Van Henk Kastenberg
De T3 had tijdens de kroegentocht afgesproken om ook in ploegverband deel te nemen aan de ATB tochten. Jan Meerman zou de eerste keer als toerleider optreden. Ik was zaterdagmorgen blij verbaasd, toen ik merkte dat 11 personen overbleven bij tegel 3 om van start te gaan.
Herman Baan nam deze morgen het roer van Jan over, omdat deze verhinderd was. Hij begaf zich, zoals de HTL had verordonneerd, om 2 minuten voor negen naar tegel 3. Herman heeft iets met chateaus. Daarom namen we eerst de paden rondom de Oosterhof. Ik merkte al rap dat dit fietsen wel iets anders is dan op de weg. Door het Opbroek voerde de tocht. We staken bij de PvT over en namen de paden achter De Rijsserberg.
Herman voerde ons naar het Riessenderveeld. Daar gaven we voorrang aan de P1. Die hebben weinig gezien van de prachtige paddenstoelen, die ons onderweg het goede pad wezen. Daarvoor waren ze te snel. De paden en de passages tussen de bomen door waren soms zo smal dat Kees Harbers moeite had om zijn lichaam zonder kleerscheuren tussen de bomen door te sturen.
Af en toe had ik het idee, dat Herman een paar dagen voor deze tocht zelf de bomen van de paden gehaald had. Gelukkig was het hem een keer niet gelukt. Een dikke eik versperde ons de weg. Er was weliswaar een opening gemaakt, maar onvoldoende om er fietsend te passeren. Verder ging het langs de Vennkes en over de Borkeld.
Chris gaf duidelijk aan dat zijn lichaam dringend behoefte had aan koffie. Maar Herman reageerde door nog een maisweg in te bouwen alvorens we ons richting Toontje begaven. De koffie was prima en de gesprekken geanimeerd. Na de pauze gingen we op pad, 3 mensen minder. Van hen moesten er 2 eerder naar huis en Kees had meer ruimte nodig. Dat dacht hij te vinden in de Holterberg met T2.
We namen opnieuw de eerder genoemde maisweg en begaven ons naar de Beuzenberg. Aan de voet reden we een breed zandpad op. Het zand was er aardig “mul”. We hoorden een hartelijke lach en we stopten om te genieten van een sierlijke val. Brigitte ging niet over de kop, ze stortte niet neer. Brigitte landde op een vrouwelijke wijze erg zacht en met veel bekijks van de andere T3-ers.
Herman liet ons de Hoge Borkeld zien en via de Friezenberg namen we Monkeymountain. Deze hoogte werd door ons in 2 variaties verwerkt. Het werd tijd om richting Rijssen te gaan. Jan Bakker nam bij de A1 de snelste route naar huis en de overgebleven ATB-ers begeleidden Brigitte en Benny via het Hollands Schwarzwald naar het viaduct voor Enter. De laatste meters voor we thuis waren kwamen we Joke nog tegen op weg naar Enter. De teller stond op 50 km, mijn knollen waren op. Een fantastische morgen, dat vraagt om meer. Herman je hebt ons langs mooie paden geleid en T3 blijft van de partij.
Voor nieuwkomers en mensen die graag met de mountainbike op pad zijn. Probeer het met bij de T3. Blijkt dat je meer kunt, dan ga je mee met een snellere groep.
Voor zaterdag hebben we afgesproken om 09.00 uur te starten bij de Koerbelt.
We verwachtte een opnieuw een mooie groep T3.
Prima verslag Henk, helemaal mee eens! Ik had zelf wat willen schrijven, maar dat werd me door jou uitdrukkelijk “verboden”; vandaar dat ik op deze manier reageer. Het is me prima bevallen bij de T3, heb echt kunnen genieten van het mountainbiken (wie had dat kunnen denken)! Het is echt geen schande, om in groep te zakken; het is gewoon compleet wat anders dan op de weg, dus mensen, schroom niet!!!
Het eerste wat me trouwens zaterdag te binnen schoot was onze slogan “TCR, meer dan fietsen”. Ik was namelijk al slingerend door het bos met Jan Zwoferink aan het kletsen, blijkt dat hij vorig jaar november aan z’n hart is geopereerd………. Voelde me erg bezwaard, dat ik daar niets over had gehoord!!! Maar Jan bij deze, goed je weer te zien op de fiets! Top!
Herman, ik ben blij, dat ik met jou (en de rest) ben meegegaan, want het was prachtig!!! Nogmaals bedankt!