Zat 9 jan – wegtocht

Verslag: Zaterdagmorgen kwart voor acht gaat de wekker. Weer es een vrije zaterdag, fietsen dus! Deze keer fiets ik alleen naar de sporthal, zwagerlief en Robert zijn een halfuur eerder gestart voor de georganiseerde MTB-tocht. Als ik bij de sporthal aankom, heb ik gezelschap van een paar geparkeerde auto’s. Maar het is nog geen negen uur. Al snel komt Peter er aan fietsen, dik ingepakt al vriest het bijna. Nou ja, misschien is dat ook wel zo. We krijgen versterking van Wim, Rob en Marinus, en om klokslag negen uur komt Braamhaar (ik weet dat hij een juwelierszaak heeft gehad, dan weet iedereen denk ik wie ik bedoel) het parkeerterrein op. We willen net vertrekken, als de twee Wierdense mannen de bocht om komen. Sommigen van ons zijn al aan het einde van de parkeerplaats, in de verwachting dat de mannen zich gelijk omdraaien en meefietsen. Maar dat duurt iets langer, Clemens heeft net lek gekregen en is even doorgefietst om zijn band in het bushokje te verwisselen. Dit doet hij met een handigheid waarvan je denkt dat hij het vaker heeft gedaan.
Iets later dan normaal fietsen we weg. Op de klinkers doen we het nog rustig aan, het is nat en misschien ook wel glad. Dat lijkt mee te vallen, en zo gaan we op weg naar Markelo. Clemens fietst naast me en verteld dat hij bijna nooit lek heeft. Maar ja, het kan zo een paar keer achter elkaar gebeuren. Nog geen vijf minuten later blijkt dit helemaal waar te zijn, er lag glas op de weg, en even later klinkt het: “lek!” En weer is Clemens de ongelukkige. Nog handiger dan de eerste keer vanmorgen verwisseld hij de band. De wind is best koud, sommigen zoeken een schuilplaats achter de bosjes, anderen klappen in hun handen om het warm te krijgen. Dan kunnen we weer verder. Vol goede moed klikken we de schoenen in de pedaaltjes, en fietsen we een paar meter. Een geschreeuw achter ons.. we hadden links gemoeten. Terug maar weer, en even later fietsen we richting Goor. Hier gaan we met een grote bocht omheen. Daar verliezen we Marinus, Wim verteld dat hij een paar weken terug gevallen is en nu erg last van zijn been had. Vervelend! Gelukkig zijn we niet heel ver van huis, en kan hij rustig terug fietsen.
We gaan verder naar Diepenheim. Hier is het ergens, dat ik tegen Peter vertel dat ik de weg nog weet. Dit is best uniek, vaak als het een paar kilometer buiten Rijssen is, weet ik het al niet meer. Maar ja, daarna fiets ik op kop… we fietsen op een T-splitsing aan, en Peter roept: “richting de watermolen!” Tja, geen idee welke kant. Ik wordt hartelijk uitgelachen. Leerpunt: zeg nooit dat je weet waar je ben, als je alleen de weg een beetje herkent.
Onderweg worden ons van allerlei culturele dingen verteld over kastelen, het huis van Oranje en allerlei gebouwen. Ook komen we langs het huis van onze minister Kamp. We roepen en zwaaien, maar hij kijkt niet op of om. Ik hoor opmerkingen dat het huis tegenvalt, een minister heeft normaal toch een groter en luxer huis? Ach ja, naar mijn idee heeft hij niet te klagen over zijn huis.
We laten Overijssel achter ons en komen in Gelderland. Dan zijn we al snel bij ons koffie adres, Erve Brooks. En daar horen natuurlijk ook weer allerlei verhalen bij. Het respect voor Rob groeit bij iedereen als we horen dat hij ambtenaar is en in den Haag werkt, en elke dag op en neer met de trein gaat. Iemand weet een verhaal over een ambtenaar, een stropdas en een lade. Het wordt voor mij nog eens in netjes ABN herhaald, maar ik moet eerlijk bekennen, hoe het verhaal ging weet ik niet meer. Eén van de mannen gelooft waarschijnlijk dat ik thuis een rommeltje heb, hij wijst me naar een kast en verteld dat het linnengoed daar in nette stapels ligt, en dat ik daar wel eens een kijkje in kan nemen om ervan te leren. Misschien heeft hij nog wel gelijk ook.
Goed, we hebben weer genoeg vocht en de nodige calorieën binnen, de verhalen zijn verteld, we gaan weer verder. BRRR wat is het koud als je dan weer op de fietst stapt. Gewoon blijven trappen, dan krijg je het vanzelf weer warm. En dan komt de zon er ook nog eens een beetje door, heerlijk! We passeren de grens van Gelderland-Overijssel, en gaan richting Markelo. De Markelose berg laten we met rust, en via de Borkeld gaan we op huis aan.
Bij de brug over de A1 worden de (laatste) krachten gemeten. Als ik een paar 100 meter verderop weer bij de koprijders kom, wordt gevraagd waar ik nou eigenlijk was. De man die dat vraagt, had me de halve ochtend al dwars gezeten. Dit vertel ik hem dan ook, en prompt wisselt hij zijn kopbeurt in en mag ik het laatste stukje op kop. Bedankt Frank!
De Garmin wijst ons de Rijsserberg door, maar ik vind het leuk geweest. Heerlijk gefietst, lekker op tijd thuis, de hele zaterdagmiddag nog voor me. Tja, als je alle tijd heb, en de hele middag op een kleedje voor de open haard gaat liggen (zoals één van de mannen onder ons dat gaat doen), zou ik ook nog verder fietsen. Nu vindt ik het goed zo, en samen met Wim wens ik iedereen een goed weekend, en fietsen we rustig naar huis.
Peter, bedankt voor het mooie rondje. En de rest bedankt voor de gezelligheid!

Verstuurd: 09-01-2016 14:19