[one_whole boxed=”true”]

Auteur: Henk Kastenberg
Toerleider(s): Wim Grooten 
Aantal KM: 70
Aantal leden: 9

Verslag: RISICO

Ik heb even moeten nadenken over het opschrift. Bewust heb ik kapitalen gebruikt dat wil zeggen: hoofdletters.  Ik kom hier verder in het verhaal op terug. T6 heeft een app waarin iedereen staat die een telefoon heeft die hiervoor geschikt is. Wim onze tourleider van dienst deze zaterdag had ons allen vrijdag nog even het tijdstip van vertrek doorgegeven. Half negen en niet om negen uur. We stonden met negen man klaar. Enkele vaste deelnemers hadden afgezegd. We vertrokken precies op tijd en Wim had de cadans meteen goed te pakken. Hij trapte met noeste tred door het Schwarzwald en ik vroeg me af wat er op dit begin tempo zou volgen. Richting Markelo kregen we het T6 tempo weer snel onder de knie. De rust in ons kleine peloton werd merkbaar toen de onderlinge gesprekken opgang kwamen. We fietsten door Elsen en staken achter Enter de weg naar Goor over. Nog maar een paar honderd meter op de Kolhoopsweg en onze tourleider minderde vaart stapte van de fiets en gaf aan dat hij last van kramp had. De opmerkingen waren niet van de lucht en werden door de prachtig blauwe hemel terug gekaatst. Wim probeerde het nog een keer, maar gaf al snel aan dat het niet te doen was. Er stond daar een bank om te picknicken en Wim zette zich daar neer. Hij vroeg Wim van de Noort om de Garmin over te nemen zodat we zijn route konden volgen. Er werd aan Wim gevraagd of hij wel thuis kon komen, of dat we misschien mee moesten gaan. Wim kwam met de opmerking dat zijn vrouw hem eventueel zou kunnen ophalen. We waren immers nog dicht bij Enter.
We stapten weer op en lieten Wim achter. Met de andere Wim als tourleider en de route van Wim G op de Garmin genoten we van het prachtige voorjaarsweer. Er was weinig verkeer en er werd lekker gereden. We moesten naar Boekelo. Bij Erve Geurts wachtte ons de koffie. Wim Grooten had het prima geregeld. Alleen de Garmin kon niet aan de nieuwe tourleider wennen. Ze was erg recalcitrant. Het duur niet lang of loo werd wel erg letterlijk genomen. We verplaatsten ons op onze stalen rossen als lichte cavalerie onder leiding van een oude ervaren ritmeester over een breed zandpad dwars door het loo. Uiteindelijk werden alle beschikbare middelen ingeschakeld om Erve Geurts te vinden. We bleken dus een fout adres in onze gedachten te hebben. Toen we de navigatie meer vertrouwen gaven, kwamen we aan bij ons koffieadres. We hebben daar het vorige seizoen ook koffie gedronken. Ik was in ieder geval door Boekelo goed op de verkeerde trapper gezet. De bewoners hadden voor ons een tafel klaar staan met eigen gebakken cake en koek. Prima koffie en bij het afrekenen betaalden we 1 euro per kop met een vrije gift voor de bijlage. We stapten weer op en reden naar Delden. Plots een zat Gerrit Troost op de fiets als een jachthond die voorstaat omdat hij wild op het spoor is. Warempel links van ons stonden vier reeén in het weiland. Voor de Groenebrug bij Delden stuurde Wim ons langs het kanaal. Met de wind in de schoot het mooi op. De afgesproken kilometers zouden we ruim halen en dat begon merkbaar te worden. Door Elsen ging het naar Rijssen toe. De wind vervelend tegen met een fantastische zon op ons gezicht. Na ruim 70 km kon ik mijn fiets in de garage ophangen met dank aan Wim en Wim.
Daarmee is het verhaal van T6 nog niet afgelopen. Want toen ik ’s middags op de verjaardag van onze kleinzoon was en aan de praat met de andere opa, Gerrit Tijhof, kreeg ik van onze T6 HTL een app. Daarin de tekst dat de vrouw van Wim Grooten die middag gebeld had met de mededeling dat Wim in Almelo geopereerd was en dat de dokter bang was dat het been eraf moest. Ze zijn er drie  uur mee bezig geweest. Gelukkig kreeg Jan Bakker  om 21.15 uur een app van Wim zelf dat hij weer op de zaal lag en het goed ging.
 Nu terug naar de kapitalen. Om te voorkomen dat we werkelijk een kapitale fout maken, zullen we ons allen moeten houden aan de afspraak dat bij afhaken er werkelijk iemand mee terug gaat.En ik weet dat er gezegd zal worden dat we dat meestal wel doen. Toch maakt dit voorval duidelijk dat altijd iemand mee terug moet.
We wensen Wim het allerbeste en hopen dat zijn benen spoedig instaat zijn om met T6 weer fantastische tochten te maken.

[/one_whole]
Gelezen: 218