Gisteren (dinsdag 9 aug.) stond de Monte Baldo op het programma! Om half 10 verzamelen in Garda en dan zien we wel, wie er meegaan. De Fossaltaatjes hebben andere bezigheden en vandaag gaat voor het eerst Frank Mulhof mee (is zaterdag gearriveerd). Samen met zijn zwager Jeroen komen ze met de auto, omdat ze toch wel ver weg zitten (in Peschierra). Na enkele kilometers te hebben gefietst komt Jeroen erachter, dat hij toch niet echt een klimmer is (en het serieuse werk moet nog komen!). Later horen we van Gerda, dat hij en Frank zijn afgehaakt. Erg verstandig, want het wordt nog erg pittig!Na een mooie klim van zo’n 8 km. houden we een pauze met cola en apfelstrudel in Spiazzi. We zijn nog met z’n zevenen: Gerda, Anton, Stephan, Maarten, Frank vdB, Frank P en ik.
Dan op naar de Monte Baldo. Onderweg hebben we prachtige uitzichten gehad over het Garda Meer, maar hoe hoger we komen, hoe mooier ze worden! Maarten had gisteren de route al met de auto voorgereden (een echte toerleider, nu nog lid worden van TCR..) en had ons dus al op het nodige voorbereid. Milou had hem op een gegeven moment zelfs gevraagd om de auto te draaien, omdat het toen wel heel erg steil werd. Op dat punt gekomen houden Gerda en Anton het voor gezien. De overgebleven vijf (Entersen) gaan voor de totale rit en trotseren het steigingspercentage van 19%!!! Waar ben ik aan begonnen?! Sta af en toe bijna stil, maar kan nog net de fiets in beweging houden! Niet te hard aan het stuur trekken, want voor m’n gevoel tuimel ik dan achterover.
Maar alle moeite wordt beloond: WAT EEN PRACHTIG UITZICHTEN!!! Echt kicken, als je dan boven bent! En na het klimmen komt dan natuurlijk het afdalen: heerlijk! De jasjes of mouwstukken gaan aan, maar in plaats daarvan doet Frank van de Bakker de landkaart van Italie achter z’n truitje. Had hij dat nou maar niet gedaan, dan waren we waarschijnlijk ook niet verkeerd gegaan…. Hup, de kaart weer voor de dag; blijkt dat we geen rondje kunnen maken. Shit, net een heel stuk gedaald, dus…. dat wordt weer terugklimmen! Dezelfde weg dus weer terug. In Spiazzi stoppen we nog een keer en gaan dan “huis”waarts. Met 96 kilometer op de teller zetten we onze fiets aan de kant voor een heerlijke duik in het Garda-meer. Al met al, ondanks het afzien, weer een fantastische fietsdag!!!
Groetjes,
Frank en Brigitte
–
Note: Bardolino ligt aan de Zuid-Oost zijde van het Gardameer.
–
Vandaag achter m’n laptop thuis (tikt toch wat makkelijker dan zo’n krang Italiaans toetsenbord) nog even kort een verslagje van de laatste fietsdag in Italië (donderdag 11 aug.). Joke gaat nog wat inkopen doen op de markt, Gerrit is al naar huis en Henk en Frank gaan ook niet mee. In Garda komen we weer bij elkaar en we zijn het unaniem eens, dat we vandaag voor een kort ritje gaan zonder veel klimwerk. Maarten heeft vanmorgen weer een route op z’n gps gezet (toch wel erg handig zo’n ding) en we gaan richting Montova (onderaan het Gardameer en dan verder afzakken). We komen door gezellige plaatsjes en zien kiwi’s en druiven in groten getalen langs de kant van de weg groeien. Ik vraag me af, waarom iedereen toch steeds achter Gerda wil fietsen….. Maarten keek ook telkens achterom en dat koste hem bijna de kop; hij kwam in een richel langs de weg, schaafde onder de vangrail langs en mag van geluk spreken, dat hij het er zo goed vanaf heeft gebracht! Maar uh, dat kwam dus, omdat Gerda een hele mooie nieuwe Italiaanse wielerbroek had gekocht; perfect passend bij haar shirtje!!!
De “cola”pauze hebben we bij een casino op het terras, waar net iemand arriveert met een supermooie auto (waarschijnlijk de jackpot gewonnen). Niemand wil een gokje wagen, dus gaan we weer op pad. Anton vraagt zich op een gegeven moment af, of we richting Rome fietsen; er komt geen eind aan, maar gelukkig slaan we toch nog een keer af. Stephan rijdt nog lek en terwijl de anderen in de zon zitten, is hij druk met het verwisselen van zijn binnenband. Maar als hij deze heeft opgepompt, is ie toch wel heeeel erg veel groter dan de buitenband. Oeps, als dat maar past. Iedereen in een deuk, maar helpen ho maar…
Gerda wil het liefst nog een keer een terrasje pakken, want dat is toch wel heel erg gezellig met die Entersen! Maar de vrouwen en kinderen wachten op de campings, dus we nemen al fietsend afscheid van elkaar.
Het waren fantastische fietsdagen en ik heb dan ook erg genoten! Volgend jaar weer?!
Allemaal hartstikke bedankt!
Groetjes, Brigitte