Foto album
BITT, 3e en 4e dag
We zijn weer thuis. Moe en voldaan.
Moe ? Ja, de combinatie van km’s maken op de weg en op de tussenstop (lees Gasthof) begint zich te manifesteren na 4 dagen.
Op donderdagavond treffen we een boomstam aan in het Gasthof. Iedereen mag op 
toerbeurt 3 verschillende lengtes spijkers in kopse kant van de stam slaan. Groot is de verbazing als ondergetekend, ook tot zijn eigen verbazing, de eerste spijker (12 cm), in 2 keer met vernietigende klappen loodrecht in de stam slaat. Tot en met de 2e spijker lig ik dan ook op kop, Hans B. tracht de harde kern van de BITT te bevoordelen door mijn laatste spijker scheef te plaatsen. Hierdoor kan ervaringsdeskundige Bennie Aanstoot met ferme klappen langszij komen en zich spijkerkampioen noemen. Johan Witten reikt aan Hans B. de bolletjes trui uit. Johan is 1 dag als gastrijder mee in de bus.
Hans Bloemendal. heeft razendsnel door dat Johan de voorzitter is van de toewijzings-commissie Bolletjestrui en slooft zich voornamelijk in het zichtveld van Johan uit om te laten zien dat hij, Hans, uit het goede hout is gesneden. Johan (die binnenkort ook nog eens een nieuwe fiets nodig heeft…), wordt ongemerkt zand in de ogen gestrooid en meent objectief de zo begeerde bolletjestrui aan Hans te moeten toekennen. Hoewel ik nog probeer om Johan op andere gedachten te brengen, is dit een kansloze missie. Hierbij moet ook opgemerkt worden dat mede commissielid Adries L. te R. een dubieuze rol heeft gespeeld, juist Andries wist (gekweld door rugklachten) hoe de steel in de soep steekt. Moraal van het verhaal, de harde kern van de BITT laat elkaar niet vallen.
Hans B. geeft aan dat Jan Meerman voor de laatste keer de BITT heeft georganiseerd. Hans biedt Jan een gezellige avond aan (details volgen nog). Een daverend applaus volgt. Ook de koppelingsplaten uit het geparkeerde Ter Steege busje klapten mee.
De 3e dag (vrijdag) wordt wederom op zonnig wijze doorgebracht. Jan Meerman schotelt een route van pakweg 60 km uit zijn toverdoos. We zien mooie vergezichten in het zonovergoten Sauerland. Doen een bak soep bij een mooi kasteel en spoeden ons al weer snel naar het Gasthof, want de organisatie heeft iets “geregeld”.
Bij het beklimmen van het allerlaatste steile klimmetje blijf ik (waar is Hans ???) bij Henk Reijnen. Henk heeft het moeilijk dit jaar. De klimt duurt iets te lang. Henk kijkt op zijn hartslagmeter en zegt met schrik: “Verrek, mijn hartslag is 200”. Effe stoppen maar, we staan even te wachten. Henk kijkt nog een keer, nog steeds 200. “Toch, voel ik me wel goed”. Henk kijkt nog een keer, blijkt zijn hartslagmeter op tijdsweergave te staan, het is exact 2 uur (0200….).
Omgekleed in burgertenue worden we met busjes naar een ander dorp gebracht (naam vergeten). Met nog 6 anderen rijden we met de 73 jarige eigenaresse van het Gasthof mee in haar bus. Alsof ze de vrouwelijke uitgave van Michael Schumacher is, zo dendert deze oma door de heuvels, vervaarlijk langs de randen van de berm, net iets te laat afremmend bij de bochten, we komen abrupt tot stilstand bij een pittoresk pandje.(ze reed zo onstuimig dat de portomonaie van Rudy ongemerkt uit zijn zak vliegt). 
In het pandje worden we welkom geheten door een duitse dame, ze steekt een heel verhaal af over “Obstbrandt” en pas als er kleine glaasjes met diverse soorten likeuren boven tafel komen, begint bij mij een lampje te branden. We zijn in een sterkedrank-disteleerderij terecht gekomen. 2 mannen leggen uit hoe het proces verloopt, we zien het sterke vocht mooi blank in een emmer leeglopen. De dame trekt met enige regelmaat een kurk van een flesje en de stemming stijgt en stijgt. De terugweg verloopt op dezelfde wijze als de heenweg, dus met de 73-jarige Michaela Schumacher aan het stuur, die er nu opmerkelijk jonger uitziet….. Rudy heeft zijn “knippe” weer terugge, deze dag kan niet meer stuk. Zeker gezien de BBQ die we aantreffen, de eigenaar heeft er flink zijn best opgedaan, spareribs die over je bord heen kijken, bratwurst waar je een knoop in kunt leggen, heerlijke salade en stokbrood. Samen met de motorrijders is het goed genieten in het zonnetje. 1 van de motorrijders merkt op dat hij helemaal kapot is, vandaag 150 km op de motor…..
Oh, ja, nog een nieuw fenomeen: “Het lulletje van de dag”, ik weet alle winnaars niet meer, wel 3x iemand van de harde kern, ze houden echt van elkaar.
Met in het achterhoofd dat de wekker om 6 uur afloopt, het ontbijt om 0630 en het vertrek naar Rijssen om 0730, liggen de meesten tussen 0100 en 0200 uur wel plat.
Zaterdagmorgen om 0630 !!! aan het ontbijt en een uur later draaien de wielen weer rond. De pittige wind hebben we vaak tegen vanuit het noorden, soms lekker achter, maar merendeels opzij. Dinand doet het eerste deel als toerleider en ondergetekende het restant. De portofoon communicatie tussen de toerleider, de bus en de achterste (Hans B.) werkt perfect, we houden elkaar op de hoogte als het tempo te hoog dreigt of er achterblijvers ontstaan op de klimmetjes. We stoppen 3x (223 km). Bij de middelste stop komt een boer aanlopen met een krat mineraalwater, waar vindt je dat nog ? In Vreden gaat er een bratwurst met patat naar binnen, al met al na 9 uur zijn we terug bij de Sporthal. Een kus van moeders, elkaar een hand, “Bedankt, het was weer leuk, tot volgend jaar”. Thuis gaat de tas leeg, spullen in de was. Portofoons aan de lader (de tijdrit is woensdagavond).
Wim Grooten, Jan Meerman en Hans Bloemendal hardstikke bedankt voor alle goede zorgen, altijd goed om te weten dat er leden zijn die zich voor anderen willen inzetten.
__________________
BITT, de 2e dag.
Na aankomst gisteren is er even flink nagepraat en konden we om 1900 uur aan tafel. Per man een bak soep, 2 schnitzels,groenvoer en een bak patat, zoveel je wilt. De duitsers weten wel wat toerfietsers nodig hebben. Hans Bloemendal, de chef mission, doet zijn praatje en geeft aan dat hij zeer tevreden is. De avond werd laat en gezellig, maar de meesten liggenen om 0100 uur gestrekt, Dik Bos en ondergetekende controleren de garage waar de fietsen staan, alles is dicht, de eigenaar ligt ook al plat, nemen een laatste rode wijn en doen de luikjes dicht.
Vanmorgen om 0830 het uitgebreide ontbijt, sommigen nog niet helemaal kakelvers, en maken ons op voor een rondje Winterberg van 125 km. De benen nog stram van gisteren, het blijkt dat het klimmen en dalen toch meer tijd vergt dan ingeschat. Henk Reijnen en Jan van Bos hebben mechanische problemen. Na de skottelbraai ontdaan te hebben van broodjes met gebakken ei, besluit de leiding om de route iets in te korten. Was het voor de middag vooral kort klimmen en dalen, na de middag lekkere lange afdalingen van kilometers lang. Tijdens de korte stops is er veel vermaak. Wat opvalt dat de heren nu al een dag van huis zijn, vrouwelijk schoon wordt meer dan in Rijssen opgemerkt, ook door heren die al ruim de 60 zijn gepasseerd. Volgens Johan Braamhaar gaat er niets boven een dame uit Enter, tja,
De turbo wordt er zo nu en dan flink opgezet en in de lange afdalingen van 2% loopt de teller minutenlang boven de 50. We komen om 1630 bij het Gasthof aan, na 101 km fietsen, het totaal nu op 323 km. Terwijl we het verjaarsdagslied zingen voor 
Wim van den Berg en Jan Gerritsen, komen ook Johan Witten en Arie Smit op bezoek, beiden in de lappenmand, maar niet te beroerd om een goudbruine rakker ter arresteren.
Vandaag, de tweede dag, gefietst in een zalig zonnetje, beetje wind en in een schitterende groene omgeving met nieuwsgierige duitsers, Veilig fietsen gaat hier prima, al het autoverkeer neemt de tijd om ons te passeren en geven ons voorrang, ook als dat niet zou hoeven.
.
_________________
Vanmorgen, 5 juni 2013, om precies 7 uur, vertrokken we met 19 man richting Gasthof Happe in het Sauerland. Al met al kostte het 222 km om de afstand tussen de Sporthal en het eerste glas bier te overbruggen. Een prima zonnetje, goede temperatuur, geen valpartijen of bijna-ongelukken, een minpuntje was de irritante noord-oosten wind die met niet aflatende ergernis de hele dag aanwezig bleef. Al met al haalde iedereen, sommigen op het tandvlees, de eindstreep. Jans mompelde hardop tijdens het laatste klimmetje (20%), dat dit echt zijn laatste BITT is. Verder opgewekte gezichten, na 200 km werd het wel stil in het peloton. Niet te vergeten de prima GPS-toerleiders (Bennie en Dinand). Hoewel, na 1 km op de Schapendijk ging het direct al verkeerd, Bennie reed op een GPS-route, terwijl de bus op een GPS-track navigeerde. Via de Langenberg kwamen we al snel op de weg naar Elsen uit. Nadat dit akkefietje op zijn BITT’s was verholpen, zijn we de hele verdere 220 km niet 1x fout gereden !!! Hulde aan Jan Meerman. De traditionele stop met appeltaart, daarna de stop met de hamburger en 2 door de club verstrekte consumpties in een restaurantje 40 km voor de eindstreep. (eerlijk gezegd weet ik niet of Hans Bloemendal met “club” bedoeld dat de kosten op rekening TCR zijn ????) Gasthof Happe ligt op de top van een steile klim, gelukkig bleef iedereen op de fiets zitten. Nahijgend werd de eerste pul bier naar de lippen gebracht en even later passeerde (tradioneel) de zoute haring. Helaas zonder uitjes (dit is Gerrit Nijland nog nooit overkomen, riep iemand, zo reist Gerrit toch een beetje mee en wordt node gemist, met name door Jans, want Gerrit had Jans zeker even een duwtje gegeven). Al met al een perfecte fietsdag. Op naar morgen.
___________________
Volgende week woensdag 5 juni gaat de zoveelste editie van de BITT van start. Op
dinsdagavond 28 mei j.l. werd de deelnemers bijeenkomst gehouden. Dat TCR vergrijst blijkt uit het gegeven dat 2 deelnemers met een huis-tuin elektrische fiets (Gazelle) arriveerden. De start van deze BITT is veelbelovend, 20 deelnemers stonden precies om 2000 uur bij Zanglust, echter de kastelein viel op door niet aanwezig te zijn. Zoals we TCR kennen werd direct gedacht in mogelijkheden. Johan Braamhaar (assistent-huis-kastelein bij Cafe Spekhorst) regelde het achterzaaltje van Cafe Spekhorst en deed gelijk zaken door als kelner op te treden (Johan heeft zijn inschrijfgeld al weer verdiend).
Evengoed, er werd vergaderd. Het vertrek is om 0700 uur (0630 aanwezig). Er wordt een rustig tempo gereden om de 220 km !!! te overbruggen naar het kleine plaatsje Büren-Harth. In een Gasthof met de naam Happe wordt kwartier gemaakt om van daaruit het Sauerland te beklimmen.
Op de achterbank van de bus mag niets geplaatst worden. Het waarom doet zich raden…… Door het ontbreken van ons ere-lid hoeven er geen beugels aan de bus vastgemaakt te worden, want niemand kan de bus omhoog helpen bij zware beklimmingen. Terloops wordt door Hans Bloemendal opgemerkt dat voor de donderdag een tocht van 125 km op de rol staat, in de stilte die valt, vult Hans wel aan dat er een aantal “escapes” mogelijk zijn. Zucht van verlichting. Voor de vrijdag wordt nog een zelfde route samengesteld en de zaterdag wordt gebruikt voor de terugtocht van wat nu al een historische BITT (gezien de afstanden) genoemd kan worden.
220+125+125+220 + 5% omrijden is 724,5 km in 4 dagen. Hoeveel er daadwerkelijk gerealiseerd worden, lezen we hier volgende week)
Bij een aantal zijn zorgen over deze lange afstanden, de weinig getrainde kilometers door het natte voorjaar, het feit dat Sauerland niet vlak is en bovenal de wisselende weersverwachtingen.
Iedereen kreeg een vel papier mee, waarop belangrijke zaken vermeldt staan. Zo wordt de aandacht gevraagd voor een regen-wind jack, maar ook voor zonnecrème… Ook wordt aanbevolen een pyjama mee te nemen….. een plastic zak voor de was, een zwembroek en toch ook belangrijk dat de fiets in orde is.
De vergadering was kort en bondig, het nazitten duurde aanzienlijk langer en ook op dinsdagavond kan het op een verjaardagsfeestje lijken.
Op de vraag van de redactie of er WIFI aanwezig is, werd geantwoord dat er inderdaad een klein Wiefje achter de tap staat, mocht er wel internet aanwezig zijn dan zal dagelijks dit verslag aangevuld worden met de ontberingen en sportieve hoogtepunten die de BITT 2013 omlijsten.
Dit weekend eerst nog de 150 km Theo de Rooij Classic. Al met al zullen de komende week de echtgenotes hun mannen weinig zien, sommige vrouwen vinden dat maar niks, maar er zijn er ook die zetten het op een winkelen, goed tegen de crisis.
Tot volgende week
Geef een reactie