Van: Gerrit Wessels
Samen met Berend en onze vrouwen hebben we in de afgelopen week de Kroegentocht vorm gegeven.
Een paar telefoontjes en email levert Beerenburg, Jenever, 100 gesponsorde eieren,80 gehaktballen met brood, kratten bier en frisdrank en bovenal een mooie lokatie met oude motoren.
Voor de zekerheid toch vrijdagmiddag, onder een stralend zonnetje, de track “voorgereden”, normaal moet een “Nijland-momentje”, kunnen, maar om 80 man/vrouw op een zandweg over elkaar te zien buitelen, das niet handig.
Zaterdagmorgen, koud, 5 graden, wat extra kleding, de benen voelen niet al te best. Het voorrijden van de WAM op woensdag (je rijdt wat af als niet-werkende) zit de bovenbenen nog flink dwars. Robert Baan doet de P2 en ik denk me te kunnen verschuilen in de T1. Daar rijden echter leden, die er vandaag wel heel veel zin in hebben, rustig rondtoeren, beetje om je heen kijken, mijmeren over het afgelopen zomer, niets daarvan, spierkracht op de pedalen en zo snel mogelijk naar de top van de Lemelerberg. Soms gaat het toch te hard, ik hoor krampachtige keelgeluiden, waaruit ik kan opmaken dat het iets rustiger moet. De vrouw van onze Hoofd-toerleider roept of het iets rustiger kan, terwijl de Hoofdtoerleider zelf 35 op de teller zet…. Altijd het zelfde liedje, goede benen moeten getoond worden en hier en daar een rekening vereffend. Er is vandaag bij de T1 weinig sprake van evenwichtig rijden, na het wisselen, snellen een aantal de toerleider voorbij, sluiten aan achter de voorste man en maken zich los van de groep, anderen adviseren de toerleider, dat het toch wel iets te hard gaat. De T1 blonk dit jaar toch al niet uit in evenwichtigheid in aantal en tempo, zelfs tijdens de Kroegentocht komt dit aan het licht.
Op de Lemelerberg is het paard volledig van stal, vriend Berend schuift de hele handel voorbij en gaat op kop tempo rijden, hij zet krachtig aan en ik ben benieuwd hoe lang dit gaat duren, valt me mee, de Schreurs-schoudertjes beginnen langzaam maar zeker mee te bewegen met het ritme van de benen, nog even laten vol lopen en ja, daar gaat een verzetje lichter en ook Berend kan het schudden, Erik ten Bolscher altijd de rust zelve, rijdt stuk door, iedereen vliegt er af, Boven gekomen stort ik me op een gekookt ei en drink wat overgebleven koffie. Groet mijn vrouw en we dalen af richting Lemelerveld. Onderweg hoor ik een paar leden verzuchten in verwondering, ze weten niet meer waar ze zijn, het ultieme compliment voor de toerleider, zij zijn nu echt overgeleverd aan de batterijtjes van de Garmin. Gerard Huzen heeft zijn winterfiets meegenomen, verwachte zeker pekel en wordt beloond met 2 lekke banden en een aflopende ketting. De volgende dag brengt hij keurig de uitgeleende CO2 patroon met binnenband.
Vorig jaar was de stop in Raalte al besproken, helaas door de regen, ging de Kroegentocht niet door. Koffie met koek, de koek moest je er wel zelf bij bedenken, hierover wordt nog onderhandeld. Het zag bont van het geel/blauw en de hele fietsende TCR meute was uiteindelijk binnen.
We zetten koers naar de dagcamping op de Borkelt, door de vertraging van lekke banden, komen een aantal P1 rijders ons tegemoet, met de gehaktbal aan de binnenzijde, zetten zij koers huisadres. Wij genieten nog even in het gras van het najaarszonnetje, nemen ook een bal en realiseren ons nauwelijks dat a.s zaterdag een fiets met dikke banden meegenomen moet worden.
Iedereen bedankt, de familie Schreurs en Wessels geven na 6 jaar het Kroegentochtorganisatiestokje over aan de opvolgers.
Geef een reactie