- Auteur: Henk Kastenberg
- Toerleider(s): Jan Bakker
- Aantal KM: 60
- Aantal leden: 13
Geen kerk gezien. Een sterk begin dit jaar voor onze groep. Er stonden 13 mannen klaar bij een nieuwe stoeptegel met daarop T6.
Niemand trok zich iets aan van de groepsaanduiding op de tegel. Wij, groep NB, zochten natuurlijk in eerste instantie onze peetvader, Wim van de N. Hij had het tourleiderschap deze morgen in handen gelegd van Jan Bakker. Onder zijn leiding vertrokken we om 09.00 uur richting boer Vosman. Al snel verdwenen de kerktorens van Rijssen uit ons blikveld. En ook al heel snel bleek mijn blikveld zich te beperken tot beelden van draaiende achterwielen. Oorzaak van dit alles: mijn helm stond nog in de winterstand. Mijn muts had ik vervangen voor een veel dunnere bandana met het gevolg, dat de rand van mijn helm ongeveer op mijn neusbeen rustte.
Onze tourleider had deze morgen ook wat last van de overstap van bospaden en zandwegen naar asfalt en bestrating. Achter Enter gaf hij aan om de Ypeloweg over te steken, om de onverharde Lage Dijk te nemen. Waarschijnlijk op zoek naar een kerktoren. We kwamen op de Entersestraat en richtten onze blik naar Enter. In onze gedachten moesten we daar een kerk ontwaren. Nu de andere kant weer op, dwars door het Enterbroek, richting het kanaal, op zoek naar een verzonken toren. Zelfs bij de zwaaikom niets te vinden. We reden vervolgens onder de N346 door en dachten naar Goor te gaan. Maar nee, Jan stuurde ons naar links de Tankinksweg op. Hij heeft deze renner al zo vaak aan het werk gezien in de Tour, dat we dit ook hadden kunnen verwachten. Een paar honderd meter verder weer naar links, ondanks een bord met: doodlopende weg, volgden we braaf onze leider.
Maar over de brug aan de andere kant van het kanaal slechts zandpaden. Je zou kunnen denken aan een N-momentje. Niemand had daarvoor de goede banden gemonteerd. Jan begon een preek af te steken, over het waarom van deze brug, in het kader van de komende verkiezingen. Zijn woordenstroom had een abstractieniveau waar niemand van onze groep iets van begreep. Wim Grooten raakte het spoor geheel bijster toen hij er iets van probeerde te begrijpen. Gelukkig werd hij door een van de onzen weer naar de groep gedirigeerd. Koffie zou ons nu goed doen.
Weer terugbrengen naar de kern van het bestaan van de TCR. Bij “n Deepn werd op ons gerekend. Koffie met wegge, super vers en met de afmeting van een matras. Met de wind in de rug werden er langs beken en lanen, in een parkachtig landschap nog 30 km opgezocht. Wat we niet zagen waren de kerken.
Met dank aan de toerleider voor deze tocht. [/one_whole]
Geef een reactie