Auteur: Robert Baan
Toerleider(s): Wim Nooteboom
Groep: P1
Strava link:
Aantal KM: 130
Aantal leden: 6

Verslag: Vandaag is het alweer zaterdag, dus tijd om te fietsen. De weersverwachtingen zijn niet echt gunstig, maar deze houden ons echter niet tegen. Na een gezellig ontbijt met de kinderen, ga ik op weg naar Gerwin.
Bij de sporthal staan er deze morgen weinig mensen, de p1 telt vandaag slechts 6 mensen. We besluiten toch om apart te gaan als p1 groep.
Onder leiding van Wim, dacht ik dat we naar Siberië zouden gaan, maar vanwege een grote verbouwing aan ons vaste koffie adres kan dit niet doorgaan. We gaan de andere kant op namelijk richting de achterhoek. Via Goor Diepenheim komen we al snel verder van huis. Onze toerleider draait gelukkig zelf ook mee. Het tempo is gemoedelijk en de sfeer nog beter. Mark is na lange tijd ook weer mee, een knieblessure hield hem een tijdje van het fietsen af, maar na een spoedig herstel, gaat zijn knie nu vanzelf rond vandaag. Wout heeft een week gehad met weinig kilometers, dit is dan ook best te merken zo fit hij nu is. Bernd heeft een zware week achter de rug, maar hij klaagt minder dan normaal, heel fijn! Na een rondje Rekken en een klein stukje Duitsland buigen wij af richting Buurse. Bij Harmulle in Duitsland is de koffie en appelgebak heerlijk, zoals altijd. Na een grondige controle van ons zitvlak, besluit de Duitse dame echter, dat wij niet op de mooie nieuwe zachte stoelen mogen zitten. Volgens Bernd komt bij sommige deze viezigheid echter van binnen uit de broek en niet van de natte weg. Maar aan de bar mogen wij zitten op een leren barkruk. Na een heerlijk halfuurtje zitten en tien minuten gezocht te hebben naar Wim zijn contact lens gaan we weer op pad. Bernd maakt nog even een paar foto’s van het Duitse water en wij fietsen alvast rustig weg.
Via Glanebrug gaan we richting Oldenzaal richting huis. De wind begint steeds harder te waaien en blaast ons vol in het snuitje. Het tempo blijft amper boven de 33 kilometer. We komen mensen te kort om hard te blijven rijden in deze vorm, maar geen nood we gaan achter elkaar rijden in een lange rij.
Dit blijkt een goed idee, het tempo wordt weer hoger, en de hersteltijd wordt langer. Onze toerleider houdt het echter strak in de hand, en roept om de minuut, “niet harder, rustiger, maximaal 36 niet te snel enz.” echter sommige mensen hebben dit niet goed gehoord, en gaan spontaan harder rijden.
Sommigen, zoals Gerwin kunnen echter ruim 40 kilometer per uur tegen de wind in rijden, als ik een pet op had, zou ik deze spontaan afzetten. Langzaam maar zeker komen we in Zenderen, het wordt al stiller en stiller in de groep, de beste rijders praten en de rest kreunt zucht en puft. En dan eindelijk het bordje Rijssen, onze toerleider wint met ruime voorsprong de sprint, en de toon is weer gezet.

Na ruim 130 kilometer, met 5 bijzondere mensen met een goed hart, was dit weer een prachtige morgen.

Wim bedankt voor de begeleiding, “en het roepen van: zachter, niet harder, rustig kalm aan, niet harder dan……………………………….”

Gelezen: 70