T3- De Bosjagers

Van: Henk Kastenberg

Twee weken gedwongen afwezig door de herfstvakantie doet de conditie niet groeien. Wel heb ik veel mountainbikers gezien, die onder prachtige omstandigheden, mooi weer en schitterende herfstkleuren, deze mooie sport in het Boheemse paradijs, niet ver van Praag, beoefenden.

Zaterdagmorgen stonden 7 mensen aan het vertrek voor een tocht met T3. Herman Baan trad op als toerleider. We vertrokken naar de Oosterhof, mooie brede paden met veel gekleurden bladeren. Daarna reden we naar de Pelmolen. Twee tenten van karper vissers versperden onze route. We stapten af, spaarden de scheerlijnen, en vervolgden onze weg. We staken de S15 over, om het Markramers te volgen. Dat bleek niet meer mogelijk te zijn door de herinrichting van de Regge. We reden terug en namen de linkeroever. Hier was voorzichtigheid geboden, omdat we in tegengestelde richting op de Enterse route fietsten. Vervolgens kwamen langs de wijngaard van Baan, sommigen van ons dachten aan een exclusieve stop, dit was niet het geval. Door de nieuwe tunnel reden we de Grimberg in. Brede paden en smalle passages wisselden elkaar snel af. Opnieuw langs de Regge en opnieuw een blokkade. Een grote berk liet ons met fiets en al tijgeren om weer op het goede pad te komen. Sommigen krijgen dan de neiging om onder het draad door, maar dat werd door de toerleider onmiddellijk gecorrigeerd. We konden bij de Tooije nog geen gebruik maken van het nieuwe fietspad. Dus ging het over de Ligtenberg naar Holten. Hier schotelde Herman ons een zandweg voor, waar we blij waren met Harry onze oud-badmeester, die het reddingzwemmen als geen ander beheerst. Vol spanning stond T3 op mij te wachten, als een lelijke eend, kets onder de modder, kwam ik uit deze proef te voorschijn. In de Holterberg vroeg een man die voor onze groep opzij langs het pad ging staan of ik de laatste van de groep was. Ik heb hem toegeroepen dat ik als laatste de hekken iedere keer weer mocht sluiten. Bijna in Holten kwamen we de P en de T 1,2 tegen. Ik dacht nog dat ze een extra ronde voor de koffie maakten. Dat was niet het geval. We waren na 11.10 uur bij Toontje, de laatste groep om de koffie te drinken. Na de pauze wilde ik huiswaarts keren, dat werd me door de hele groep belet. T3 liet het zich niet ontnemen om van mijn afzien te genieten. Via de Borkeld en Apenberg ging het naar Rijssen toe. Ik spoot mijn fiets af met 51 km op de teller. Opnieuw een hele mooie tocht en de vraag:”Waarom tijdens de herfstvakantie niet hier gebleven.”

Herman bedankt.