Datum: 19-12-2015

Auteur: Bernd ter Avest
Toerleider(s): Wim Nooteboom
Groep: P2
Aantal KM: 64
Aantal leden: 8

Verslag: Vandaag met frisse moed uit bed en snel snel naar de sporthal alwaar het vanmorgen weer een drukte van belang is. Het zomerse weer zal hier zeker invloed op hebben en er is nog steeds geen kans op een najaarsdip laat staan wintertenen.
De P2 bestaat vandaag uit 8 leden waarvan 1 volger.

We rijden eerst een stuk over onze prachtige eigen groene route en gaan dan via de apenberg richting borkeld en dan koffie in Holten. Tot hier gaat het allemaal nog redelijk hoewel ik veel met Paul in de achtetste gelederen verblijf om in de gaten te houden dat we niemand weg rijden.
Bij binnenkomst in ons koffiehuis treffen we Roelof J aan die zit te wachten op zijn P1 maatjes. Hij heeft een lekke ketting gehad en is na reparatie bij pa in de garage snel naar Holten gefietst voor deel 2 van hun ritje.
Maar goed wij zitten hier dus weer als eerste net als vorige week en nemen het er van, lekker onderuit gezakt op de bank gezellig te doen.
Ik zit voornamelijk te luisteten en mijn energie te sparen voor de rest van de morgen en als wij weggaan zijn we ook weer de laatse die het pand verlaten kan mij niet lang genoeg duren die pauzes. We gaan verder onder leiding van Wim door de Holterberg en kom weer op paden die ik nog niet eerder heb gezien. Erik doet nog wat bodem onderzoek en als ik denk en hoop dat we zo langzamerhand naar huis draaien steekt onze toerlijder de Nijverdalse weg over om daar tegendraads over de pas aangelegde singeltrack te rijden.
Wat moet dat mooi zijn als je niet zulke zere benen hebt. Maar goed eerlijk is eerlijk die Nijverdallers hebben er wel wat moois van gemaakt er zitten pittige klimmetjes bij die we ook nog een keer nemen op de terugweg.
Weer aangekomen aan de goede kant van de grote weg rijden we ook via een singeltrack naar boven en net voor de parkeerplaats van Dalzicht staat het kraantje nog te spitten op de laatste meters, mooi wat vrijwilligers allemaal klaarmaken daar.
Nu gaat het naar huis en moet er nog een keer met de laatste krachten worden gesmeten als onze kleinste man op de trappers gaat staan en we achter ons een kreetje horen miene ketn is ter of.
De kleinste man kent zijn eigen krachten weer eens niet en trapte er gewoon doorheen. Na 5 minuten en veel gepraat heeft hij het alweer gerepareerd en kunnen we weer verder, snelle jongens die schoolmeesters.
Ik ben blij dat ik uiteindelijk thuis ben, de sprint heb ik niet meer meegemaakt, conclusie ben nog niet op het  niveau wat bij de P1 weg kerels nodig is om mee te doen volgend voorjaar.

Verstuurd: 20-12-2015 23:31