P2 – ATB

Auteur: Gardus Dannenberg
Toerleider(s): Wim Nooteboom
Groep: P2
Strava link:
Aantal KM: 65
Aantal leden: 9

Verslag: Afgelopen week begint de voorpret regelmatig onder het werk al, de noppenbanden, het zand, de hobbels en de singletracks. De werkweek verloopt soepel en ik kan boerennachten maken in mijn 1-sterren hotel en kon al zelfs één keer alvast op een avond in een half duuster de groene route doen!
Geert Averink en Geert Dannenberg hadden die mogelijkheid ook. Knoopten de led verlichting op het stuur. Ik vertrok tien minuten eerder, maar ik word ingelopen door hen. Ik kon ze in de verte al horen roepen. Zag hun koplampen dansen door het bos. Sjonge, wat een gang.
Als ik later in de garage kom staan zij al lachend te genieten van een biertje.
Garmin aan de laptop, elkaar op de schouders slaand, mooi resultaat jongens, maar het moet niet gekker worden!

Wim Nooteboom is onze tourleider, het begint allemaal wat twijfelachtig; paadje hier, wegje daar. Ongeduldig als ik ben denk ik: ‘Wat wil je nu dan?’. Maar dan in eens, ‘Ja hier is het: de groene route!’. Hier gaan wij beginnen hoor je hem haast denken. Het tempo begint niet op te lopen, maar het ontploft gewoon. Keal, watn trapm..! Mijn ongeduld is nu weg, maar de zorgen komen.
Het wordt stil, bocht na bocht, heling, kuil, afijn iedereen kent het wel.
Dit houd ik niet vol, de koffie duurt nog lang.. Hoe moet het verder?! Sommige beginnen te roepen: ‘Ik word duuzelig’ (of zoiets). Wim haalt de snelheid er wat uit (gelukkig). De praatjes en de grapjes zijn niet meer van de lucht. Hard fietsen is leuk, maar geintjes zijn ook niet onbelangrijk!

De koffie bij Toontje is als vanouds gezellig. Mooi daar, zo spreek je ook nog eens anderen en vooral ook verstandige mensen. Mensen die paddenstoelen zagen en spinnenwebben in de zon hebben zien glinsteren. Hier nemen we afscheid van Matthijs (hij had de voorgaande avond het iets te gezellig gehad of zo) en begroeten we Jan van de Noort. De andere P2-ers waar hij met mee had gefietst konden zijn zadel dus niet repareren. Hoe het precies gegaan is blijft dus een beetje gissen, maar Jan gaat nu met ons mee. Blijven doen Jan, dit is voor ons ook beter!

Gerwin heeft een fully, een nieuwe.. Ohh? Maar nu komt het.. Gerwin snapt het niet.. Luister Gerwin, je moet niet steeds gaan staan bij hobbels en gaten en meer van dat soort wegdek. Blijf nou eens zittend trappen!! Bijna parallel aan de Motieweg loopt een mooie klim, een lus. Gerwin gaat niet mee, hij blijft wachten totdat wij er weer zijn. We laten ons van de Motieweg rollen, harder en harder. Omdat Robert Baan niet harder dan 70 km/h durft knijpt hij in de ankers. Dikke rookwolken komen er van de remklauwen. Wacht Robert, truckracers worden verreden met vloeistof gekoelde remmen. Jij bent hooguit 45 kilo schoon aan de haak, dit is overdreven. Wacht even, maar nu komt het.. Uhh.. ‘Ja, ik heb al langere tijd een vettige remschijf’. Nou ja zeg, lachen man..! Maar lef heeft hij wel, hij rijdt er niet voorzichtiger om! Dat het remvloeistofpeil zakt deert hem dus niet.

Er viel weer genoeg te beleven. Jongens, wat een mooin dag! Bedankt Wim!