Hel van Twente

Van: Omar Oumnad

Woensdag 20 mei stond de toertocht ‘Hel van Twente’ weer op de kalender. Een zeldzame ‘doordeweekse’ toertocht die voor velen een jaarlijks terugkerende traditie is geworden. Vier jaar geleden fietste ik de tocht voor het eerst. Ik was net begonnen met wielrennen en voor mij was dit de eerste toertocht waar ik aan deelnam. Onder de vleugels van Gerda Janssen ging ik mee met TCR en vond ik de 100km al een hele uitdaging. Dit jaar ga ik op voor mijn 4e ‘Hel’.

Naast de tocht zelf lijkt ook de weersvoorspelling een jaarlijks terugkerende traditie. Kans op flinke buien en een stevige zuidwester. Om 07:30 uur tref ik bij de sporthal 6 clubleden waarvan 4 ernstig. Er wordt al flink gespeculeerd over de weersvoorspellingen en iedereen lijkt goed voorbereid gezien de regenjasjes en overschoentjes. Op het laatste moment sluit Gerrit Tijhof nog aan en vertrekken we richting Almelo.

Na 15 kilometers en ongeveer net zoveel stoplichten schrijven we ons in bij voetbalvereniging PH in Almelo. We vertrekken direct en al na 1 kilometer volgt de splitsing van de lange en de korte route. Gerrit en Henriet Bakker gaan dit jaar voor de 100 kilometer en de rest, Gerrit Tijhof, Wim (DÉRTIG) Janssen, Willard Moonshine, Bernd ter Avest, Johan Lubbers en ik gaan linksaf voor de 160 kilometer.

De route is af en toe lastig te volgen omdat de ‘Ruiten 3 versie 2.0 Pijlen’ niet echt opvallen. Ook het lange gras zorgt af en toe voor wat last minute navigatiemomentjes. Het is dus opletten geblazen. Bernd is blij dat de bomen niet blauw zijn anders zou je de pijlen helemaal niet zien! We rijden via Aadorp, Hoge Hexel en Hellendoorn richting de Lemeler Berg. Inmiddels hebben we 2 triatleten uit Klazienaveen opgepikt die bereid zijn even met ons mee te draaien. Na de Lemeler Berg is er koffie bij Nieuwe Brug. De triatleten slaan de stop over en na de koffie zijn we weer met 6 man.

Een paar kilometer verder rij ik lek. Tijdens de bandenwissel worden we gepasseerd door een flinke groep renners die bij de volgende verzorgingspost ineens weer achter ons zat. Waarschijnlijk toch ergens een blauwe boom waardoor we een bordje over het hoofd hadden gezien. Min of meer op gevoel wisten we route bij Bergentheim weer op te pikken. Rijdens langs het kanaal dacht ik aan ‘de Hel’ van vorig jaar. Op dit punt van de route stond er toen net zoveel water in mijn schoenen als in het kanaal. Maar tot op heden houden we het dit jaar droog.

We gaan de grens over. Of eigenlijk 2 grenzen, de Duitse en de 100 kilometergrens worden gepasseerd. We draaien veel door en het terrein wordt heuvelachtiger. Af en toe gaat de snelheid ongemerkt wat omhoog maar met name Wim houdt ons in het gareel zodat we ons aan de afgesproken max. van 30km/h houden. Almelo is nog ver!

Een tweede koffiestop volgt in Duitsland waar ook weer traditioneel koffie mit kuchen, goulashsüpe und sahne te krijgen is, rare combinatie. Na een korte break vervolgen we de tocht door het mooie heuvellandschap. De combinatie heuvels en wind zorgt ervoor dat de snelheid wat begint te dalen. De Hel begint zijn naam eer aan te doen. Via Hezingen draaien we Nederland weer in om meteen maar de Hooidijk te beklimmen. Gelukkig zitten we even achter een andere groep waardoor ons wat kopwerk wordt bespaard.

Na 150 kilometer begint het dan toch nog te regenen. We hebben al wat spreekwoordelijke jasjes uitgedaan vandaag maar stoppen nu even om een jasje aan te doen. Op de één of andere manier zitten die regenjasjes altijd achterstevoren, binnenstebuiten en ondersteboven in je zak dus voordat iedereen zijn jasje aan had was het alweer droog. Maar de bui maakte het erg fris dus we hielden de jasjes aan. Op een boeren erf konden we nog een laatste krentenbol nuttigen voordat we aan de laatste kilometers richting Almelo begonnen. Het werd wat stiller in de groep wat vaak wel iets zegt over het gevoel in de benen.

Na 175 kilometer was de ronde compleet. We besloten het, wederom traditionele, broodje hamburger over te slaan en meteen door te rijden richting Rijssen. Dezelfde 15 kilometer en ongeveer evenveel stoplichten volgden, alleen nu in omgekeerde richting. We naderden Rijssen en ik trok nog even een sprintje op gang. Vorig jaar verloor ik met 2 verkrampte benen het sprintje over de Regge van Bernd. Ik had wat goed te maken… Na 193 mooie kilometers en slechts 1 bui waren we bijna thuis. De heren van de P2 hadden zich echter voorgenomen vandaag de 200km vol te maken. Zo gezegd zo gedaan dus samen met Bernd reed ik nog een extra lusje over de Rijsserberg om vervolgens na 201km de fiets voldaan in de schuur te parkeren. Al met al een geslaagd en gezellig dagje mee met de P2. Volgend jaar weer!