Hel van Twente (25 mei)

Van: Gerrit Wessels

Op 25 mei, een doordeweekse dag in het jaar 2016, hebben zich 20 leden verzameld bij de Sporthal om de Hel van Twente (HvT) te rijden. Nog geen 12 uur eerder stonden op dezelfde plek in totaal 17 leden om de dinsdagavond training te doen. Raar maar waar.

We rijden gezamenlijk naar het startpunt (de eerste 19 km zitten er op). Keurig een bandje om de fiets en eentje met hetzelfde nummer om je pols. Fietsenstalling. Het inschrijven via Scan&Go gaat lekker snel en gewapend met een tegoedbon voor het “broodje hamburger na afloop” beginnen we aan de 160 km die voor de wielen liggen. De groep van 20 splitst zich al snel na het vertrek. We blijven met 11 man over voor de 160. Gezien het iets hogere tempo dan de modale toerfietser, sluiten zich al direct anderen bij ons aan. Via Wierden, Sanatoriumlaan (bij het klimmetje sluiten we aan achter een met boomstammen geladen vrachwagen, die de groep in recordtijd naar boven vacumeert. Zo snel waren  (cf. Strava) nog nooit boven. De Lemelerberg van de achterkant, Dirk-Jan probeert onderaan de klim zich van kop te laten zakken, een dikke por in zijn achterste en hij gaat alsnog als een speer naar boven. Eerste stop Nieuwerbrug, goed geregeld allemaal, koffie en appelgebak fluiten er in. De groep Van Losser/Novom haalt ons in, ene Barry Tijhof kan het blijkbaar niet laten om de krachten te tonen. We zetten het caroussel draaisysteem in werking en sluiten weer bij deze hardrijders aan, wat ze ook doen, ze krijgen ons er niet af. Volgens Willy heeft dit niks meer met toeren te maken, bingo, maar wel leuk. Tijdens de 2e pauze komen we tot de conclusie dat we dit tempo niet onbeperkt volhouden, een aantal begint achterin te kraken. Johan Lubbers ondervindt de gevolgen wan weinig km’s in de benen en hij zet de stand vanaf de 2e stop op “harken en erbij blijven”. Tandje er af en de stand op toeren. De sterkeren iets langer op kop. Na 140 km komen de eerste vragen naar de resterende lengte van de tocht, door het toch hoge tempo beginnen we uit te zien naar het verzilveren van de tegoedbon. Sneller dan verwacht, zijn we bij de finish. Parkeren de fietsen in de bewaakte stalling, schuiven de hamburger met brood naar binnen en zullen wel rustig de laatste 19 km naar huis rijden, niet dus, de F35 (fietssnelweg) wordt als zodanig gebruikt, het tempo tussen Wierden en Rijssen gaat toch weer flink omhoog, Wim Jansen zie ik naar beneden kijken of de juiste tandwielen zijn gekozen, nadat we de sprintmonsters hebben afgezet, zoeken ze het zelf maar uit. Bij het bordje Rijssen zien we dat Wim niet de goede tandwielen heeft gekozen.

Thuis gekomen de douche opgezocht, een lekkere bak warme soep van de mijn lieve dame, toch even languit op de bank, de ogen worden zwaar, een paar flinke tikken op de voorruit, het lachende gezicht van Raymond Kienhuis, hij komt het vrijwilligerspresentje Ronde van Overijssel brengen, waarbij hij zegt mij niet op de bank te hebben zien liggen slapen….. thanks mate.

Al met al een lange (202 km) tocht, niet warm, eerder wat koud, geen lekke banden of ander technisch ongemak, gelukkig droog en een prima verzorging, volgend jaar lijkt me 140 lang zat.