Jan Scholten reed op 23 juni de “Jan Janssen Classic” en doet verslag…..

Het is zover 23 juni, ik had de dag er voor de fiets nog even nagekeken. Nog even de ketting smeren, 8 bar in de banden pompen en vervolgens de fiets in de auto. Daarna snel de sporttas inpakken en op tijd naar bed, ik had me namelijk voor genomen om vroeg te vertrekken vanuit Rijssen. Om 06:00 ging de wekker, eigenlijk was ik al lang voor de wekker wakker. Misschien waren er toch wat lichte zenuwen, want alleen 150km fietsen is toch niet niks. Ik had voor de zekerheid in de week voor de tourtocht een oproep laten plaatsen op de website, maar dit mocht niet baten. Dat is dan maar zo, er waren namelijk ook nog andere activiteiten waar waarschijnlijk veel TCR-leden aan deelnamen en trouwens je fietst er niet alleen. Want daar aangekomen bleek dat er duizenden fietsliefhebbers afkomen op dit jaarlijkse fietsevenement in Wageningen. De keuze om vroeg van huis weg te gaan bleek goed uit te pakken. Daar stond ik dan op de parkeerplaats van de Universiteit van Wageningen, de achterklep van de auto open en de fiets er uithalen. Ik keek even naar de lucht. Het zag er bewolkt uit en het waaide flink, maar volgens Piet Paulusma zou het vandaag droog blijven. De beenstukken toch maar aangedaan want het was voor mijn gevoel wel dik onder de 15 graden. Toen ik alles klaar had ging ik op weg naar de start, mijn insteek was om 08:00 te starten.
Aangekomen bij de sporthal voor de inschrijving blijkt het al aardig vol te lopen, ik kan mij herinneren dat dit nog wel even kan duren. Voor een paar jaar geleden ben ik namelijk ook met de tourclub hier naar toe geweest en toen moesten we best wel even wachten, alleen vandaag was dit niet het geval. Het inschrijven ging allemaal middels het ‘Scan to Go’-principe, je laat de barcode van het bewijs van inschrijving scannen en klaar ben je. Simpeler kan het niet en zo fietste ik om 08:00 onder start/finish door om te beginnen aan de tocht van 150km.

Het voornaamste doel is om te genieten, ik weet uit eigen ervaring dat dit een hele mooi tocht is waar echt alles wat een fietsliefhebber verlangt van een goede tourtocht in zit. Dus ik begin maar rustig. Enkele keren fietsen mij groepen voorbij met een vaartje of 35 in het uur, ik wil wel aanhaken maar denk bij mezelf het is nog lang en het zwaarste gedeelte moet nog komen. Dus ik fiets lekker door wetende dat de eerste stop al naar 46km op het programma staat. De eerste stop was bij een boer in Deelen, hier stonden tafels klaar met sportdrank, krentenbollen, bananen, noem maar op er was genoeg. Snel houd ik even een sanitaire stop, drink wat sportdrank en eet een banaantje om vervolgens weer op de fiets te stappen. Ik was van plan om niet te lang te stoppen anders koel je veel te snel af. Daar zat ik weer op het zadel en de route bracht mij via de grote weg richting Hoederloo, hier was het wat glooiend en zag ik even de kans om met de grote plaat er op wat tempo te gaan rijden, heerlijk.
Van Hoenderloo ging het richting Loenen, waar volgens mijn vermoeden de 2e stop was namelijk de Loenermark. Dit bleek niet zo te zijn, de stop was ongeveer 5km verder bij restaurant ‘Heideroos’ in Eerbeek. Hier neem ik een lekker stuk appelgebak met een kop koffie, ik laat het me lekker smaken. Onder tussen komt de zon er al goed door en terwijl ik mijn versnaperingen op eet speelt er iemand van het restaurant een deuntje op zijn accordeon, de sfeer zit er goed in. Ik bel even met het thuisfront om te horen hoe het met de triathlon gaat en dan besluit ik mijn bidons te vullen en weer op pad te gaan. Nu fiets ik toch echt naar de Posbank en naar een paar kilometer beginnen de klimmetjes te komen, ik klom lekker op eigen tempo en had de 25 achter nog niet nodig. Dat is een goed teken dacht ik bij mezelf. Na de Posbank ging het richting de wielerbaan van WV Reto waar de volgende stop was, hier maakte ik dankbaar gebruik van want ik kon de beentjes nu toch wel voelen door als dat klimwerk en het valse plat. Na deze stop maakt ik me op voor de laatste 30km, ik hoor ondertussen nog wat mensen praten over een beruchte klim die nog moet komen, de ´Italiaanseweg´. Er begint bij mij op dat moment nog geen belletje te rinkelen, maar naar ongeveer 15km te hebben gefietst hoor ik iemand roepen ´nu komt ie´ en op dat moment komen de herinneringen weer boven van de eerste keer dat ik deze tocht fietste. Natuurlijk ken ik deze klim, een smalle weg vol gegooid met klinkers met halverwege de klim een steile haakse bocht naar rechts. Nu had ik de 25 toch wel even nodig, want er zitten al aardig wat kilometers in de benen.
Na deze klim besluit om rustig uit te fietsen naar de finish, nou ja wat is rustig als het constant vals plat is. Aangekomen bij de finish is er toch wel een ingetogen vreugde kreet ik heb het gehaald en  met de vorm zit het na mijn idee wel goed.
Wat was dit een mooie dag, ik hoop dat ik met dit verslag toch wat TCR-leden nieuwsgierig heb gemaakt na deze mooie tocht.

Voor de statistieken:
– Afstand: 156km
– Tijd: 06:26 uur (incl. pauze)
– Gem. snelheid: 27,7 km/h

Jan Scholten.

Gelezen: 51