Auteur: Jan-Harm Dannenberg
Toerleider(s): Geert Averink
Groep: P1
Strava link
Aantal KM: 140
Aantal leden: 13

Verslag: Op vrijdagavond begint de Whatsapp van de P0 te rammelen. Het wordt volgens buienradar erg nat. Wel of niet gaan? De betrouwbaarheid van buienradar wordt ter discussie gesteld en we besluiten dat we gewoon gaan. Het zal vast meevallen.

Zaterdagmorgen begint grauw, maar de temperatuur is gewoon goed. Ideaal fietsweer, korte mouwen, korte broek.
Volgens het tourschema rijden we 130 kilometer en heeft de tocht van vandaag geen naam, maar ik weet inmiddels dat de Posbank op het programma staat. Dat betekend goed eten en drinken en ook voldoende mee voor onderweg.
Anton meldt zich ook aan bij de P1, en wil zich vanwege zijn lange afwezigheid zelfs voorstellen! Als hij hoort dat de Posbank op het programma staat, en dat de kilometers op het tourschema niet helemaal kloppen, wordt er even geslikt. Maar manmoedig besluit hij gewoon mee te gaan.
Bij het wegrijden vanaf de Reggehal komt Mathieu net op tijd om aan te sluiten, en zo zijn we met 13 man.
We verlaten Rijssen via de Turfweg en het hertenkamp. Deze weg zal vast beter zijn dan het vertrek over de Karel Doormanstraat, maar het blijft wel goed opletten door allerlei smalle straatjes met ander verkeer.

Het tempo schommelt tussen de 32 en 34. Mooi om warm te worden, en met de kilometers in het vooruitzicht hard zat.
Ook Bernd heeft de voorbereiding op deze tocht serieus genomen, en alle overbodige gewicht achterwege gelaten. Mark vraagt belangstellend aan Bernd of hij misschien al heel veel heeft gedronken. “Ja zeker” is het antwoord. “Dat is te zien, want bidons zijn vandaag niet nodig?”. Bernd kijkt verschrikt naar beneden en de moraal krijgt een flinke dreun. De bidons vergeten! Sociaal als de P1 is, staat Geert een bidon af. Zo wordt dat geregeld!
De route is grotendeels bekend. In Zutphen is de weg net even wat anders dan verwacht, en rijden we plotseling op de grote weg. Na netjes het stoplicht afgewacht te hebben, steken we de IJssel over en laten Zutphen achter ons.
Geert geeft het sein, gas en niet harder dan 40, maar niet iedereen ziet dat zitten.
Via Loenen rijden we een stuk gelijk op met de A50. Veel toerfietsers komen ons tegemoet, zij rijden de Jan Janssen Classic.
Vlak na Terlet gaan we links een smal, licht stijgend fietspad op. De natuur heeft hier vrij spel gekregen, en de vele boomwortels zijn dan ook goed voelbaar. Geert A en ik besluiten dat het tempo wel wat omhoog kan, maar ook nu zijn we de enigen. De rest volgt, ze willen waarschijnlijk nog wat langer genieten van de wortels.

Het fietspad gaat over in een weg, en nu zijn we waar we moeten zijn. Op de een of andere manier maken we altijd dezelfde fout door op een gegeven moment rechts af te slaan, waar we links moeten. Deze keer hebben we het snel door, en is de vertraging minimaal. Roelof heeft goed getraind voor de Marmotte van volgende week, en gebruikt deze tocht als laatste voorbereiding. Hij is dus de te kloppen man. Zo gauw het begint te klimmen, gaat het tempo lekker omhoog en met de tong op het stuur komen we boven op de Zijpenberg. Even wachten tot iedereen weer is aangesloten, en dan de afdaling. Het blijft natuurlijk een Nederlandse “berg”, maar dat maakt het plezier er niet minder om.
Vanaf de Arnhemsestraatweg maken we de klim naar het paviljoen. Geert D, Geert A en Roelof zijn vanaf de rotonde direct weg. Ik zit helemaal achteraan, en probeer het gat te dichten. Wat niet lukt. Even later rijden de voorste 3 man verkeerd en zit ik ineens op kop, soms zit het mee! Ik besluit het gas er goed op te houden. Het duurt niet zo heel lang, of Geert D meldt zich in mijn achterwiel. Even wacht hij af, maar geeft dan gas en ik blijf alleen achter. Geert A en Roelof volgen kort daarna, en ook Anton gaat met geweld over mij heen! Als eerst is Roelof boven, gevolgd door Geert D. Op het paviljoen puffen we uit, om daarna via de Lange Juffer de weg naar het lager gelegen land op te zoeken. Er wordt nog even flink gas gegeven, maar niet door mij. Het tempo ligt net te hoog, en ik ga op eigen snelheid naar beneden.
Op de terugweg eet en drink ik zoveel mogelijk, tegen een misselijkheid in. Maar het helpt wel, en even later kan ik het tempo weer aan.

De nazit is bij Gerwin. Hij is 40 geworden, en dat wordt met een biertje en een balletje gevierd.
Het valt op dat sommigen hier meer praten, dan dat ze de hele tocht hebben gedaan!

De conclusie is dat de P1 een hard rijdende groep is, maar wel sociaal. En iedereen is behoorlijk aan elkaar gewaagd. Wachten hoefde eigenlijk nergens! En Roelof gaat de Marmotte rijden als ware het een vlakke rit. Succes!

Gerwin bedankt voor de nazit en verzorging, Geert voor de zorg en begeleiding!

Gelezen: 74