P1/T3 – Op de weg

Datum: 03-10-2015

Auteur: Annelies Voortman
Toerleider(s): Peter Kamans
Groep: NVT
Strava link:
Aantal KM: 84
Aantal leden: 11

Verslag: Deze zaterdagmorgen om kwart voor acht wordt ik wakker gemaakt door de wekker. Toch wel lekker, dat uurtje langer kunnen liggen 🙂
Na alle ochtendrituelen samen met manlief gedaan te hebben, ga ik op weg naar Gerwin. De mountainbike staat hier al klaar. Even later is Robert er ook, en gaan we op weg naar de sporthal. Onderweg sluit nog iemand zich bij ons aan (weet niet wie het was). Met z’n vieren arriveren we bij de sporthal, waar het al gezellig druk is. Ik fiets helemaal naar achter, waar meer wielrenners staan de wachten. Met een groep van 11 man/vrouw fietsen we, onder de leiding van Peter, weg.
De groep varieert van P1 tot T3. Lastig, zoveel snelheden? Nee hoor, de regel is: we passen ons aan aan degene die het rustigst fietst. De snelle mannen onder ons hebben zich hier netjes aan gehouden!
We fietsen eerst in de richting van Markelo. Het is trouwens wel erg koud, zo ’s morgens vroeg. Hier en daar hoor ik zeggen dat het nu een lastige tijd is om te bedenken wat je aan moet trekken. Armstukken is in het begin te koud, en jasje is aan het eind weer zo warm. De kleding is dan ook erg gevarieerd, maar één ding hebben we gemeen: we hebben de kleuren blauw en geel aan.
Genoeg hierover gekletst. Peter verteld dat we richting Rekken gaan fietsen. Dit komt bekend voor, hier zijn we 2 of 3 weken geleden ook heen geweest met de T2. Via Diepenheim fietsen we naar Rietmolen (jaa, dit kende ik ook nog terug!)
Dat je altijd goed op moet blijven letten, blijkt bij een T-splitsing waar we links moeten. Het scheelt niet veel of er lagen er minstens vier van de tourclub op de grond te spartelen. Gelukkig heeft de chauffeur van de (van rechts) naderende auto een goede rem, en moet die dan ook flink gebruiken om ons niet te raken. Er schieten een paar van de tourclub de weg nog over, vlak voor de auto langs. Gelukkig gaat alles nog net goed, en kunnen we met de schrik nog in de benen weer verder.
Nog voor de koffie komt de zon erdoor, dat is lekker! En als we bij ons koffie adres zijn, kunnen we zelfs heerlijk buiten op het terras in het zonnetje zitten.  En dat  maar een paar meter bij de grens met Duitsland vandaan! Robert L. maakt even een extra lusje, zodat hij in Duitsland gefietst heeft. Dat kan verder niemand zeggen.
En we gaan weer verder. Richting Haaksbergen gaat het nu. We fietsen door mooi en rustig gebied, op smalle klinkerweggetjes en landweggetjes. De tourleider roept: scherpe bocht naar links! We draaien om een schuurtje heen naar links. En wie beweert dat een man die met een stok loopt, niet hard kan lopen, die heeft het mis. Net na de bocht lopen namelijk een man en vrouw, de man loopt met stok. Het volgende gebeurt: hij loopt midden op de weg, hoort ons ‘hooo’ en ‘pas op’ schreeuwen, kijkt achterom, er komt een blik van grote schrik op zijn gezicht, steekt zijn stokje uit, en binnen een fractie van een seconde staat meneer in de berm! Een soort van bibberend ‘gggoedemorgen’ komt er uit zijn mond als wij hen vrolijk groeten.
Verder gaan we weer, langs Diepenheim naar Hengevelde. In de buurt van Goor begin ik de weg weer een beetje te kennen. Met een rustig tempo rijden we rond half 1 Rijssen in. Met 84 km op de teller was het een mooi rondje!