Van: Rene Lammertink

Vandaag maar weer eens mee met Tourclub Rijssen. Morgen zijn er andere bezigheden gepland en het wil slecht weer worden. Ook ben ik geen toerleider vandaag, dus ik mag legaal een stukje schrijven. Bij deze dan.
Ik sta om kwart voor zeven op en kijk eerst eens even naar buiten. Het regent dat het giet. Oei, als dat maar goed gaat. Buienradar wordt geraadpleegd en die stelt me gerust, een relatief kleine bui en naar verwachting binnen een uur droog.

Dit klopt vrij aardig, want als ik op de fiets stap dan is het droog. Verzamelen doen we bij de Gulf en met Frans Heering, Gerrit Pluimers medior, Joke Knobbe en ondergetekende gaan we op pad. Net wanneer we de het bordje “Rijssen’ passeren begint het weer te regenen. Blijkbaar zijn we niet echt welkom, maar we trekken er ons niets van aan.
Bij de sporthal nemen we nog niemand waar op de gebruikelijke plaats. Iedereen blijkt echter onder de luifel bij de ingang van de Sporthal te staan. Toch komen de mensen nu snel uit alle hoeken binnen. P2 vertrekt met een groep van 23 personen na telling. Gerrit Wessels  overlegt met toerleider Dick Markvoort en splitst onverbiddelijk de groep . Dat dit geen garantie is, dat er geen valpartijen gebeuren lezen we later in dit verhaal. Het wegdek is nat en het blijft een beetje sputteren. Na 3 lekke banden in de tweede groep wordt besloten dat Gerrit Wessels met de tweede groep apart gaat rijden. We zien elkaar bij de pauze wel weer.
Met een groep van 12 gaan we verder. We hebben Henriëtte Bakker mee, praat aan een stuk door, maar dat is normaal bij haar, als dat niet meer het geval is moet we ons pas zorgen gaan maken. Nico Spekenbrink zegt ook zo’n vrouw te hebben, hij praat echter al geen jaar met haar omdat hij haar niet in de rede mag vallen…
Via Agelo en Nutter passeren we nu de grens met Duitsland. Ongelooflijk hoeveel bulten je daar hebt en Dick heeft ze volgens mij allemaal gevonden. Tonnie ter Beest bagatelliseert dit, hij vindt het maar ‘heuvels’ maar ongelooflijk wat fietst deze man sterk. Met 36 in het uur op kop, maar praat dan nog aan een stuk door. Ik noem hem vandaag maar ‘Het Beest’. Lieuwe Westra moet het vandaag maar even zonder deze bijnaam doen.

We naderen de koffie. We moeten nog even over een fietspad langs een camping. In een gladde bocht naar rechts schuift Frans Heering onderuit en Gerrit Tijhof rijdt dwars over de Specialized van Frans, maar weet nog net overeind te blijven. Frans blijft echter liggen, hij is duizelig en misselijk en heeft een pijnlijke schouder. Hij kan toch weer voorzichtig op de fiets stappen. Bij de koffie kijken we wel even verder naar hem.

De koffie hebben we op een nieuw adres in Uelsen. Voor de koffie plaatsen ze gewoon een aantal kannen op de tafel. Lekker efficiënt, zo hoort het. De Kuchen met Sahne (en niet Zahne, die smaken toch minder lekker) gaat er bij velen ook goed in.

Na de pauze vervolgen we onze weg. Direct alweer een lekke band en Frans verbijt te pijn, maar fietst gewoon mee. Als laatste heuvel hebben we vandaag de Hooidijk vertelt Dick. Wim Jansen plaatst een demarrage op de Hooidijk, niemand reageert echter, hij pakt echter nooit meer dan 100 meter op de groep en in de afdaling van de Braamberg net voor Vasse pakken Gerrit Tijhof en ondergetekende Wim moeiteloos in de kraag.

Als Wim Jansen overigens thuis komt dan gaat hij douchen en poetst zijn vrouw de fiets, dan zijn ze tegelijk klaar…

Via Geesteren keren we nu langzamerhand huiswaarts. Henriëtte vraagt nu wanneer die Hooidijk nu eens komt. Als we vertellen dat we die allang hebben gehad kijkt ze ons glazig aan..
Na Wierden sla ik met Frans Heering af richting Enter. Naast de gevolgen van de valpartij slaat nu ook de kramp bij hem toe en de wind hebben we tegen. Oei, wat kan het dan nog een lang stuk zijn….
Na Frans bij de voordeur te hebben afgeleverd keer ik ook huiswaarts.

[whohit]P2-RL-17 aug[/whohit]
[whohit]P2-RL-17 aug[/whohit]
Gelezen: 23