Van: Henk van Pijkeren

Het is vrijdagavond, een behoorlijk regengebied trekt over. Het water dat nu valt zal zorgen voor veel modder, het heeft nl. geen tijd om op te drogen.

Ik zie het nut er niet van in om de hele morgen door de modder te ploeteren, dat heeft niets met fietsen te maken lijkt mij.

Ik heb altijd nog de beelden voor mij van Hennie Stamsnijder die in de Belgische modder ten strijde trok tegen Ronald Liboton. Ook dit jaar zag je deze beelden weer, weinig aantrekkelijk.

Nee dan lijk ik liever naar de You Tube beelden van de Absa Cape Epic. Het overwinnen van grote hoogteverschillen, snelle afdalingen, warm weer en lange afstanden. Maar goed, het is nu winter en we moeten fietsen, ik besluit een route te maken waar lekker gefietst kan worden door een mooi gebied.

Zaterdagmorgen, ik we vertrekken met T1, ik heb nog rond gevraagd of er liefhebbers waren bij T2 maar zij blijven hun groep trouw, OK.

We rijden via het kasteelbos, Molendijk naar het Noorderbos. Om de Holterberg in te komen moeten we de Lichtenberg over, dit gaat zoveel mogelijk over een mooi fietspad en zandwegen. Onderweg komen we nog een erotisch getinte opstelling tegen boven in een boerenschuur, er werd smakelijk om gelachen. Jammer, ik heb geen foto.

Via de Zunasche heide gaan we de Holterberg in en trekken zo door de omgeven van Nijverdal door de stukken bos waar het is toegestaan binnen de vergunning.

Verrassend hoe mooi droog de ondergrond is van de route die ik heb gekozen. Dat is altijd een gok.

We trekken nog een stukje door het noordelijke gedeelte van de Sallandse Heuvelrug, Dit was een beetje saai met veel paden met een fietspad er naast, je zult zeggen ga dan of-road en fiets door het zand maar dat doen we niet. Hier ga ik de volgende keer een betere route zoeken beloof ik mij zelf.

Vervolgens de westkant van de Holterberg via het Palthe huis, langs de schuilhut naar het hoogste punt de klim door de heide naar de hut op de diepe hel. In de afdaling komen we een grote groep van CC´75 tegen. We dalen verder af via de begraafplaats om zo aan te komen bij Toontje.

Gezien de karretjes die buiten geparkeerd stonden wist ik dat we een goede keuze hadden gemaakt bij het zien van de besmeurde MTB´s. Binnen was het overvol maar gezellig, zoals altijd.

De terugtocht ging in omgekeerde richting, ook zoveel mogelijk over de bredere paden en wegen.

Al met al een geslaagd tochtje door een eens wat ander gebied voor de afwisseling.