De elite P2 rijders

Van: Robert Baan

Vanmorgen om 7 uur tikte de regen vrolijk tegen het raam. Wel vreemd op zich, gisteravond laat vroor het nog een paar graden. Om 8 uur stopte het met regenen. Na een goed ontbijt, op weg naar Gerwin en dan samen naar de sporthal.

De opkomst viel ons zeker mee. Na een aantal serieuze en wat minder serieuze gesprekken, werden exact om 30 seconden voor 9 negen de groepen opgedeeld. P1 had weinig deelname deze dag. P2 werd opgesplitst, Wim nam de snelle jongens onder ons mee en meneer Gerrit Lohuis de elite rijders.

Wim gunde ons deze morgen weinig rust. Met een groep van ongeveer 10 personen kun je dan ook lekker door fietsen. Op de afdaling van de Rijssenseberg werd Wim op de voet gevolg door een grote zwarte viervoeter. Deze hapte zich toch niet vast aan Wim, ondanks de vele bevelen en aanmoedigingen van “pak hem” Bij de asfalt weg aangekomen, wilde hij ook mee oversteken. Onze hondenpsycholoog Jan van den Noort, bracht hem met een dwingende blik en bevel terug naar de baas. Hij was dan ook de enige persoon, waarna de hond luisterde.

Weer verder gefietst, over de nog steeds zeer sappige en drassige paden, om uiteindelijk bij Toontje koffie te drinken. Tenminste de meeste dronken daar koffie. Bij ons aan de tafel zat een welbekend man, binnen de tourclub. En deze dronk

Na een foto van onze twee “zwarte pietenrijders” (een kunstschilder en een bouwvakker) konden we weer op weg.geen koffie maar thee. Op zich niets bijzonders, maar dit bleek een speciaal recept. Vorige week wilde hij harder en beter fietsen dan onze toerleider, toen hij erachter kwam dat dit niet lukte, kreeg hij opeens kramp. Deze thee zou hem deze morgen beschermen tegen de kramp. Het theezakje was van thuis, dit samen gevoegd met wat kokend water bracht het brouwsel gereed voor consumptie.

In de Holterberg waren de paden zeker zo sappig en nat als eerder vanmorgen. Opeens hoorden we “lek” Erik Dommerholt was de gelukkige. Onze technische toerleider verwisselde samen met Erik de band.

De elite groep P2 kwam in zicht, meneer Gerrit Lohuis kwam met een razende snelheid om de bocht, het leek wel of hij achterna gezeten werd. Onder luid gejuich van ons, werd hij nog eens extra aangemoedigd. Hij had een verbeten trek op zijn gezicht, misschien nog van zijn rugpijn van vorige week. Na een minuut of drie, kwam pas de rest van de groep. Weer twee minuten later, kwam meneer Klomp voorbij met een zeer chagrijnig gezicht. Maar dit zal wel komen omdat zijn nieuwe fiets zo smerig was. Onze theedrinker gaf hem echter een flinke duw in de rug, waardoor hij zeker weer dertig seconden inliep op de rest. Weer twee minuten later, kwam meneer Schreurs voorbij. Eerder deze morgen, was hem nog gevraagd waarom hij nog zo schoon was, zijn antwoord was “afstand houden” deze techniek zagen we nu dus in de praktijk.

Na al deze ervaringen gingen we gauw weer verder. Het tempo werd weer opgevoerd, we moesten de elite rijders van de P2 voor Rijssen inhalen (instructie toerleider) Helaas bleken deze toch wat slimmer te zijn dan ons, want we hebben ze niet weer gezien deze morgen. Maar jah, binnendoor is altijd korter. Op de paralelweg nog even de eindsprint, deze werd met grote voorsprong gewonnen door onze toerleider.

Wie heeft er nog een 26 inch ATB te koop voor Wim!!! Als hij daar weer op gaat fietsen, kunnen wij ook eens een keer weer voorop fietsen en ergens als eerste bovenkomen. Of kent iemand het geheim van zijn big fiets en zijn berijder!!!!!

Wim bedankt maar weer voor deze tocht!!!!