- Van: Robert Baan
- Toerleider: Bart Scholten
- Aantal leden: 5
Van morgenvroeg is het kleine wereld. De mist hangt laag en het zicht is zeer beperkt. Binnenshuis heb ik hier weinig last van, gelukkig maar.
Rond 7,35 uur op weg naar Gerwin, daar nog even gezellig gekletst en toen op weg naar de sporthal.
Bij de sporthal staan altijd leden te wachten, of het nu regent sneeuwt of mistig is. Iets voor 8 uur geeft onze voorzitter de laatste update weer van de situatie van Wilco Draaierink. Dat dit zeer ernstig is moge duidelijk zijn, nu maar hopen dat de operatie die voor aanstaande maandag gepland staat wat verbetering in de situatie brengt.
Met acht man gaan we op pad, onder leiding van onze inmiddels welbekende alp d,huez rijder, namelijk Bart Scholten. Bernd onze nieuwe P1 rijder blijft helaas toch wachten op de 2e groep, jammer jammer!!
Met zijn gele Garmin wijst hij ons voortreffelijk de weg dwars door de mist heen. Vorige week heeft hij deze route al even verkend.
Richting Markelo gaan we op weg om met vele prachtige kleine wegen uiteindelijk in Borculo te arriveren.
Helaas kunnen wij weinig zien om ons heen, samen letten we goed op om ander verkeer tijdig op te merken.
De bijna eindeloze 60 km weg na Ruurlo toe lijkt nu nog langer, maar door de mist komt het einde toch nog weer eerder dan gedacht. Gerwin wil graag snel aan het eind van deze weg komen, met 40 km per uur gaat dit dan ook zeker lukken!!
Bij Ruurlo drinken we bij een zes sterren hotel koffie. De mensen kijken verbaasd op, naar onze stinkende en natte kleding. Natuurlijk hebben we wel ons meest favoriete pak aan maar zeker niet de mooiste. Waarschijnlijk heeft onze toerleider hier de eerste keer kennisgemaakt met zijn beste pak.
Maar buiten op het terras kunnen we plaats nemen. Onder de parasol uit de zon kunnen we heerlijk zitten. Bij de koffie krijgen we een heerlijk koekje, hij lijkt het meeste op een uitgedroogd stuk stokbrood, maar zo smaakt hij absoluut niet.
Bij het tweede kopje en schoteltje natuurlijk krijgen we een heerlijke caramel bon bon.
Na de koffie gaan we richting medler Vorden en vele andere kleine plaatsen. De mist blijft hangen, dus we zien nog steeds weinig van de omgeving, jammer van deze mooie route. Het tempo lijkt nu echt P1 waardig te worden. De voorste rijders, spelen samen het spel, voor het “halve wiel”. Sommige mensen willen graag altijd iets voor de ander rijden, dit geeft soms vreugdevolle momenten, voor de winnaar. Meestal wordt de winnaar echter pas bekend, als er boven de veertig wordt gereden. Zo op deze manier komen we snel verder.
Helemaal binnendoor tussen Vorden Lochem, laren komen we snel dichter bij huis. De mist wordt wat minder en de vermoeidheid neemt toe. Met nu soms wat mindere, maar zeer aangename snelheden rijden we verder richting Rijssen.
Bij het bordje Rijssen, hebben we nog drie frisse rijders namelijk Wim, Geert en Gerwin de overwinning is natuurlijk voor Geert, maar een knecht van dezelfde ploeg mag natuurlijk nooit winnen van de meester. En zo wint Wim dus deze sprint.
Hij is hier zo blij mee, dat hij ons spontaan wat te drinken aanbiedt. Thuis staan de pannenkoeken al klaar, samen eten wij zo Wim zijn pannenkoeken met veel smaak op. De bier en cola smaken aardig lekker, zeker na 130 km met maar liefst een gemiddelde van 33,4 km per uur.
O ja, ik vergeet helemaal wat over Henk Goorman te schrijven. Onze meester skeeler, die vorige week maar liefst 200km geskeelerd heeft, stelt voor om volgend jaar weer een tocht te fietsen van maar liefst 300 kilometer. Zo zie je maar, door werken tot 70 jaar is voor deze mensen geen enkel probleem.
In de garage bij Wim, staat een prachtige commode in aanbouw. Op mijn vraag voor wie deze is, krijg ik een zeer ontwijkend antwoord. Wie weet horen we hier aankomend winter meer over.
Bart bedankt voor deze mooie tocht.
Wim bedankt, voor de cola en de bier
Ina, bedankt voor de heerlijk pannenkoeken met poedersuiker
130 is toch iets anders dan 55 jongens.