Van: Gerrit Wessels
¨De organisatie van de Waypoint ATB Tocht 2014: TOP !!!¨
Eerlijk is eerlijk, ondergetekende heeft een schijthekel aan de ATB in het bos, zeker als het technisch is, en technisch dat was het, te weinig dom rechtdoor, een parcours voor de fijnproevers, een route die het kaf van het koren scheidt, de ATB smulpapen kregen een parcours voorgeschoteld dat van de eerste tot de laatste meter gevuld was met ATB lekkernijen. De pijlen waren er in overvloed, je kon gewoonweg niet mis rijden. Een eigen gemaakt vlondertje over de kleinspoorrails, elk detail was doordacht. Daarnaast voortdurend de loerende ogen van vrijwilligers op ATB, gewapend met reserve pijlen. (verholen glimlachend als ze ondergetekende zagen ploeteren om niet af te hoeven haken). Jans bedankt !!!
Laten we bij het begin beginnen: op vrijdagavond meldt Bernd zich aan de achterdeur, hij is op zoek naar een gebruikte ATB en van het 1 komt het ander, altijd TCR gesprekstof genoeg. Een paar biertjes verder wordt de nachtrust al redelijk kort en om 0815, meldt ik mij present bij vriend Berend, nog fris en schoon, om de dag in elk geval te beginnen met een flinke bak koffie, type nato-standaard, model zwart.
We trappen de bikes aan en zien in de verte onze voorzitter staan, actief als verkeersregelaar, dat zien we graag, onze leiders met de laarzen in de drap. We veinzen zwart te gaan rijden en vragen Henk waar de eerste pijl staat, Henk wijst ons, zoals een schoolmeester dat kan, gebiedend de weg naar het inschrijfburo.
Zoals ook vorig jaar weet Jan Meerman mij te vertellen dat ik 5 euro moet betalen, want mijn NTFU pasje ligt thuis, Gerry Meerman denkt daar heel anders over en kan ik voor het luttel bedrag van 4 euro de clubkas spekken. (deze week net 5 Garmins aangeschaft voor de nieuwe GPS toerleiders, de kas kan wel een optater gebruiken). Al voor 9 uur staan we weer bij de voorzitter, maar de eerste pijlen moeten geplaatst worden, even wachten. Een deelnemer uit Enter (rood tuincentrum shirt/broek), loopt te mopperen, terwijl wij ons afvragen wie zo vroeg het hek om Enter heeft geopend.
Zoals gezegd, ATB is niet mijn ding, P2 cracks die ik op de weg moeiteloos kan volgen, rijden mij voorbij alsof ik ze tegenkom. Sinds de harde val 2 jaar terug is het zelfvertrouwen in de geribbelde bandjes (en met name de wegligging van die ondingen) geheel nul. Samen met Berend, Louis, Egbert en Jan Schulenburg maken we een mooi groepje. Helemaal intact blijft dit niet, Egbert heeft het laatste jaar de ontwikkelingen op de Borkelt niet meegemaakt (zijn benen zijn onnatuurlijk diep Turks bruin), we laten Egbert dan ook achter op de Borkelt om van het natuurschoon te genieten.
Op een allerverschrikkelijkst intensief technisch modderpaadje (achter de Friezenberg), voorkom ik ter nauwernood een valpartij in een plotseling opduikend diep stuk slijkerig zwart gekleurd drijfzand, was ik daar gevallen, was een boer met trekker noodzakelijk geweest.
De eerste stop bij de Langenberg (wat kan een kop bouillon met krentenbol lekker smaken). Om de tijd te rekken, ontvreem ik nog een extra krentenbolletje, gaat er in als koek.
W
e gaan verder en duiken de ¨Ravijntjes¨ in, ook zo’n stuk waar je als simpele toerfietser met een beetje gezond verstand niets te zoeken hebt. Draaien, keren, wortels, lage takken, bomen die op je af dreigen te komen, angstig dichtbij liggende vijvers, allemaal zaken waar je als wegfietser niets mee te maken wilt hebben. Oh, ja, bijna vergeten, van die collegae die je achterop komen, dit luidkeels laten merken, dat je aan de kant moet, dacht het niet, ga zelf tussen de bomen liggen.
We, mijn fiets en ik worstelen door, rijden in het ¨hier laat ik de hond altijd los¨ gebied en steken hier en daar een klimmetje af, bij de oversteek van de Oude Markeloseweg, vindt mijn fiets het allemaal genoeg, het vermoeide lichaam gaat de kantine opzoeken. Bij inlevering van je deelnemerskaart, krijg je ook nog eens een gratis consumptie. Henk Krukkert biedt een biertje aan en geheel tegen mijn principe stem ik toe. Maarten Janssen komt voorbij en velen drukken de kersverse nationaal kampioen de hand. Al kon ik maar de helft van Maartens gemiddelde snelheid halen, mijn ATB wereld zou er anders uitzien, dit analoog aan Gotfried Bomans die, refererend aan Marlene Dietrich, zei: “Had mijn vrouw maar één zo’n been”
Evengoed, allemaal perfect gepijld, prima verzorgd, goed ondersteunt, veel deelnemers (500 of zoiets). Heren en dames van de organisatie, bedankt, het was TOP !(ondanks alles….) !!
[/one_whole]
Deelnemers Waypoint ATB tocht,
Namens de gehele ATB commissie , hartelijk dank voor de lovende woorden over de afgelopen organisatie van de Wayoint ATB tocht.
Dit doet ons goed en hiervoor nemen we een snipperdag ( niet allemaal ), na veel lovende woorden krijgen we weer moed om door te gaan.
Ik wil middels dit berichtje ook de vrijwilligers bedanken voor hun inzet. We doen het tenslotte voor de TCR. dus voor ons allen.
nogmaals bedankt voor de deelname en de lovende woorden.