Van: Oman Oumnad

De maand die zowel Guns ’n Roses als Rowwen Heze inspireerde te zingen over regen en vallende bladeren.

Zaterdagochtend was dan ook een echte novemberochtend. Het was weliswaar droog maar na slechts één buitje, die de hele nacht duurde, was het toch behoorlijk nat in de bossen. Het waren dan ook niet Axl Rose of Jack Poels maar met name de natte schijfremmen die we hoorden zingen als er werd geremd voor de zoveelste met blad, takken en soms zelfs bomen bezaaide bocht. De sporen van de storm waren goed zichtbaar.

Onder leiding van Anton “The Garmin” Janssen werd de nattigheid getrotseerd met een leuk groepje van een man of twaalf. Er werd aardig doorgereden en de route was goed begaanbaar op een incidentele boomblokkade na. Al snel zat het eerste deel door de Rijssense bossen er op en vervolgden we onze weg via “Naapnboarg” (geen apen gezien) en de “Serengeti van Riessen” (ook geen olifanten) richting Holten. Bij Toontje stond de koffie klaar! Wel eerst even afborstelen.

Toen de koffie op was wilden we vertrekken voor het tweede deel van de tocht. Echter… op de Tv in de hoek was zoveel vrouwelijk schoon en (half)bloot te zien dat sommigen een derde bakkie overwogen. Uiteindelijk zat iedereen weer op de fiets en kon de route verder.

November is ook de maand waarin de TCR weer van de gebruikelijke MTB routes in de Holterberg mag afwijken. Van dit voorrecht werd dan ook dankbaar gebruik gemaakt. Mooie paden, een paar zware klimmetjes en leuke afdalingen maakten het een pittige maar erg fraaie tweede helft van de ochtend. Voor de meeste TCR leden waarschijnlijk bekend terrein maar voor mij zat er toch veel nieuws tussen. Eenmaal uit het bos gingen een aantal mannen nog enthousiast een sprintje aan en volgden er bij “knooppunt Veeneslagen” een aantal, Jooooow’s en Tjooooow’s waarna iedereen de, waarschijnlijk kortste weg, naar huis pakte.

Al met al een lekker tochtje! 

Gelezen: 12