P2 – ATB

Van: Robert Baan

Vanmorgen vroeg, hoorde ik gelukkig geen regen tikken tegen het raam. De wind blies stevig om het huis, maar dit is geen probleem.

Na een goed ontbijt en kop thee (voor de kramp) op weg naar Gerwin. Bij de openhaard in huize Voortman even gezellig bijgekletst.

Bij de sporthal stonden al weer vele enthousiaste leden te wachten.

Bij de elite P2 rijders heerste paniek, de elite toerleider: meneer Lohuis was er niet. Later werd verteld, dat hij niet meeging maar ging schaatsen. Hij moest nog wat extra trainen voor de Elfstedentocht, gezien de voorspelde weersomstandigheden zal dit wel voor volgend jaar zijn.

Tja dit was een grote teleurstelling, Dus vandaar, gingen we samen met de gefrustreerde elite rijders op pad, onder leiding van Wim Nooteboom. Wim bleek wat verkouden te zijn, daardoor was zijn conditie dus wat minder vandaag. Vandaag hadden we dus eindelijk een reële kans om een keer beter te presteren dan onze toerleider.

Het tempo was goed, wel wat zachter als vorige week maar zeker niet te zacht. De paden waren aardig opgedroogd, ten opzichte van vorige week.

Opeens kwamen we de bekende zwarte hond van vorige week weer tegen. Hij herkende onze toerleider en bleef keurig naast zijn fiets lopen. Zijn kop schuin omhoog, net alsof hij zeggen wilde “vorige week gingen we samen een stuk harder”. Het bevel van zijn baas hoorde hij waarschijnlijk niet eens. We stopten en onze hondenpsycholoog bracht hem wederom vakkundig terug naar zijn baas.

Bij Toontje heerlijk koffie gedronken, de tussenwand was verwijderd en het café was zeker bijna twee keer zo groot geworden. Helemaal achter in de hoeken stonden prachtige leren banken. Hier zat en lag de P2 groep, zo te zien hadden ze die plek in de toekomst al gereserveerd voor hun groep.

Berend Schreurs, kwam nog even verhaal halen over zijn beschreven achterstand van vorige week. Zijn achterstand was 2 minuut 57 seconden i.p.v. 3 minuten. Dit alles had hij geconstateerd op zijn snelheidsapp. Nooit geweten dat Berend zo digitaal was, maar waarschijnlijk zal dit wel komen dat hij bij de PTT werkt!! Of was dit nu KPN!!. (Note redactie: bijna goed, het is tegenwoordig Volker Wessels Telecom)

Na de koffie het mooiste stuk, de Holterberg in. Gerrit Wessels fietste nu ook mee hij was vanmorgen op eigen gelegenheid naar Toontje gekomen. De hond had zich verslapen, daardoor was alles wat later geworden.

Op de blauwe route was het nog het aardig nat, we besloten het pad ernaast te nemen. Verderop stuiten we op 5 paarden met hun ruiters. We wachten even, tot we de gelegenheid hebben om te passeren. Vriendelijk word ons verteld, dat hiernaast de blauwe mountainbike route ligt. We vertellen dat we bewust deze route niet nemen. De vrouwelijke ruiter, ongeveer 35 jaar oud en zeker goed gebekt geeft het volgende antwoord aan Wim Jansen: echte mountainbikers fietsen ook door het water” Wim keek haar enigszins verbaasd aan, wel bijzonder om te zien hoe hier vanuit de hoogte (vanaf het paard) Wim strak word toegesproken. Het paard keek wat naar beneden en nam een lichte agressieve houding aan. Hij ging dwars op de weg staan en keek Wim doordringend aan. Nog even de discussie of dit nu wel of niet een ruiterpad is, maar we mogen er nu langs.

Even verderop komen we de T2 achterop. Deze waren aan het koek happen. Gezelligheid en plezier is belangrijker dan fietsen aldus een van hem. We volgen de blauwe route weer verder. Gerrit Wessels trekt goed door op onze bekende klim. We besluiten hem op de lange klim op de hei terug te pakken. Maar helaas hij moet naar huis en lukt dit niet.

Eindelijk lukt het nu om een keer eerder dan Wim bij de schuilhut aan te komen. En zo komen weer voldaan in Rijssen terug.

Wim bedankt maar weer voor deze morgen!!!!!!