Datum: 12-12-2015

Auteur: Jan-Harm Dannenberg
Toerleider(s): Jan en Anton
Groep: P1
Strava link
Aantal KM: 65
Aantal leden: 9

Verslag: Tegenwoordig begint het fietsen al op vrijdag. Vaak wordt er op de P0 groepsapp dan al een kleine peiling gedaan of er voldoende animo is. Zo ook deze keer. De bedoeling is om rond Hellendoorn stukken van de Carbidtocht te fietsen. Lijkt me leuk, alleen staat de fiets nog vrijwel onaangeroerd na de tocht van Haaksbergen van 2 weken geleden. Er mankeert nog wel het een en ander aan, dus dat betekend sleutelen bij het ouderlijk huis. M’n vader heeft weinig aansporing nodig om mij te helpen, en zo kan het gebeuren dat ik met een kop koffie toe kijk hoe m’n vader de remmen weer gangbaar maakt. Ideaal zo’n adres waar je kunt sleutelen:-).

Zaterdag overkomt me iets wat ik nog niet eerder mee maakte. Ik kom bij een nog lege parkeerplaats bij de Reggehal. Ik dacht dat ik te laat was? Vertwijfeld kijk ik op mijn telefoon. Was het dan de bedoeling om half negen te vertrekken? Nee, en het duurt niet lang, of van alle kanten komen de blauw/gele mannen en vrouwen naar de parkeerplaats.
Jan Beltman geeft het sein voor vertrek, maar Anton is druk aan het telefoneren. Omar wil ook mee, maar staat nog thuis en kan niet weg komen. Dan eerst langs Omar, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.
Daar aangekomen, staat Omar met een busje olie bij zijn pedalen. Een paar druppels er op, en nog een keer proberen. Hij krijgt zijn schoenen niet in de pedalen. Niet één kant, maar beide kanten weigeren vanmorgen dienst. Enigszins hopeloos kijkt Omar de groep rond. Wie weet raad? Hulpvaardig als we zijn, kijken we mee. Opeens vliegt Omar naar binnen, komt even later lachend naar buiten, gaat zitten en klikt in. Hoe doetie dat? Nou gewoon, de goede schoenen aantrekken helpt vaak een heel eind!!!

Lachend zetten we koers richting Nijverdal. Over het eerste stuk kan weinig geschreven worden, het bestaat uit nogal veel asfalt. Maar ja, als je ergens wilt komen hoort dit er ook bij.

Achter de Wilgenwaard duiken we het bos in. Het valt op dat het vrij droog is, ondanks de regen van afgelopen nacht. Het is even zoeken naar het juiste pad, maar als dat eenmaal is gevonden, begint de pret. Mooie lange klimmen worden afgewisseld door afdalingen. Hier en daar is het technisch en soms toch nog wat nat.
Roelof laat zich van zijn sterke kant zien, door in een beklimming iedereen achter zich te laten. De groep blijft mooi compleet, iedereen is aardig aan elkaar gewaagd.
Onder het fietsen heb ik af en toe de tijd om rond te kijken. Anton rijdt op een prachtig nieuwe fiets, maar ook Peter heeft nieuw materiaal. Het lijkt als hij met een starre voorvork fietst, maar het is een omgekeerde voorvork met de veerpoten dicht bij de naaf. Tijdens de koffie horen we dat dit een uitvinding is van Anton van lang geleden, maar dat het nog jaren duurde voordat het ook werd toegepast in productiemodellen. O ja, en hij was vergeten octrooi aan te vragen…
Over koffie gesproken, we zijn aangekomen bij vakantiepark Hellendoorn aan de Sanatoriumlaan, beter bekend als koffie bij Tante Stoof. Hier kunnen we weer een beetje aansterken en elkaar moed inspreken. Sommigen hebben het gisteravond ook heel gezellig gehad en hebben hier nu nog last van. De paracetamol wordt rondgedeeld en weggespoeld…

We vertrekken en slaan links af het bos in. Zoals gebruikelijk waarschuwen we elkaar netjes, links, links. Geert neemt dit letterlijk en laat zich op zijn linkerzij vallen! Ach ja, het is ook lastig van de warmte weer in de kou.

Niet veel later staan we weer stil, nu voor Robert-Jan. De ketting is geknapt! Niemand heeft helaas materiaal bij zich om het te repareren. RJ regelt een taxi naar huis, en wij gaan met 8 man verder.
De klimmen worden langer, de afdalingen korter. Volgens mij dan, want ik krijg moeite om in het wiel te blijven van Jan.. Man, wat fietsen. Het tempo blijft straf, en ik kan de benen goed voelen. Uiteindelijk komen we bij de blauwe route uit en we gaan nu echt richting huis. Op het fietspad wordt het tempo opgevoerd, maar dat wordt mij teveel. Ik houdt het niet meer bij, maar iedereen wacht. Top!
Via de Ligtenbergerdijk komen we Rijssen in. Er wordt nog gesprint, maar dat maak ik allemaal niet meer mee, het is mooi geweest.

Een prachtige tocht, mooie omgeving, goed weer en gezelschap; geslaagd!

Jan, bedankt voor de tocht!

Gelezen: 182