[one_whole boxed=”true”]

Van: Gerrit Wessels

Gisteren de ATB weer eens van stal. Vorige week na Toontje ¨ingestapt¨ en dat ging aardig goed, de Holterberg kent (gelukkig !!!) geen uitsluitend leemkuilen die onverkort aan elkaar vast zitten met single tracks. In de Holterberg heb je zelfs paden waar je lekker naast elkaar kunt fietsen. Heerlijk. Misschien is het vloeken in de kerk, maar persoonlijk vind ik het MTB-parcours iets teveel van het goede. Ben er domweg niet voor gebouwd, rustig aan doen zit er niet in, het parcours dwingt je vaart te maken, wie heeft het kunnen bedenken ? Als TCR wil verjongen, dan is het aanbieden van deze route een prima product.

Gistermorgen vanaf de Sporthal met het groepje Wim Jansen, achteraf was de keuze voor de groep Gerrit Lohuis beter geweest. Waarom ? Nou, Wim Jansen is elke dag dat ze met het MTB-parcours bezig zijn aanwezig geweest. Elke meter kent hij als zijn broekzak. Heb even opgelet, maar hij begint al bij te sturen als de opdoemende wortel nog achter de bocht ligt, of hij zet aan, de meute zit nog op een zwaarder verzet, om met een hoog ritme tegen een voor de achterblijvers niet zichtbaar klimmetje te rijden. Principieel rij ik als laatste man, stukje zelfbescherming, als je al valt, kans is groot,  dan val je zonder dat je het risico loopt het achter je rijdende lidd, met bijbehorende uitsteeksels van de fiets, ook nog eens op je bast te krijgen. Tel op:  niet kunnen sturen, type zwaargewicht op een 26 inch en Wim Jansen op kop. Dat is dus harken, harken, harken. De groep moet regelmatig op me wachten. Ik zie van die grijnzende gezichten als ik toch maar roep ¨compleet¨. . Veel commentaar durven ze niet te geven, zeggen ze, het zomerseizoen en het asfalt wacht. Wim’s hele beker moet leeg, na het Schwarzwald, het hele stuk achter Rijsserberg, daarna richting de manege, weer terug naar het steenfabriek, hier kreeg ik echt stemmetjes die me influisterden dat ik dichtbij huis was, koffie klaar en een warme douche. Een ander stemmetje fluisterde zachtjes ¨niet doen, je moet in mei tegen de Giau op¨ (jaarlijkse hoogteberg uitstapje met het Pro Fok Team¨. Bij het viaduct van de A1 waren we bijna 2 uur bezig geweest om Wim’s MTB-track vlak te rijden (veel mulle stukjes zand bij de ). Na de A1 begint het lichaam er weer zin in te krijgen, na het ¨peerdepad¨, draaien we richting het asfalt (heerlijk dat spul) bij de dagcamping. Wim wil hier ook nog gas geven, maar dan ben ik er ook nog, volle bak om de frustraties van het niet kunnen volgen van de groep er even uitgefietst. Jan Schulenburg hangt als enige in het wiel. Zo, een klein stukje zelfvertrouwen terug gewonnen. Het klimmetje bij de Zuurberg zorgt voor nog meer zelfvertrouwen, wel met gebruik van een hele goede haas, dank je Jan-Henk ! Gezellig koffie gedronken er is altijd wel gespreksstof.

Afgelopen dondedagavond hebben de P2-toerleiders de koppen bij elkaar gestoken om het komende zomerseizon te bespreken. De P2 bestaat uit meer dan 30 man, Afspraken gemaakt over het uitwisselen van tracks, koffie adressen, het toerschema gevuld, een 2-daagse opgestart naar Texel etc. De P2 leden hebben inmiddels een email met de notulen ontvangen.

Verder bijgepraat over P2 lid Wilco Dreijerink. Wilco heeft ook in het AMC te horen gekregen dat hij niet te genezen is. Afgelopen vrijdag samen een autoritje gemaakt, binnendoor richting de Posbank. De Marine, en met name het onderwaterwereldje, geeft altijd de nodige humor en verhalen, ook de bizarre tijd sinds 17 sep 2014 komt voorbij. Lekker uitgewaaid aan de IJssel (Bronkhorst) onder een lekker schijnend zonnetje. Wilco is realistisch voor wat betreft de tijd die voor hem ligt. ¨Het is niet anders¨.

[/one_whole]
Gelezen: 186