Van: Henk van Pijkeren
Het lijkt mooi weer te worden voor een rit met de tourclub.
Samen met Jannie rijd ik naar de Sporthal.
Er blijkt voldoende deelname voor twee groepen, als men zich een beetje verdeelt.
Dat blijkt ijdele hoop, de snelle groep gaat met een (te) kleine groep op pad van plusminus 12 man.
Jammer want wij, de minder snelle, hebben er 22, wat minder goed verdeeld dus.
Gerrit Tijhof neemt de snellere groep mee en Henk Dekkers de deelnemers die wat meer piano aan willen rijden.
Henk neemt ons mee voor het traditionele rondje via Epe. Altijd wel een leuk rondje in vakantietijd, erg weinig verkeer en een goed humeur, dus rijden maar.
Er wordt onderweg nog even overlegd of we niet moeten splitsen met 22 deelnemers, na de pauze zal er wat meer verkeer zijn dan gaan we splitsen. Dit tegen de regels in maar het is door de vakantie ook wel erg rustig op de weg.
We rijden via de Borkeld, het Loo, Bathem op Deventer aan. Maar goed dat TCR-leden eerlijke mensen zijn, heel Deventer slaapt bijna nog, wel apart, zo’n stad zo rustig, we hadden rijk kunnen worden.
Na Deventer rijden we door het “omgekeerd Overijsselse”, Gelderland dus. Via de dijk langs de IJssel, Terwolde, Oene Richting Epe. Toch wel een altijd mooie omgeving, zo anders dan ons Twenteland met een andere vruchtbaardere grondsoort en dat kun je dan weer zien aan de beplanting en het landschap.
Wel valt het onderweg op dat er erg weinig wordt gewaarschuwd voor onveiligheid en handen uitsteken voor links of rechtsaf. Zal wel aan de situatie liggen, erg weinig verkeer, een ontspannen sfeer, zeg het maar. Wel iets om te noemen, kunnen we als deelnemers wel iets mee.
Verder leidt Henk ons met een mooi en beheerst tempo over zijn route naar de plaats waar we de koffie zullen gaan proeven,
We rijden Epe binnen en komen aan op de hoofdstraat richting de A50, de Heerderweg.
Hier wacht ons een onaangename verrassing. We krijgen te maken met, alweer, een valpartij. Peter Kamans en Johan Witten liggen weer op de grond. Dit jaar beide voor de tweede keer.
Peter klaagt over een aanhechting van zijn sleutelbeen dat wat getoucheerd is en Johan is ook best zwaar aangeslagen en is bang dat zijn sleutelbeen weer een tik heeft gehad.
Nadat we Johan even op een stoel hebben gezet en de zaak wat tot bedaren is gekomen zijn we naar een kilometer verder gelegen koffieadres gereden.
Samen wordt besloten dat Peter en Johan met een klein select groepje naar huis wordt gereden.
Met een vaartje van 25 km/h gaat het richting Rijssen, de groep zo klein mogelijk om overzicht te bewaren.
We steken nog gezamenlijk met het pontje de IJssel over bij Wijhe waarna het verder gaat richting Rijssen.
15 man rijdt versneld naar huis en 7 man, grotendeels de ATB en BITT-maatjes, onder leiding van Bertus Dekkers, rijden aangepast naar Rijssen.
Jammer, het had zo mooi kunnen zijn, een toch altijd wel leuke route voor de vakantietijd, goed weer, net voor de regen thuis.
Later op de middag nog even geïnformeerd bij de pechvogels.
Peter zegt dat het met hem wel wat meevalt, hopelijk is dat na twee nachten nog zo. Johan is ter controle naar het ziekenhuis gegaan, bij hem is toch weer een breuk geconstateerd, naast de oude breuk die met wat ijzerwerk een tijd terug ook al is gerepareerd.
Waar ijzer zit breekt het niet zo snel, daarnaast wel!
Toch wel opzienbarend om met een breuk helemaal naar huis te fietsen.
Jammer dat dit weer moest gebeuren.
We wensen jullie van harte beterschap toe en hopen dat het meevalt met het herstel.
In een volgend verhaal zal ik eens proberen te beschrijven wat de toedracht kan zijn geweest. Niet om schuldigen aan te wijzen maar hopelijk kunnen we hier samen iets mee. Om te komen tot meer veiligheid bij het bedrijven van onze mooie toersport.
Henk van Pijkeren.
Rene, inhoudelijk ben ik het met je eens. Als de groepsgrootte de enige factor zou zijn, dan is het vallen snel opgelost. Er zijn meer factoren. Echter, de groepsgrootte speelt wel een behoorlijke rol. De aanbevelingen die je aandraagt, kunnen worden aangeleerd, maar dan zul je voortdurend geconcentreerd op de fiets moeten zitten en daar zit de kneep. Zeker als de snelheid lager ligt, verdwijnt deels de concentratie. Het onderling waarschuwen neemt af, we zijn druk aan het praten, lucht zat en handjes losjes op het stuur, voorin weten ze niet wat er achterin aan de hand is en omgekeerd.
Met een relatief lage snelheid en weinig kopwerk, zit je een stuk minder geconcentreerd op de fiets dan wanneer de snelheid hoger ligt en je meer bewust bent dat er risico’s zijn vanwege de hogere snelheid. Het is toch raar dat (gezien de laatste valpartijen) dat het eenzijdige valpartijen zijn in grotere groepen met relatief lage snelheid ?
Hopelijk ontstaat hier een inhoudelijke discussie waar onze HTL iets mee kan.
Als je wilt, mag je me wel een paar keer voordoen hoe je moet vallen…..(ik betaal de pleisters)
Vallen kun je ook voorkomen door te kijken naar techniek en concentratie. Het gaat altijd alleen maar over de groepsgrootte, maar met techniek kan een heleboel worden voorkomen door bijvoorbeeld over je voorganger heen te kijken, bochten goed aan te snijden, praten terwijl je toch voor je blijft kijken, gevaar inderdaad goed aan te geven enz. Wellicht kunnen we daar eens aandacht aan schenken. Verder klinkt het raar, maar ook vallen kun je leren.
3 jaar geleden gaf meer dan 80% van de leden in een enquête te kennen een groepsgrootte van max. 14 ideaal te vinden, we vertrekken nog steeds met 22 leden, ra,ra, politiepet !!! Meer structuur zou niet verkeerd zijn.
Geurt Leppink is bezig met een Risico-inventarisatie, zal mij benieuwen wat hij vindt.
Johan en Peter een heel voorspoedig herstel toegewenst.