2005 – Rondje IJsselmeer

Van: Gerrit Wessels

Volgens mijn zwager is het fietsen van een dergelijke afstand behoorlijk dwaas. De uitleg van Van Dale aan het woord “dwaas” staat hier dan ook boven afgedrukt.

Op zaterdagochtend om 5 uur is het al druk op de parkeerplaats van de Sporthal. De eerste “dwazen” melden zich en er is een schoolreis-achtige sfeer voelbaar. Voor we een meter gefietst hebben, roept de penningmeester “lek” en vervangt reeds een binnenband, maar evengoed vertrekt de meute (34 fietsers en twee volgwagens) om 10 voor half zes richting Harderwijk. Vlak voor Harderwijk (het is nog donker) ontlaat de hemel zich met een fikse bak water. Gerrit Tijhof deelt de groepen in en voor we het goed weten vertrekken we uit een schemerig Harderwijk richting Amsterdam. De wind is ZW en staat recht op ons bakkes, door snel wisselen op de kop kan er toch continue boven de 30 km/uur gereden worden. We mogen ook niet veel tijd verliezen. Het is vandaag 14 uur licht en met twee uur totale pauze dient het gemiddelde rond de 30 km/uur te liggen.  Via Blaricum, Naarden en Muiden steken we het Amsterdam-Rijnkanaal over en na een stukje klunw rijden we via de Schellingwouderbrug naar het noorden. We hanteren een strak tijdschema. In Durgerdam de eerste stop (gemiddelde is 31 en we liggen een half uur voor op schema). Na een jerrycan met bouillon leeg geslobbert te hebben, tuigt de meute zich richting Volendam/Edam. Zo nu en dan een stop voor een gesloten brug. De toerleiders moeten zo nu en dan improviseren om uiteindelijk in Medemblik te arriveren voor de warme hap. Op het stuk van Durgerdam naar Medemblik heeft het stoppen en draaien en wachten voor open bruggen ons 25 minuten extra gekost. We hebben precies 35 minuten om te eten. Dat lukt wonderwel. Cafebaas Jack Brakeboer (de in Medemblik wereldberoemde langeafstandzwemmer) heeft alles prima geregeld en vraagt zich af waarom die gasten zo’n dorst hebben. “Een gekkenhuis is het !!: roept hij voortdurend en moedigt de meute aan om een hem bekend TCR-lid helemaal naar de “kaloten” te rijden. Via de Wieringermeer rijden we met de wind flink schuin tegen naar Den Oever en beginnen aan het snelste stuk van de route (inmiddels zitten we bijna op de helft (nog maar 180 km…) over de Afsluitdijk. Met de wind pal in de rug snelt de meute zich met een snelheid van tegen de 40 per uur naar Makkum. We lopen weer in op het tijdschema en zullen deze extra tijd nodig hebben als op het laatste stuk de wind weer schuin tegen zal zijn. De beentjes beginnen nu toch al wel voelbaar te worden. Tijd voor de 3e stop. In Hindelopen strijken we ons tegen een dijk en genieten van het heerlijke zonnetje, de zweetafdrijvende wind en de mooie vergezichten. Iedereen neemt de gelegenheid om de bidons te vullen, een rokertje op te steken, de blaas te legen, de maag op te toppen alvorens we via Lemmer, Ossenzijl naar Blokzijl rijden waar de laatste en vierde stop plaats vindt (stops duren niet langer dan 15 a 20 minuten)  In het peloton klinken zo nu en dan zadelpijn geluiden (aan het passeren van de 300 km grens wordt nauwelijks aandacht besteed). De mensen achterin verzoeken de koprijders niet meer aan te zetten na de bocht, je merkt dat de vermoeidheid zich laat gelden. Afstanden boven de 200 km zijn voor ons ongewoon en daar horen ook ongewone klachten bij. De rug, nek, bibs, maag beginnen bij deze en gene op te spelen. De sterke mannen blijven iets langer op kop en doen dit met plezier. De sfeer is prima tot aan het einde. Op 15 km voor het einde komt de man met de hamer voorbij in het peleton en neemt er eentje te grazen. Het tempo wordt onmiddellijk aangepast en we zakken naar 27 km/uur. Na wat ondersteunende voeding en wat energiedrank herstelt betrokkene zich wonderbaarlijk. Het tempo gaat weer omhoog en om precies kwart voor negen na bijna 14 uur rijden we de parkeerplaats bij Harderwijk weer op. Iedereen is trots op zich zelf en zijn clubgenoten, felicitaties worden uitgewisseld, pannenkoeken verorbert en met de invallende duisternis rijden we naar de parkeerplaats bij de Sporthal. De organisatie deelt de dik verdiende T-shrits uit en de meesten zullen het wel niet laat gemaakt hebben. Tenminste na 3 pijpjes bier is de pijp echt leeg, na een kortstondig verblijf onder het gemalen water, duik ik moe, fris en voldaan in mijn meurbunkertje.

• Totale fietstijd: 11 uur – 53 minuten – 6 seconden

• Gemiddeld:  30.4 km/uur

• Totale afstand: 361.94 kilometer

Dat het leven zijn gang weer neemt, blijkt zondag. Henk Reijnen komt de foto’s brengen, Berend stuurt ze per mail en laat weten dat hij na 365 km in de bus een behoorlijke zere kop heeft van het sturen en volgen van de meute en mijn vrouw heeft wel zin in een stukje fietsen. Ik durf geen nee te zeggen, het weer is te mooi. Normaal rijden we een stukje door Elsen, maar vrouwlief heeft haar zinnen gezet op het fietspad van Holten naar Nijveral (dwars door de Holterberg). Na een slopende tocht van 18 km kom ik minstens zo vermoeid als gisteren weer thuis.

Ik ga toch eens kijken voor zo’n electrische hulpfiets bij sponsor Bloemendal…..

De deelnemers: