T3 – Jaarlijks Uitstapje

Auteur: Henk Kastenberg
Toerleider(s): Wim van de Noort
Groep: T3
Aantal KM: 73
Aantal leden: 9

Verslag: Ayt ve dan.

Bovenstaande spreuk is ontleend aan de Romeinse geschiedschrijver Tacitus. Hij heeft beschreven hoe de Germanen onder aanvoering van hun leider Arminius, de Romeinen in het Teutenburgerwoud vernietigend hebben verslagen. De Romeinen werden over wegen gestuurd die praktisch onbegaanbaar waren voor een leger in die tijd. Arminius werd in de 19e eeuw het symbool voor de Duitse natie en kreeg de naam Hermann, vandaar Hermannsdenkmal en Hermannsweg.

T3 kreeg onder leiding van hun eigen centurio Wim van de Noort het zelfde gevoel waarmee ook de Romeinen in deze streek geworsteld hebben. Onze legereenheid vertrok bij het zwembad en werd direct gedwongen net als eeuwen geleden om onze draadezel het woud in te sturen. Uw schrijver kreeg al snel het gevoel dat hij naar boven “Hummelde”. Gelukkig bleven bovenaan de andere legionairs op hem wachten. Onze centurio maakte gebruik van een Grieks orakel, dat op zijn stuur gemonteerd was. Een orakel wil nog wel eens orakelen en dat bleek op onze tocht ook het geval te zijn. Wim moest hem regelmatig corrigeren om zijn troepen op het juiste spoor te houden. En sporen hebben wij in het landschap achtergelaten.

Via Holperdorp ging
het naar beneden en ten zuiden van Lengerich langs. We zagen dat grote bomen met brede wortelstelsels omver gewaaid waren. De stemming onder ons was prima. We zagen een mooie omgeving met schitterende boerderijen velen voorzien van zonnepanelen. Niets deed ons denken aan een vergelijk met de geschiedenis uit de oudheid. Al snel werd dat anders en kregen ook wij het idee dat we in een hinderlaag gelokt waren. Waren het eerst nog
paden met steenslag, al spoedig reden we door de modder en kregen we te maken met grote plassen water. Onze centurio had de meeste moeite om goede doorwaadbare plaatsen te vinden. Op deze manier ging ons gemiddelde drastisch naar beneden en waren we in principe een gemakkelijke prooi voor de oude Germanen die we her en der tegenkwamen. We reden in de buurt van Glandorf langs enkele kleine meertjes waar jonge Germanen voor het dagelijkse voedsel probeerden te zorgen door op Karpfen te vissen. Inmiddels was het gaan regenen en werd ons tenue daarbij aangepast. Ons legioen trok voort en bereikte Bad Laer. We maakten een tactische omtrekkende beweging van ruim 12 km en kwamen bij ons koffieadres in Bad Rothenfelde. Koos was zo blij dat hij deze pleisterplaats had bereikt dat hij spontaan in volle lengte de bodem omarmde. Daarbij liep hij geen schade op.

We namen de tijd om koffie met taart te verorberen. De kerstening bij de Romeinen was nog niet tot in het noorden gekomen anders zou Gerda zeker voor een moment van bezinning voor het verorberen van de taart gekozen hebben. In Bad Rothenfelde beken we het Gravierwerk. In deze plaats haalde men al in de 16e eeuw mineraal houdend water uit de bodem. Dit water bevatte veel zout. Zout was in vorige eeuwen goud waard bijv .als conserveermiddel. Hier bouwde men lange en hoge wanden. De wanden waren voorzien van fijne takjes. Daarover liet men van boven naar beneden het water lopen wat veel zout bevatte. Veel water verdampte en het zout bleef op de takjes achter. De takken werden later verbrand en uit de as werd het zout gewonnen. Wat we nu nog aantreffen is enkele jaren geleden helemaal gerestaureerd.

Na de pauze was het nog slechts 25 km. Vol goede moet gingen we op pad. Binnen een kilometer was het al raak en begon een steile klim. Voor mij weer” hummelen” geblazen. Toen het asfalt overging in bospad en waren we blij dat geen krijgslustige Germanen zich in onze omgeving ophielden. Wel zagen we een groep geciviliseerde wandelaars. De afdaling was voor enkelen nog moeilijker,gevaarlijker dan de klim. Het was nat en glad en wonder boven wonden geen valpartijen en niemand reed lek. In de verte ontwaarde we de nederzetting Bad Iburg. Kenmerkend haar versterking, het kasteel bovenop. Het is mogelijk om dit bouwwerk te bezichtigen. We daalden af naar het park bij deze plaats. Het orakel stuurde ons weer naar boven. Dit gevaar gingen we uit de weg. we besloten om regelrecht naar het zwembad in Lienen te fietsen. We kregen de mogelijkheid om ons te douchen of te zwemmen. Jan Bakker ging als ware legionair in zijn wielerbroek het diepe in. Een nieuwe retro steil geboren.

De T3 heeft genoten, uw schrijver afgezien maar voldaan. Mooi om samen even na te zitten en de verhalen uit te wisselen. En Henk Borghuis onze voorzitter was blij dat iedereen gearriveerd was. Het had hem ook kunnen vergaan als de Romeinse keizer na de Varusschlacht. Roepend vanaf de parkeerplaats bij het het zwembad:”Wijland ,Wijland, waar zijn mijn legioenen”.