Van: Andre Meerman
Auteur: André Meerman
3 maart 2002
Op zondag 3 maart 2002 is er voor het eerst een off-the-road versie van de Ride for the Roses gehouden. Dit evenement is enige jaren geleden door Lance Armstrong in het leven geroepen om de kankerbestrijding financieel te ondersteunen. Reeds een aantal jaren bestaat er in Nederland de Ride for the Roses wegrace, maar dit jaar voor het eerst dus ook een beach (strand) versie.
Met z’n tweeen (Wout Klink en ondergetekende) zijn omstreeks 9:15 vanuit Zuna weggereden naar Scheveningen. Daar aangekomen zagen we gelijk al een “toerclupper” rijden, het bleek Bert Meijer te zijn. Bij de start bleek dat er nog twee leden aanwezig waren, Gerrit Pluimers en Eddy Blokhuis. Dit bracht het totaal aantal TCR-leden op vijf. Toch geen geringe deelname voor een tocht zo ver van huis.
Om twaalf uur werd er afgeschoten voor de start vanuit de pier in Scheveningen, de wedstrijdrijders eerst. Begonnen werd aan (naar later bleek) 5 rondjes van 8 kilometer, samen dus zo’n veertig kilometer. De eerste 200 meter liepen over de boulevard, waarna er afgedaald werd naar het (mulle) zand van het strand. De volgende kilometer ging tegen de wind in over het zuigende zand richting keerpunt. Vervolgens kregen we de wind in de rug, maar de zuigkracht van het zand compenseerde dit voordeel ruimschoots. Af en toe door het wegebbende water en grote gaten omzeilende, kwamen we weer onder de pier door. Na 500 meter werd begonnen aan de beklimming van het duin. Dit moest voor de meesten lopend gebeuren, hetgeen na twee keer reeds pijn in de kuiten veroorzaakte.
Het rondje zoals omschreven moest dus vijf keer bedwongen worden. De eerste twee rondjes zat het tempo er nog wel aardig in, maar daarna begon bij mij de pijp leeg te geraken. Ik was dan ook blij dat ik na het vierde rondje eindelijk de finish in beeld kreeg.
Ondertussen waren de wedstrijdrijders al reeds lang gefinished. Zij rijden op dit parcours met een gemiddelde van 40 (!) kilometer per uur. Gezien de mate waarin ik geleden heb, neem ik mijn petje af voor deze sportmensen.
Al met al een leuke ervaring, maar “A-j ‘t elke wekke doot, geet de wille d’r wal of”.