• Datum: 9 juni 2012
  • Toerleider: Peter Kamans
  • Auteur: Bertus Dekkers
  • Aantal: 17

Zoals zoveel zaterdagochtenden. Opstaan, brood smeren en kijken hoe het weer is. Vandaag zo goed als droog maar een matige zuidwesten wind. Bij de sporthal aangekomen zijn er ongeveer 35 leden paraat. Een mooi resultaat, gezien het feit dat 2 groepen elders verblijven.

De T1 en T2 gaan gecombineerd op pad onder leider van Peter K.
Via Bornebroek richting De Lutte met onderweg de beklimming van de Paasberg. Mooie aanloop naar wat ons te wachten staat.
Het gaat in een voorspoedig tempo richting de grens. De telefoons beginnen te piepen en je weet dat je welkom bent in Duitsland. De koers gaat richting Gildehaus. Sommigen herkennen dit traject van de hel van Twente. Langs mooie weilanden, prachtige uitzichten. Ineens het commando linksaf. Wat staat ons te wachten een weg naar het donkere bos. Links rechts en een klinkerstraat met een afschrikwekkend hellingspercentage duikt plotseling voor ons op. Versnellingen en kettingen kraken. Met een hartslag van zo’n 160 komen we boven. De route voert ons verder richting Bad Bentheim. Ook hier weer een pittige klim over de keitjes naar de Burcht.

Opvallend was dat er veel Nederlandse vlaggen uithingen. Ook auto’s met duitse kentekens waren voorzien van Nederlandse vlaggetjes. Voor onze geëmigreerde landgenoten kennelijk de methode om het onderscheid duidelijk te maken. Het was dus niet alleen in Scheveningen vlaggetjesdag.

Aangekomen bij het koffieadres werden we bediend door een dame die ook niet onder stoelen of banken stak wie haar favoriet was. Oorbellen met de duitse driekleur vormden het uiterlijke kenmerk. Sommigen van ons mochten er ook nog getuige van zijn dat zij tot op het hart toe (en wat daar voor zit) een fan was van “die Mannschaft”.

Na de koffie genuttigd te hebben werden we direct opgehouden door twee lekke banden op de zelfde plek. Dan slaat de verveling en de meligheid toe. Een plaatselijke caféhouder had op een aankondigingsbord al aangegeven dat daar op 1 juli a.s. de finale Holland-Deutschland an zu schauen war. Sommigen kregen de neiging Deutschland te vervangen door een ander land, maar de dienstdoende horecaondernemer kwam even naar buiten en alles was weer rustig.

Dan maar weer op pad. Enkele kilometers verderop, weer lek. Net weer opgestapt nog weer lek, de vierde keer en alles nog in de Heimat. Zou het dan toch zo zijn dat de koude oorlog weer is begonnen. Misschien zijn ze toch bang om te verliezen van Holland!

Met de wind grotendeels tegen gingen we weer richting Rijssen. Onderweg nog wel een paar zandpaden meegenomen om wat af te snijden. Het werd immers toch al wel wat laat door de lekke banden. Bij het berijden van zandpaden komen bij sommigen de oergedachten naar boven. Er werd zelfs al geopperd om “de koning van de zandpaden” (volgens velen ene GN) maar weer in ere te herstellen als hoofd toerleider.

Na zo’n 90 kilometer begonnen sommigen het toch moeilijk te krijgen. Bij een combinatie van T1 en T2 is het moeilijk een goed tempo te volgen. Sommigen kunnen en willen harder. Anderen krijgen het vooral met de wind dan moeilijk. Voor een toerleider geen gemakkelijke klus om de boel bij elkaar te houden. Met een tandje minder kwam iedereen met een voldaan gevoel op de bestemming aan.

Peter bedankt voor de mooie route en de leiding van vandaag.

Gelezen: 52