Bronckhorst

Auteur: Annelies Voortman
Toerleider(s): Peter Kamans
Groep: NVT
Strava link:
Aantal KM: 93
Aantal leden: 7

Verslag: Weersverwachting van vannacht: koud, ’s morgens 4 graden en mist. Net na de wekker vanmorgen neem ik een kijkje op KNMI: het is 7 graden en meer dan 2000 meter zicht. Valt dat even mee! Aankleden, samen met manlief ontbijten en dan op weg naar Gerwin. Tegen tien voor negen komt Robert er ook aan, en we gaan naar de sporthal.
Daar is het al druk bezocht met mensen in het blauw-geel. Om iets over negenen gaan we met z’n achten op pad. Het doel vandaag is Bronkhorst. Peter geeft Rob hiervan de schuld, die afgelopen week gezegd heeft dat hij daar wel weer eens heen wil. Bronkhorst levert niet erg goede herinneringen op: gouden eieren en nog iets, maar dat ben ik even kwijt. We beginnen met de Rijsserberg in een flink tempo. Tenminste, als je net je bed uit komt rollen en het nog een beetje koud hebt wel. Vlak hierna gaat Marinus eraf, hij wil liever een rustig rondje fietsen dan 90 km met deze groep mee te gaan. We slingeren langs de A1 in de richting van Laren. Langs Almen, Wichmond en Baak komen we in Bronkhorst. Bij het café waar Peter van plan was om koffie te drinken, is er een feestje. De eigenaar vindt het niet goed dat we er bij zijn, helaas! Op zoek naar iets anders dan maar. We strijken neer bij de overbuurman, Herberg de Gouden Leeuw. We gaan buiten zitten, want, heb ik vandaag geleerd, als je bij de kachel gaat zitten krijg je het straks veel te koud (uiteindelijk was het de laatste helft van de pauze buiten ook redelijk fris, en op de dijk alsnog erg koud..) Tja, en met de keuze van deze Herberg komt ‘Bronkhorst’ niet veel positiever uit de beoordelingen. Blijkbaar hebben ze hier niet alleen gouden eieren, maar ook gouden koffie/thee. De grootte van het kopje koffie is hier niet naar, de prijs wel.
Zo vertrekken we platzak weer uit Bronkhorst. Het is al koud als we nog beschut rijden tussen de huizen, moet je bedenken hoe koud het is op de dijk. Maar goed, even op kop fietsen en iedereen heeft het weer warm. We gaan onder Zutphen door en komen bij een wegafsluiting. “Kun je wel langs”, vindt onze tourleider. Als hij het zegt.. En we kunnen er ook langs, want je fiets optillen, tussen hekken door en over een spoorlijn wandelen kan ook gewoon. We komen alweer aardig in de richting, en het tempo zakt soms wat af van 29 naar 26. En bij bepaalde mensen op kop stijgt het weer naar 29. En ik weet het, opgeven is geen optie, maar soms is het in de laatste kilometers toch wel heel fijn om even een keer achter de kopmannen langs te mogen draaien om één beurtje over te slaan.. 🙂
Net voor de Markeloseberg komen we op een kruising, waar van rechts ineens een bus verschijnt. Gerrit schiet er nog voor langs, Gerard remt en wil netjes stoppen. Peter is hier niet op bedacht en botst op Gerard, en onderzoekt gelijk even of de weg nog goed is door er met zijn neus bovenop te gaan liggen. Gelukkig kan de rest van de groep om hem heen rijden, zodat er niet meer gevallen zijn. Braamhaar stelt de chauffeur van de bus gerust dat het allemaal goed gaat en helpt het verkeer weer op gang. Peter kan zelf nog overeind komen en zegt dat hij alleen een paar schrammetjes heeft. De fiets wordt aan een onderzoek onderworpen, maar ook daar zijn geen mankementen aan te vinden. Verder maar weer!
Op de weg van Markelo naar Rijssen mag ik nog een keer op kop, waar ik vol goede moed aan begin. Ik klets wat terug tegen mijn medekopgenoot (is dat Nederlands?) en ineens brult de tourleider dat ik achter hem moet komen fietsen. Verschrikt voldoe ik aan zijn verzoek en kijk snel op m’n km-teller: 23.5. Oei, inderdaad maar beter als ik er even achter fiets. Wim geeft een bemoedigende schouderklop, en Gerrit kan tussen zijn ademhalingen door zeggen dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft. Altijd fijn om te horen!
En zo zijn we na 97 km weer thuis. Nog even de fiets afspuiten en poetsen, en dan heerlijk onder de warme douche.
Mannen, bedankt maar weer en iedereen een goed weekend.

Verstuurd: 22-10-2016 18:35

Gelezen: 336