Vanmorgen vertrokken we richting de sporthal,
toen we daar aankwamen, was Peter er al.
De klok sloeg precies negen,
er was verder niemand, dat viel wel iets tegen.
Maar het was ook heel gezellig met ons drie,
en een groot voordeel: het regende nie!
Via Enter ging het naar Bornerbroek en Weerselo,
daar waren we 10 meter in, toen klonk het: ho ho.”
Dirk-Jan had een lekke achterband,
en dus stonden we met elkaar aan de kant.
Tien minuten later was de band geplakt,
en hebben we ons tempo weer opgepakt.
Net na Weerselo had Dirk-Jan alweer pech,
we stonden voor de tweede keer langs de kant van de weg.
Via een mooie route langs de Lutte,
kwamen we in Duitsland, waar een stukje ons wel wat uitputte.
We fietsten vlak voor Bad Bentheim, bij de molen,
achter een scherpe bocht lag een mooi bultje verscholen!
Hijgend kwamen we daar bovenaan,
en zagen toen een bordje met 19 % staan.
Peter ging er bijna fluitend naar boven,
het is toch ook niet te geloven.
In Bad Bentheim aangekomen,
hebben we eerst bij de kasteelmuur even staan dromen.
Een mooi uitzicht dat we hadden daar,
de moeite die we ervoor gedaan hadden, was niet te zwaar.
Na wat eten en drinken ter versterking,
kwamen onze benen weer in werking.
Het bordje Bad Bentheim uit waren we net voorbij,
toen Dirk-Jan stopte, en heel opgewekt zei:
Mijn achterband die wiebelt heen en weer,
dat doet hij nu al keer op keer.
Uiteindelijk, al staande in het gras,
kwamen we er achter wat het was.
De binnenband was niet lek, maar de buitenband versleten,
hadden we dit nou maar eerder geweten.
Uiteindelijk hebben we bij een boerderij aangebeld,
en daar woonde een aardige boer, onze held!
Hij is met Dirk-Jan naar de fietsenmaker gereden,
ze kwamen een uur later terug, heel tevreden.
Na de boer heel vriendelijk bedankt te hebben,
deden de laatste kilometers onze energie wat wegebben.
Uiteindelijk reden we in rustig tempo Rijssen binnen rond vier uur,
Peter, hartelijk bedankt voor de leiding van dit mooie avontuur! |
Geef een reactie