BUTT – 2015

Om 0830 arriveert het gezelschap op de busparkeerplaats bij het pittoreske Monschau, voor zover nog nodig wordt de fietskleding omgehangen, de oortjes geinstalleerd en de Garmins geactiveerd voor een fietstocht van iets meer dan 100 km naar BItburg. De weersomstandigheden zijn goed, wel een harde wind, die merendeels op de kop blaast, maar droog en zo nu en dan komt de zon even langs.
De beide toerleiders rijden om beurt op kop en aan de staart en houden de meute in toom, dat gaat prima, hoewel in Waxweiler blijkt dat het fenomeen ¨Ja, maar ik dacht dat de toerleider bij ons zat¨ bij een aantal een rol te spelen. Een extra klim van 5 km en dan rechtsomkeer om de toerleider op te zoeken die graag linksaf had gewild is het gevolg. Een goede les voor de overige dagen. Bernd weet op te merken, dat het toch wel een mooie klim was.
Er zijn 2 stops, door de bus ook een Garmin te geven, rijden ze keurig naar de ontmoetingsplekken, er ligt ook een ¨oortje¨ in de bus, zodat Linda en Cor weten dat de groep er aankomt, telkens zijn de koffie, soep, worstenbroodje, eieren, krentenbolletjes en tal van repen en bananen klaar gelegd.
Na toch wel veel klimmen en dalen komt de BUTT omstreeks 1500 uur bij hotel Eifelstern aan, bus uitladen, kamer opzoeken, douchen en een pils (type aquarium met handvat) bij een mega groot scherm waar een echte fietser Tom Dumouilin zich in het rood rijdt van de Vuelta.
Gerrit Wessels doet een terugblik en reikt de gele Jumbo trui uit aan Bernd. Om 1930 uur een heerlijk en goed verzorgde warme maaltijd, nadien de beentjes strekken en was het nog lange tijd onrustig in de ruimte waar het bier uit de kraan stroomt. Morgenvroeg om 0800 uur ontbijt en om 0900 uur startklaar voor een toertocht langs de Moezel.

---

Dag 2 – donderdag

Vandaag een tocht van iets meer dan 100 km naar de rivier de Moezel. Om 0800 uur verschijnen de eersten aan het ontbijt, aan de kijkertjes te zien, is de ene iets langer aan het toogje blijven hangen dan de ander. Het ontbijt is prima, zoals we dat in Duitsland gewend zijn. Het hotel moet ten tijde dat hier nog een Amerikaanse vliegbasis was een andere bestemming gehad hebben, wellicht een plek om te ontspannen, want je ziet verdacht veel toiletten, barretjes, zitjes en een grote ontmoetingsruimte, nu eetzaal. Het zonnetje doet al flink zijn best, samen met de pittige wind om er een mooie dag van te maken. Het kost even knooien om Bitburg uit te komen, maar al snel pakken we de mooiste asfaltweggetjes op die op en neer door het landschap kronkelen. De bus ontmoeten we in Trierweiler, even de beentjes tot rust voor we verder dalen naar de bedding van de Moezel. We rijden 10 km stroomafwaarts en beginnen dan aan de klim naar Daunerbach, waar de bus bij het station staat voor de 2e stop van de dag. Met name het beklimmen met 12-18% klimmetjes waarvan je niet weet hoe lang ze zijn begint op het einde van de dag op te breken. De onderlinge wedstrijdjes vinden nog steeds plaats, als iemand een kans ruikt, wordt deze genomen. Rudy heeft blijkbaar de hele dag zijn moment afgewacht en klopt met machtsvertoon de meute op een venijnige klim.
Om 1615 uur arriveren we in Bitburg met iets meer dan 2000 hoogtemeters worden de fietsen opgeborgen, de douche bezocht, wat warm eten naar binnen (Duitse aardappelen met schnitzel) een wandelingtje gemaakt over de grote basis waarvan nog heel duidelijk is dat hier veel personeel en materiaal aanwezig is geweest. De avond kan beginnen met Tom Dumoulin nog steeds in het rood. De kinderen uit de klas van Henk Borghuis moedigen ons aan, hardstikke leuk.

---

Dag 3 – vrijdag

De derde dag van de BUTT is de zwaarste, kun je na dag 1 nog herstellen van alle het ¨gemartel¨ op de steile klimmetjes, na dag 2 blijken velen nog midden in het herstelproces te zitten. Niet dat er geklaagd wordt, maar je merkt het aan kleine dingetjes, Waar op dag 1 de klimmetjes nog enthousiast worden aangevallen, op dag 3 hoor je hier en daar een zucht als er opnieuw een 15% in zicht komt. Vandaag naar de westkant van Bitburg, mooie plaatsjes, een overheerlijk zonnetje met een temperatuur van ongeveer 22 graden, de wind waait nog steeds flink op de hoog gelegen plateauś. We hebben even wat moeite om Bitburg uit te komen, maar na 15 minuten zitten we midden in de natuur. de toerleider voorin de groep en een toerleider die bij de laatste man blijft. Door met de ¨oortjes¨ te communiceren kan de hele dag de groep toch lekker doorfietsen, want beide toerleiders hebben ook nog eens een Garmin op het stuur, moderne tijden in het toerfietsen. De bus van M&M travel staat 2x op de plek langs de track en wat is er lekkerder dan zo te kunnen aanschuiven, koffie klaar, reepjes in de achtertuk, een worstenbroodje, soep in diverse soorten, de fietser wordt verwend. Op de terugweg beloont de groep zich met een terrasbezoek in het mooie Bitburg, om 1830 aan tafel en heel langzaam stroomt het hotel vol met motormuizen en opvallend veel oudere dames en heren voor het bonte vrijdagavondfeest. In totaal 250 man, vertelt de receptioniste, we zien het wel gebeuren, maar niet te laat naar het matrasje, want morgen staat de laatste pittige klimtocht op het programma, relatief kort van 70 km, maar die gaan voelen als het dubbele in heet platte Nederland, ik weet dat al wel, maar de rest gaat daar morgen achterkomen. 

---

Dag 4 – zaterdag

The day after the night before….. De vrijdagavond staat in het teken van een muzikaal feest in de disco van het hotel. Een grote groep vrouwen van een carnavalsvereniging, een peloton namaak-Hells Angels, dat in combinatie met de wat vermoeide heren van TCR  gaf een prachtige en gezellige avond waarbij de grote bloemvaasachtige bierpullen met Weissenbier regelmatig geleegd werden. Nu blijkt een mens van dit soort bier wel wat luidruchtig te worden, iets wat ons niet verteld was. De feestelijke uitspatting van de vrijdagavond heeft dan ook invloed op de start van de zaterdag. Bij het binnentreden van de eetzaal trekt Cor (onze chauffeur) mij aan het jasje om te zeggen dat enige TCR leden nog “afterparty” hebben gehouden op de hotelkamer en daarbij vergeten zijn de deur naar de hal te sluiten. Een aantal oudjes is hiervan flink van de kook geraakt, zijn wreed in de slaap gestoord en hebben met de receptie gebeld, omdat ook onze motormuizen (de mannen in leren hesjes vol met tattoes, kalend of met paardenstaart en her en der wat goud aan het gezicht) gesignaleerd zijn, hebben de oudjes de conclusie getrokken dat er een vechtpartij plaatsvond. Tjonge, dat is niet mals…… Bij het ontbijt is te zien dat een aantal TCR leden zichtbaar vreemd opgedroogd zijn na het ontwaken, met wat rode kleuring rond de pupillen, een enkeling kijkt zelfs zwaar vermoeid als een oude kasteelheer over de wallen van zijn tronie. Een niet bij name te noemen heerschap (HtH) vondt ook nog eens passend om ver voor het ontwaken een TCR kamer binnen te stappen en luid te vragen of het niet tijd wordt om op te staan. Beide heren schrikken wakker, zitten onmiddellijk rechtop, denken te laat te zijn, maar kunnen na een blik op de smartphone en wat verwensingen het hoofd weer neerleggen.

Uiteindelijk zitten alle lichamen op de fiets en beginnen we aan een mooie toertocht, net iets minder steil, prachtig asfalt en dito afdalingen. Het zonnetje doet het fantastisch en na 45 km ontmoeten we de bus van Cor en Linda en gaan de pannenkoeken rond. Er is volop brood, soep etc. Na deze stop richting het hotel om te douchen, de receptie vriendelijk te groeten en stappen we in de bus. In Hoenderloo trakteren Cor en Linda op een uitsmijter naar keuze en krijgen beiden een heerlijke fles wijn voor de goede zorgen.  In Rijssen worden de diverse vrouwen weer in de armen gesloten en is BUTT 2015 aan zijn einde gekomen.
Conclusie: prachtige omgeving, fantastisch hotel, goed eten en drinken en ook nog wat rondgefietst.

---

2015 – BUTT