Auteur: Geurt Leppink
Toerleider(s): Henk van Pijkeren/
Groep: T1
Strava link
Aantal KM: 120
Aantal leden: 21

Verslag: Populariteit T1 wordt steeds groter!

Als nieuwkomer bij T1 merk ik dat de belangstelling bij deze groep de laatste tijd stevig groeit.
Een positieve ontwikkeling!!

Door omstandigheden konden mijn echtgenote en ik dit voorjaar niet naar ons appartement in Spanje. Normaal fiets ik
vanaf de start van het seizoen tot medio april mee bij T2 en verkas dan voor langere periode naar de Spaanse dreven
(Albir) in de buurt van Benidorm. In Spanje heb ik een fiets staan en rijd ik met enkele fietsenkennissen uit Limburg en Antwerpen de bergen in. Meestal 3x per week, maandag, woensdag en vrijdag gemiddeld zo’n 70 tot maximaal 100 km
per keer. Deze kennissen staan met een camper op een kampeerplek nabij Benidorm en blijven daar staan tot en met oktober. Wijzelf gaan tussentijds wel terug naar Rijssen en gaan normaliter eind augustus of begin september weer terug naar Albir.
Waarom deze uitgebreide inleiding.
Wel, simpel om aan te geven dat als ik straks in Spanje kom ik een geweldige achterstand zou hebben met het beklimmen van allerlei bergen als we het binnenland in gaan. Het was daarom dat ik de stoute (fiets)schoenen heb aangetrokken en me gemeld heb bij T1 met het idee dat een iets hogere snelheid dan bij T2 mijn fietsconditie kon opkrikken.
Mijn eerste tocht met T1 was onder de begenadigde leiding van of Bertus of Henk Dekkers. Die twee zijn niet tot
nauwelijks uit elkaar te houden. Zelfs de altijd bij zich hebbende banaan zit, hangt of staat exact op identieke wijze in
het achterzakje van het wielershirt. Inmiddels weet ik dat de één op een rode fiets rijdt en de ander niet. Maar wie???????? Zoals gezegd was mijn eerste ervaring bij de broers Dekkers. En dat was gelijk een positieve ervaring. Het tempo was wel wat sneller dan bij T2 maar er werd gedisciplineerd gefietst. Door het aantal T1 fietsers, er waren toen 11
deelnemers kwam je natuurlijk wel wat vaker op kop. Maar aan het eind van de rit kwam het positieve geluid van de tourleider dat ik had voldaan aan de criteria en dat ik in het vervolg mee mocht. Vanaf die tijd tot gisteren zag ik dat, ondanks de vakantieperiode, de belangstelling voor T1 groeide. Waar het aan ligt weet ik niet maar de laatste ritjes en zeker gisteren waren er diverse normaliter P2 rijders, die een plekje in ons peloton zochten. Gaat dit de opmaat worden
voor een structurele vergroting van T1??
Zo ook gisteren.
Maar liefst 21 T1 rijders gingen van start. En dit betekende dat er twee groepen gemaakt werden en, ik dacht Bertus Dekkers of toch Henk, als 2e toerleider moest optreden. Dat dit systeem qua veiligheid zijn waarde heeft bleek ook bij deze tocht wel. Diverse keren moesten ons inhalende auto’s invoegen om niet in botsing te komen met tegenliggend
verkeer of ons als groepen van de weg te rijden. En desondanks worden er door automobilisten onverantwoorde risico’s genomen door in te halen op onoverzichtelijke stukken weg.
(Hoofd)tourleider Henk had een erg mooie tocht in zijn GPS gezet. Een tocht door het Gelderse achterland, met als koffiestop Wichmond. Henk had zelfs rekening gehouden met mogelijk mindere weersomstandigheden en een korter alternatief voorbereid. Het mooie van Henk als tourleider is dat we er dan ook gelijk een tweede, en zoals gisteren zelfs
een derde tourleider bij in ons midden hebben. De nu nog enige T1 dame, laten we haar voor het gemak Janny noemen, heeft geen GPS of andere navigatiemiddelen nodig. Zij heeft gewoon een uitgebreid assortiment grijze cellen waarin routes zijn opgeslagen. Regelmatig hoor je dan ook: “Henk ie mot linksof”, Henk hier auwerstekk’n, etc. Klasse. Het bleef prima weer waardoor we de volledig geplande 120 km. konden volmaken. Althans de meesten van ons. Toen op enig moment in het peloton geluiden kwamen dat we nog een lusje Holterberg, inclusief Motieweg zouden gaan doen, kwamen er bij een aantal, waarschijnlijk “nog in opbouw zijnde”, of net van een “luie” vakantie teruggekeerde, rijders iets van oeps, “laten we dat nu nog even niet doen”. Maar de overgeblevenen stonden hun mannetje/vrouwtje en kwamen na een heel erg mooie tocht en met een gemiddelde snelheid van ruim boven de 30 km/h in Rijssen aan.

Henk, Bertus/Henk en uiteraard, we noemen haar voor het gemak Janny, zeer bedankt.
Scribent.

Gelezen: 27