Van: redactie website TCR
Vandaag, 5 maart is de redactie op bezoek geweest bij het Project Aanleg MTB Rijssen. Dit naar aanleiding van diverse geluiden uit de toerfietssamenleving. Zo zou de stemming opperbest zijn, maar ook regelmatig onder druk staan door een te hoge werkdruk. Nu kan werkdruk best wel hoog lijst, als de werklast maar laag is. M.a.w. je kunt het heel druk hebben met weinig. Derhalve een klein onderzoekje door de redactie. Bij aankomst wordt ondergetekende gelijk in de watten gelegd en een mok dampende koffie aangeboden, Kyra, die de stukjes tekst altijd uittikt, krijgt een lekker stuk koek, dat eigenlijk voor de werkploeg bestemd is. Ze is er blij mee.
De directiekeet bevindt zich op “Het Witteveldje”, dit veldje heeft de voorkeur van de projectleider, Johan Witten. De leiding berust zoals gezegd, bij Johan Witten, zijn jarenlange ervaring op diverse bouwplaatsen in den lande, komt goed van pas. Johan heeft het handig aangepakt, want als uitvoerder heeft hij Wim Jansen aangenomen. Wim staat bekend om zijn rechtlijnigheid, recht is recht en een leemkuil is alleen maar een kuil als er een MTB-pad door heen kan. Zoiets. Wim is elke dag aanwezig en dat al 3 maanden lang. De reden die hij daar bij opgeeft, is dat hij anders uit zijn ritme raakt. “Opstaan, ontbijten, tandjes poetsen en richting het bos. Ver voor dat de rest van de ploeg aanwezig is, pruttelt de koffie en wordt de dag doorgesproken. De reeds aanwezige koek is wel onder zichtbereikt, maar dient als lokkertje voor de koffie die stipt om 1015 uur begint. De rest van de ploeg wisselt in samenstelling, de ene komt wat vaker dan de ander, maar dat er sprake is van een brok saamhorigheid en een gevoel van “we zetten de schouders er onder, want anders wordt het een prutzooitje” is onomstotelijk aanwezig. Wim jaagt de boel niet op, maar door de kopjes subiet van tafel te halen, weten de aanharkers, zijkantbegeleiders, boomomhakkers, struikenverwijderaars en chauffeur van het kraantje, dat het einde koffiepauze is en de handjes weer moeten wapperen. Al met al wordt het hele project met militaire preciesie uitgevoerd. Waarbij de chauffeur van het “kraantje” veel lof krijgt toegestrooid, zonder zijn inbreng en daadkracht zou het project langer duren en een stuk minder aantrekkelijk zijn.
Al met al een zinvolle ochtend, waarbij het opvalt dat de mannen ook wel blij zijn dat het er bijna opzit. Helemaal klaar krijgen ze de route niet. In oktober resteert een stuk van 4 kilometer (bij de A1), wel wordt de route officieel geopend, wat mij betreft mogen ze de heren dan flink in het zonnetje zetten, deze dappere, hardwerkende knarren zorgen er voor dat veel jongeren, die ook hard moeten werken, in de vrije tijd over het mooiste stuk MTB-parcours kunnen beschikken dat in Twente aanwezig is.
Geef een reactie