Van: Wim Dekker

Het begon zo mooi, met 9 man vertrekken we richting Epe. Rondje Epe, toerleider van dienst is Henk Dekkers. Rustig windje op kop over de Elsenerveldweg, bij de kruising met “De Oplegger” komt er opeens een blauwe Toyota Prius van links. De bestuurder had geen rekening met de groep gehouden en wij fietsten misschien iets teveel aan de as van de weg, feit was dat de Prius vervaarlijk op mij af kwam. Nou ja het ging goed en eigenlijk was het niet eens vermeldenswaard, ware het niet dat ik uit mijn ooghoeken de passagier van de Prius waarnam: een collega van ondergetekende. De bestuurder van de Prius was haar vriend. Voer voor de koffietafel deze week dus, smullen!!

Ondertussen ging het in gestaag tempo verder. De Borkeld, Loo, Bathmen,
Deventer alles kon de Etrex van Henk vinden. In Deventer een heel klein Nijland
momentje, maar dat was snel verholpen. Over de brug en over de dijk.

Het viel mij op dat Henk nogal vreemd wisselde, mijn aflossingen duurden wel heel lang. Nou ja niet geklaagd, de grote plaat erop en stoempen. Ik ben al blij dat dat weer een beetje tot de mogelijkheden gaat horen want het heeft dit seizoen wel heel lang geduurd voor ik het ritme enigszins te pakken had.

Henk vertelde mij dat hij thuis de route achter Epe een stukje veranderd had. De rest kende hij ongeveer wel. Toch liet de Etrex juist hier Henk in de steek of had het toch gewoon de eerste links moeten zijn. Niemand weet het, feit was dat we nu over paadjes zijn geleid waar je met de racefiets normaal niet komt. Ik had zelfs het gevoel dat we zo nu en dan op de mountainbike zaten.

Ook was er een moment van anarchie, onze grote rebel Berend ging alleen een fiets(bos)pad in terwijl de rest voor de verharde weg koos. Gelukkig kwam het goed en is Berend niet alleen in het donkere bos achtergebleven. Wonder boven wonder doemde aan het einde van het pad onze koffielocatie op. Henk slaakte een zucht van verlichting.

Binnen gekomen stonden de tompoucen als klaar, voorzien van een vlaggetje. Helaas was dit niet voor ons bestemd. Nee er stopte en bus met louter dames (gemiddelde leeftijd 65+)en die deden zich tegoed aan de tompoucen.
Heel even miste ik mijn kompanen van vorige week (Jan-Henk en Ronny).

Na 2 koppen koffie en de nodige Turkije-verhalen van Tonny ging het verder en ja hoor de wind was aangewakkerd en de eerste regendruppels vielen. Op het pondje bij Wijhe (door Henk betaald, dat had hij dus wel geregeld…volgende keer ook de tompoucen?) werd regenintensiteit heftiger en in Wijhe zelf kwam het met bakken uit de lucht. Schuilen dus.

Onze rebel van net had natuurlijk een heel bushokje voor zichzelf terwijl de rest van de groep het moet doen met een half afdakje. Uiteindelijk besloten we toch maar om door te fietsen. Peter Waenink (hoop dat ik de a en de e in de goede volgorde heb gezet) had waarschijnlijk het commando niet gehoord of niet begrepen. In ieder geval misten we hem, maar even later sloot hij zich alsnog aan.
Het werd nog een barre tocht met veel regendruppels en op sommige stukken een flinke tegenwind. Bij Rijssen won Berend nog met overmacht de eindsprint, mooi gelanceerd door de schrijver van dit stukje proza… Goed gereden, 120 km op de teller, mooie route en goed gezelschap….

Henk, bedankt!

Gelezen: 65