Toerleider: Wim Nooteboom

Auteur: Anton Janssen

Vandaag gaat de T1 naar één van mijn favoriete stukjes Nederland: het Montferland, met zijn heuvelachtige omgeving, prachtige dorpjes en vriendelijke bevolking.
Wat mij wel een beetje angst inboezemt is de afstand: volgens Wim 150 km. , maar dat wordt in de praktijk altijd iets langer.
Ik ben niet zo van de lange afstanden. Meestal krijg ik dan te maken met mijn oude vijand: kramp. Des te groter is mijn bewondering dan ook voor Wout en Geert, die deze week al een tochtje van 335 km. hebben gereden. Voor mij is zoiets een driedaagse.
We zijn vandaag met 10. Negen vaste T1-rijders en gastrijder Bert Timmerman van de T2. Het zeldzame verschijnsel doet zich voor dat Gerwin er niet is, volgens Robert een beetje grieperig. Het weer is voor een fietser fantastisch: weinig wind en een aangename temperatuur. Het tempo ligt niet te hoog, zodat er onderweg gezellig kan worden bijgepraat. Wat mij opvalt is dat Geert regelmatig uit het zadel fietst. Een overblijfsel van het rondje IJsselmeer: een zere kont. Volgens ons kan Wout daar absoluut geen last van hebben. Via een prachtige route naderen we onze eerste stop: een terras in Etten. Hier voltrekt zich de eerste ramp van deze dag. Er is geen gebak!! Hoe moet dat nu met de noodzakelijk calorieën? Dit zal zich later op de dag nog wreken.
Wim heeft besloten dat we deze keer Hoog Elten gaan beklimmen vanaf de Rijnkant. Dus geen klinkers, maar een langere gelijkmatige asfaltklim. Bernd verheugt zich al op een prachtige blik op de Rijn. Hij is dan ook erg teleurgesteld als blijkt dat hij deze prachtige rivier niet te zien krijgt. Via Hoog Elten vervolgen we onze weg door de glooiende heuvels van het Montferland. Het rustige tempo is inmiddels verleden tijd: het is koers! Gelukkig keert de rust enigszins terug als we de heuvels achter ons hebben gelaten. Via het Peeske en Beek verlaten we deze streek en gaan richting Laag Keppel en Wichmond, waar Wim een tweede stop heeft gepland. Geen overbodige luxe. Onder het genot van een colaatje, radler en wat gezwets over een woord van vijf lettergrepen genieten we van deze stop. Fijn, fijn!
Wat rest zijn de laatste 40 km. De vermoeidheid laat zich gelden, zeker bij mij. Ik begin me een beetje zorgen te maken over het gemis aan appeltaart en over mijn aloude vijand. In de buurt van het baken van Twente ( de tv-toren) is het raak: de kramp slaat toe. Na het nodige duwwerk besluit ik een korte stop in te lassen. Ik zal jullie de opbeurende opmerkingen van de collega T1 rijders besparen! Bernd weet zich te herinneren dat ik vorig jaar een kilometer verder ben gekomen, voordat ik in het gras lag. Volgens iedereen moet ik echt meer gaan drinken. Deze raad besluit ik uit te stellen tot de avond. Bernd en Gerwin hebben een voortreffelijke barbecue voor de T1 groep geregeld. De opkomst is hierbij aanmerkelijk groter dan vanmorgen.. En..ik heb me de wijze raad van meer drinken ter harte genomen. Nu maar afwachten of het de volgende keer werkt.

Het was weer een geweldige fietsdag! 

Anton

Gelezen: 51