slot van rekening een flinke bodem worden gelegd voor morgen! De paste smaakt prima en niemand is zich nog bewust van de gevolgen… ’s Avonds een vluchtig bezoekje aan het drukke toeristenstadje. Bij terugkomst in het hotel een paar drankjes en op tijd het nest in. Om zes uur de volgende morgen is er het ontbijt en om 7.30 uur of 8.00 uur moet er gestart worden.
De volgende morgen blijkt dat sommigen de nacht enigszins onrustig hebben doorgebracht vanwege gedwongen toiletbezoek, waar bij het enige drukken bestaat uit uit het drukken op de spoelknop van het toilet…. Zenuwen of? Aangezien dit bij enkelen van ons voorkomt, rijst er al een vaag vermoeden. Niet zeuren, er moet gefietst worden en een beetje turbodruk van achteren kan geen kwaad. De tassen worden gepakt en we begeven ons naar de start. Geert Averink, Roelof en uiteraard Maarten en Nico hebben besloten om te starten in de wedstrijdgroep en zij starten om 7.30 uur tussen enkele wereldtoppers. Een prachtig gezicht: 500 MTB’ers geneutraliseerd achter de jurywagen. De overigen starten gezamenlijk om 8.00 uur in de volgende stargroep. Niet nadat enkelen nog wat gewicht hebben geloosd achter de bosjes… Blijkbaar heeft dit snelle virus niet alleen bij ons toegeslagen; er zijn meer bedrukte gezichten waar te nemen onder de deelnemers.
Ieder heeft het voornemen de 90 km. te fietsen ( 2700 hm. en superzwaar), m.u.v. Hans en Anton, zij rijden de “korte”afstand van 56 km. ( oude krijgers zijn wel verstandig).
De start wordt begeleid door harde Duitse schlagermuziek en onder luide aanmoedigingen is het vertrek. Nadat de eerste drukte is opgelost wordt het genieten van het prachtige weer en mooie omgeving. Er moet veel geklommen worden, afgewisseld met mooie en soms pittige afdalingen. Het enige nadeel is het onrustige gerommel in de buik bij sommigen. Ieder rijdt op eigen tempo en geniet van een geweldige tocht. Hans en ik draaien na 56 km. af naar Willingen en kunnen zo iedereen binnen zien komen. We zijn verrast daar Roelof en Maurice aan te treffen: enkele noodgedwongen stops onderweg heeft hen doen besluiten het bijltje er bij neer te gooien. De buikloop maakt z’n eerste slachtoffers. Even later moet ook Jan Harm er de brui aan geven. We wachten op de binnenkomst van de snelle mannen. Die laten niet lang op zich wachten. Maarten finisht als 8e, Nico als 11e, Geert A. als 32e. Een klasse prestatie! Ook de andere mannen finishen niet lang daarna. Geweldig gedaan, super doorzettingsvermogen. Natuurlijk zijn er de verhalen van onderweg: hoe steil het was, hoe snel de afdalingen en hoe vaak ze de Duitse bodem hebben bekeken met twee witte billen.. De pasta heeft veel slachtoffers gemaakt, niet alleen bij ons maar bij veel deelnemers. Volgend jaar toch maar een Wiener schnitzel in een restaurant.
Na afloop wordt de dorst aangevuld met een lekker alcoholvrij biertje ( we moeten nog terug rijden) en de maag voorzien van de nodige calorieën. Het was weer een geweldige belevenis! Frank, Geert A., Geert D.,Hans, Jan B., Jan Harm, Jan S.,Jeroen, Maarten, Marien, Maurice, Michiel, Nico, Peter, René en Roelof hartelijk bedankt en petje af voor jullie knappe prestatie. Zeker tot volgend jaar!

Anton

Gelezen: 167