- Datum: 9 sep 2012
- Auteur: Rene Lammertink
Zaterdag 8 september werd de Pre-Ride Twente georganiseerd. Deze Pre-Ride is de tocht die wordt gehouden voor oostelijke deelnemers aan de Ride for the Roses, die al de dag voor de Ride zelf vanaf Oldenzaal naar de startlocatie fietsen. Een groepje Enternaren heeft deze Pre-Ride en Ride al enkele keren gefietst. Ieder heeft zo zijn eigen reden om de Ride te fietsen. Wij ondersteunen natuurlijk ook Rudy Weghorst, die al enkele jaren zijn strijd tegen kanker voert, en ook dit jaar weer meefietst. Dit jaar voerde de Pre-Ride van Oldenzaal naar hartje Rotterdam, waar overnacht zou worden om daarna de volgende dag in Naaldwijk de Ride te starten.
Samen met Rudy Weghorst, Gerard Brandriet, Eddy Rutgers, Theo Homan, Johan Braamhaar, Bennie te Wierike, Frans Heering, Jan Heering, Wilco Dreijerink, Frank Pots, Brigitte Pots en Benny Eekers verzamelden we ons zaterdagmorgen om 5.15 uur en reden met busjes naar Oldenzaal, waar vanaf het gemeentehuis zou worden gestart. De koffie stond daar om 06.00 uur klaar, toespraken werden gehouden en de penningmeester kon bekend maken dat er 28.000 Euro was ingezameld. Ook enkele kinderen hadden 25 cm van hun haar laten knippen om dit beschikbaar te stellen aan jonge patiënten met haaruitval. Een zangeres zong ‘Te Rose’, waarbij het muisstil werd en hier een daar een traan werd weggepinkt. Om 06.30 uur konden we uiteindelijk vertrekken met een groep van ca. 80 fietsers onder begeleiding van politie en verkeersregelaars.
Het eerste stuk voerde over bekende routes in het Twentse land. Ondanks dat het een mooie en warme dag zou worden was het toch redelijk fris, zodat een extra shirtje en armstukken nog even geen overbodige luxe waren. De eerste stop was net voorbij Lochem. Opvallend was hoe gedisciplineerd alles verliep en hoe goed alles georganiseerd was. Koprijders van OWC bepaalden het tempo (ca. 30 km/uur) en waren herkenbaar met gele armbanden, alle kruisingen werden afgezet en bij elke gevaarlijk punt stond een motorrijder om ons te waarschuwen. Ook de catering was prima verzorgd.
Na de stop ging het verder richting Zutphen waar de IJssel via de oude IJsselbrug werd overgestoken. Op dit stuk ging het toch even mis. Achterin werd even niet goed opgelet. Twee fietsers raken elkaar en buitelen over elkaar heen. De ene pechvogel kon even later de tocht weer vervolgen, maar de andere moest toch naar het ziekenhuis, waar een gebroken sleutelbeen werd geconstateerd.
Aan de andere kant van de IJssel voert de route richting Loenen, waar we de Veluwe in stekken. Op de Veluwe is het klimmen en dalen is, af en toe wordt het hier verdacht stil in de groep en sommigen hebben letterlijk een duwtje in de rug nodig. In Wekerom is het volgende pauzepunt, waar we ook de lunch gebruiken met soep en een broodje kroket, en waar we er even rustig bij kunnen gaan zitten.
Na deze lange stop hebben we de langste etappe van 65 kilometer naar IJsselstein voor de boeg. Het is nu flink warm geworden en we worden erop geattendeerd voldoende eten en drinken bij ons te steken. Ook hier staan nog enkele heuvels op het programma, waaronder de bekende Pyramide van Austerlitz. Zonder noemenswaardige problemen bereiken we ruim voor op het tijdschema IJsselstein, waar we bij het plaatselijke zwembad stoppen. Hier blijken ook de eerste pijntjes te komen en moet er wat materiaal worden nagekeken. Gelukkig waren er professionele mecaniciens mee die e.e.a. probleemloos oplossen.
Het is nu nog maar 48 kilometer naar het eindpunt, met een nog een korte stop voor een laatste briefing. Dit is wat mij betreft de mooiste etappe. Dwars door het Groene Hart over dijkjes met knotwilgen en bruggetjes. Zelf heb ik nog een lekke band, maar een snelle wielwisseling en even ’tussen de auto’s’ maakt dat ik alweer snel bij de groep kan aansluiten. Ook hier nog een valpartijtje, met bijna een duik in de sloot, maar dat loopt op wat schaafwonden na redelijk goed af.
Bij de laatste stop in het Loenbos bij Ridderkerk is er nog even tijd voor een laatste plasje, kunnen we de benen nog even strekken en worden we geïnstrueerd wat er bij het hotel moet gebeuren. Ik kan intussen, met dank aan de mecaniciens, weer mijn eigen wiel steken. De route voert hier langs de Maas met een prachtig gezicht over de skyline van Rotterdam. Het Stayokay hotel is midden in de stad op de Blaak in de bekende blokwoningen. Op zaterdagmiddag met een grote groep fietsers onder politiebegeleiding dwars door de binnenstad van Rotterdam. Geeft wel een kick moet ik zeggen, al is het wel even opletten met de tramrails.
Voor mij, als invaller voor Bennie Ezendam, zit het er helaas op vanwege andere verplichtingen. De bedoeling was met de trein huiswaarts te gaan, maar gelukkig werd mij een lift aangeboden. De groep is zich aan het douchen en aan de bar worden de eerste biertjes getapt. Vanavond volgt nog een barbecue in een naburig café en zal het nog wel even onrustig blijven in de Rotterdamse binnenstad. Ik kijk terug op een fantastische dag.
Jammer overigens dat we bij TCR de Ride tot nu toe niet op de agenda krijgen. Wellicht volgend jaar?
Met vriendelijke groeten,
René Lammertink
Geef een reactie