ATB, deze keer met droge voeten.

Van: Robert Baan

Vanmorgen om 8 uur kijk ik naar buiten, tot mijn verbazing is het droog. De voorspellingen waren immers anders, De wind doet wel goed zijn best. Even langs Gerwin en dan op weg naar de sporthal.

Hier verzamelen zich steeds meer mensen. Onze vaste toerleider Wim Nooteboom heeft weer een mooie route in het vooruitzicht. In een rustig tempo fietsen we richting het bos, Wim doet sinds vorige week, geen uitspraak meer over het wel of niet krijgen van natte voeten. Veel verrassende nieuwe en deels onbekende paden fietsen wij deze morgen. De meesten zijn al weer aardig in conditie voor de zomerperiode. Het gepubliceerde kilometerklassement geeft alweer een duidelijk beeld. Sommige mensen hebben al weer meer gefietst, dan anderen soms dachten. Via deze mooie paden rijden we alweer gauw richting Toontje. De Zuurberg op, in een stevig tempo om te kijken wie uiteindelijk de sterkste is. Mensen met wat meer levenservaring en natuurlijk ook fietservaring doen het zeer goed. Na de koffie fietsen we de korte route door de Holterberg. De lange klim op de heide wordt zeker niet vergeten. Onze toerleider is wederom onverslaanbaar. Waar dit succes nu precies inzit, weet ik eigenlijk niet. Maar misschien komt dit geheim ooit wel openbaar. Richting de Canadese begraafplaats, nog even een mooi stuk door het bos. En al snel fietsen we het bos al weer uit. Op de parallelweg richting Rijssen blaast de wind ons stevig in de rug. De snelheid loopt al gauw tot boven de 35 km per uur. Heerlijk dit gevoel, zo moet een fiets met trapondersteuning altijd aanvoelen. Al snel komen we zo dichtbij Rijssen. Niemand wil de sprint aantrekken, daarom besluit ikzelf dit maar te doen. Als ik even later achterom kijk, zie ik dat er versterking op komst is. Even later, komt tot mijn grote verbazing Wim Jansen naast mij fietsen. Na een griepperiode van twee weken, hoest hij nog steeds als een oude hond. Dit hebben we dan vanmorgen ook regelmatig kunnen horen. Maar nu fietst hij mij als een jonge niet blaffende hond voorbij. Wat moet dit worden, als hij straks weer helemaal hersteld is!!. Gerrit Wessels komt net een halve fiets te kort op de witte streep. En zo wint onze zieke (oude) man de sprint. Dit zal dan ook zeker aankomend seizoen weer goedgemaakt moeten worden. Zo zie je maar, conditie komt met de jaren!!

Wim, bedankt voor deze echte droge voetentocht.