IJsselrit – T1

• Datum: 14 april 2012
• Toerleider: Bertus Dekkers
• Auteur: Wim Dekker
• Aantal: 11

Ondergetekende is al sinds jaar en dag fan van Acda en De Munnik. Nee niet na hun hit “Niet of nooit geweest”, maar al van ver daarvoor toen ze nog voor “7 man en een paardenkop” optraden in een klein theatertje als dat van Winterswijk. Inmiddels zijn de 5 theaterprogramma’s en 5 muziekprogramma’s en wat losse flodders verder. WD heeft ze allemaal één of meerder keren gezien. Toen de heren dus op vrijdag 13 april met hun nieuwe voorstelling “’t Heerst” in Enschede optraden waren ook wij weer van de partij. Wederom een enerverende avond.

Waarschijnlijk was het dan ook daarom dat ik de bijna ontembare behoefte had mijzelf nog een keertje om te draaien toen de wekker ging. Ik kon toch immers later op de dag gerust voor mezelf nog een stukje fietsen, geen probleem. Even snel als de gedachte naar boven was geborreld verdween die echter weer en vermande ik mezelf. Er uit. Fietskleding gepakt (3 laagjes moet voldoende zijn besloot ik), ontbijt, hond uit gelaten, sportdrank gemaakt, krentenbollen gepakt, gecontroleerd of ik voldoende geld op zak had, nog even de banden gecontroleerd en naar de sporthal.

Evenals voorgaande weken kleurde de parkeerplaats al weer gevaarlijk blauwgeel. De IJsseltocht stond op het programma, voor alle groepen behalve de T3. Ondanks dat ik vorige week naar Peuleke moeite had met het tempo in de laatste kilometers besloot ik toch weer met T1 mee te gaan. Bertus (van de TCR-tweeling) Dekkers had de leiding. De Etrex weer strak op het stuur gemonteerd. Twee weken geleden was de synergie er nog niet helemaal (zowel de Etrex als Bertus hadden wat opstartproblemen), maar dit keer moest het goed komen.

Met 11 leden gingen we op pad. Of het nu aan de mist, de Etrex of aan Bertus lag is niet bekend, maar het werd meteen verassend want nat het schijnbare gewone begin over de Borkeld, voerde Bertus ons richting Holten. Als gemeente-ambtenaar wilde hij ons kennelijk een blik laten werpen op het nieuwe centrum. Het werd nog verrassender toen het bij de Holterberg rechts af ging en warempel nog een keer rechts…de Holterberg in al zijn glorie. Ergens achter me hoorde ik: “Ik dach datte wie noarn Iessel gungn”.

Volgens Bertus  gingen we gegroepeerd de Holterberg over. Het eerste deel was dat inderdaad zo, maar ter hoogte van het huis van Theo de Rooij was er van homogeniteit geen sprake meer. Wel werd er daar weer rustig gereden zodat de groep weer bij elkaar kon komen. De Diepe Hel bracht wederom een scheiding aan in de groep. Gelukkig kon ik het tempo lekker volgen, goed voor het zelfvertrouwen. Na de afdaling richting Nijverdal ging het opeens links, fietspad op richting Haarle. Ik had hem door, de ietwat gewijzigde route werd gereden in omgekeerde richting. Ik uitte mijn constatering aan de andere helft van de tweeling: hij glimlachte.

Ondertussen koersten we van Haarle naar Heeten, Broekland en dan richting Olst. Hier hebben we het pontje genomen. Aan de overkant zagen we nog net de P2 aan de horizon verdwijnen. Toen wij aan de overkant afgezet waren, ging het over de dijk richting Deventer. En nu voelden we ook de reden dat de route omgekeerd gefietst werd: het windje. Die hadden we mooi in de rug. In Deventer  was de koffiestop, T2 was inmiddels al in grote getale gearriveerd. Voor ondergetekende restte er nog alleen een plekje aan de bar, nu bevind ik mij daar wel vaker, maar niet voor een kopje koffie!

Na de koffie richting Voorst, Zutphen en dan richting Laren. Nu hadden we de wind schuin tegen, echter ik merkte dat het met de vorm goed zat want ik had nog ruim over. “Neet harder”, riep Bertus dan. Volgens mij moet je dan een bepaalde snelheid aanhouden, maar in de vocabulaire van Bertus betekent dit dat het tempo iets naar beneden moest worden bijgesteld. En dat deden we dan maar.

Van Laren zetten we koers richting Markelo, langs Camping de Poppe (tijdelijke thuishaven van ons aller Henk Reijnen) en over de Borkeld richting Rijssen.  Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat er tussen Bertus en de Etrex een mooie relatie in het verschiet ligt. Bedankt Bertus voor deze verassende ronde en strakke leiding. Mooi gedaan!