• 24 november 2018
  • Organisatie: Anton Janssen
  • Auteur: Gerrit Wessels
  • Aantal leden: 17
  • Kilometers: 60

MTB op de Utrechtse heuvelrug, geen idee wat ik me daarvan moest voorstellen. Op het TS staat T1 en T2, echter onze voorzitter heeft er een paar weken geleden een club brede activiteit van gemaakt. Dat er ook T2 op het TS wordt vermeld, is blijkbaar een blik naar voren, want ondergetekende kan verklappen dat er volgend jaar weer een T2 actief is, binnenkort komt een  uitleg met enquête op de website. Samen met maat Berend besluiten we een paar weken terug om vandaag mee te gaan en zien op de vroege zaterdagmorgen met name een huiveringwekkend aantal T1 bij de Sporthal. Anton ziet onze verschrikte gezichten en stelt ons gerust, er komen 2 groepen. ¨een snelle en een hele snelle¨, dat stelt niet echt gerust, maar goed, wie A zegt….  Sommige T1 leden kennen we niet van naam, maar na enige puzzelwerk komen we er wel uit, daarbij het geel blauwe tenue geeft een vertrouwd clubgevoel. Onderweg naar het startpunt bij Amerongen concluderen Berend en ondergetekende, dat we de toekomst van TCR bij de Sporthal hebben zien staan. We stellen ons over een paar jaar een bestuur voor met bijvoorbeeld ene Wim Nooteboom als voorzitter, Gerwin Voortman als hoofdtoerleider, Rene Altena als secretaris, Robert Baan voor de algemene zaken en Jan Roosink voor de penningen. Uiteraard is elke andere combinatie mogelijk, als het maar geen ingedutte AOW’ers en Vutters zoals wij zijn. Een club die leeft bouwt aan zijn toekomst en die ligt bij de jonge

Goed, na bovenstaande mijmering, belanden we bij het startpunt en worden door Gerwin voorzien van koffie, hoe attent is dat ? Voorlopig is dat ook organisatorisch het enige hoogtepunt, want hoewel de hele dag een hoge funfactor en saamhorigheid kent, is het organisatorisch niet best. Met een hoog gehalte ¨het komt wel goed, en we zien wel¨, worden we verdeeld in  2 groepen, horen nog iets over een gps track die zich zo nu en dan kruist met verbindingsstukken, het komt allemaal goed…… De gemiddeld peperdure bikes worden aangetrapt en al ras verliezen we de snelle groep uit het oog. Eric Harbers heeft zich opgeofferd als navigator met zijn smartphone, waarop de track van Wim Nooteboom staat.

De MTB route is fantastisch, wel veel klimmen en dalen en fantastisch lopende kom-bochten. MTB paradise. Onderweg komen we een onderhoudsploeg tegen, Anton vertelt,  dat deze mannen tegen een vergoeding onderhoud plegen. Volgens ingewijden levert het vergunningstelsel 150.000 euro per jaar op. Niet verkeerd, daar wil je wel een ochtendje zand voor harken en gaten dichten, onder andere met een bladblazer wordt de route schoon

Een niet na te rijden complexe route

Na enige tijd wordt opgemerkt, dat we niet richting het koffieadres gaan, maar min of meer weer terugkeren naar het startpunt. Fulltime vrachtwagenchauffeur Gardus geeft aan dat zijn postduiven gevoel richting zuid wijst voor het koffieadres. Na wat voorbij rijdende MTB ers gevraagd te hebben naar een koffieadres, besluit ik om het koffieadres in mijn Edge te tikken. Via de kortste weg en met een dapper tempo, rijden we dwars door  Veenendaal (of was het Rheden) naar het koffieadres. Nou, dat was even prima geregeld, die is dus gesloten….. Wim Nooteboom merkt op dat hij door tijd gebrek de route niet heeft voorgefietst….. We overleggen en concluderen dat we het opperbest naar de zin hebben en besluiten op advies van een passerende burger naar restaurant ¨De 3 zussen¨ te rijden. Nog voor we starten, arriveert ook de snelle groep bij het gesloten koffieadres. Als complete groep, 17 man, rijden we ongesplitst naar ¨de 3 zussen¨. Splitsen hoeft ook niet, want Gardus toont zijn sterke benen door 100m voor de groep uit te rijden.

Op het routekaartje kan men zien, hoe complex de route is geworden. Het overgrote deel van de dag geen idee gehad waar we ergens in Nederland rond reden. Elk moment had er een bord ¨Welkom in Delfzijl¨ kunnen staan.

Bij ¨De 3 zussen¨ kunnen we niet naar binnen, maar moeten op het overdekte terras onder de gaslampen zitten. Binnen is een Sinterklaasfeest en een pikzwarte zwarte Piet werpt ons, zonder discussie, pepernoten toe, heerlijk. Na een kop hete chocolademelk met appelgebak zet de groep zich weer in beweging. Om me heen hoor ik, dat we naar ¨de crossbaan¨ gaan. Dit wordt met ontzag uitgesproken, gezien de helling- en daal percentages….. De hele snelle groep heeft voor de koffie de ¨crossbaan¨ ook gedaan en wil de rest blijkbaar ook deze ervaring laten proeven. Plotseling zien we voor ons een soort van ski helling opdoemen en daarna is het 2,5 km kuiten bijten en angstzweet transpireren. Teringtubbies, dit is 2,5 km afzien, zelden zulke steile klimmetjes op een vierkante kilometer gezien en doorworsteld. De hartslagmeter piept als een muisje.  Gerwin, hoe sociaal is dat, begeleid mij en Berend over dit unieke stukje MTB parcours. Berend is de betere daler van ons twee en het kost me moeite om alle potentiële aanvaring objecten (lees bomen) te ontwijken. Opvallend hoeveel bomen er in een bos staan.

Na 55 km vinden Berend en ik het wel voldoende voor vandaag en maken ons los van de groep om rustig keuvelend, hoe relaxed is dat ?, naar het startpunt te rijden, lang leve een goed werkend GPS apparaat.  We arriveren, niet eens als laatsten, bij de auto’s.  Het was een mooie dag fietsen met de jonge mannen (60+ Anton en Willy niet meegerekend). We maken nog een foto en keren huiswaarts.

Geheel in TCR stijl werd met iedereen rekening gehouden en het mag organisatorisch een wonder heten dat we allemaal op hetzelfde punt arriveerden waar we vertrokken, geluk kun je blijkbaar afdwingen. Top fietsdag met top leden.

Thuis gekomen, groet ik de hond, moederlief is een dagje weg, pak wat hout en steek de kachel aan, 2 uur later word ik wakker….. honger ! Berend meldt via whatsapp ook een comateuze slaapervaring te hebben gehad……

Gelezen: 318