Van: Jan Bouwhuis

Voor de T3 stond afgelopen zaterdag een rondje Boekelo op het programma. Om negen uur stond een twaalftal TCR-leden te popelen om van start te gaan. Sommigen waren zo ongeduldig dat ze haast niet konden wachten tot negen uur. Ook Henk Reijnen was er dit jaar voor de eerste keer weer bij. Bij een temperatuur dicht bij het vriespunt vertrokken we richting Enter. Het gezelschap waarmee we op weg gingen was gemengd: er waren jongens bij die door de heersende kou nog heel weinig kilometers hadden gemaakt en ook sommigen die de hele winter hadden doorgefietst. Aan die laatsten was tijdens de hele rit goed te merken dat ze al goed in vorm waren. Gelukkig beseften ze dat dat niet voor iedereen het geval was, zodat de kilometers op een sociale manier werden weggetrapt. Na Enter gingen we via Delden richting Oele, waar bij de Oelerschool de bekende kasseienweg werd genomen. Bij deze passage werd iedereen goed door elkaar geschud en er was nu niemand meer die zat te dromen op zijn fiets. De Haaksbergerstraat was zo druk dat we in groepjes moesten oversteken en daarna gingen we op weg naar Boekelo. Helaas was daar voor ons geen plaats in de herberg, want alle cafés waren gesloten. Met goede moed gingen we op weg naar Beckum waar we wel een koffieadres vonden. We namen ruim de tijd om van de koffie te genieten. Het gesprek ging onder andere over het aantal lagen kleding dat we aan hadden. De meesten hadden er vier. Ik zelf kon laten zien dat ik er zes droeg. Van de kou heb je dan geen last. Het nadeel is wel dat je je een beetje een Michelinmannetje voelt, en dat heb ik toch al gauw. Na de koffie gingen we op weg naar Hengevelde, maar nadat we een afslag hadden gemist merkte ik al snel dat we richting Haaksbergen koersten, de verkeerde kant op dus. Gelukkig kwam Jan Meerman naast me rijden. Na wat aanwijzigen ging het al snel weer de goede kant, en zo vonden de weg naar Diepenheim, waar vandaan we de bekende kasseienweg richting café De Pot namen. Van daar ging het richting Elsen en Rijssen. De laatste kilometers waren best zwaar voor sommigen, maar natuurlijk slaagden we erin als één groep over de finish te komen. Samenvattend: weer een leuke rit met de T3, die steeds meer in een behoefte voorziet. Wel waren een paar jongens van de harde kern afwezig: namelijk Henk Kastenberg, die na zijn valpartij nog steeds met gekneusde ribben thuis zit en we missen natuurlijk onze meest geliefde toerleider Gerrit Nijland,

Waar die op zaterdagmorgen uithangt weet niemand.

Jan Bouwhuis

Gelezen: 3