- Van: Robert Baan
- Toerleider: Wim Nooteboom
- Aantal leden: 8
- Aantal km: 61
Vanmorgen mag ik weer op pad met de MTB. Na alle gebruikelijke ochtend rituelen, ga ik op weg naar onze clubkampioen. En aan het eind van dit seizoen waarschijnlijk de km vreter!! Henk, onze huidige km vreter is hier trouwens al aardig op voorbereid hij spaart al vast wat kilometers vooruit, maar we gaan het zien!!!
Bij de sporthal is al weer aardig druk. Iets over negen vertrekken we met acht man onder leiding van Wim Nooteboom.
Nog maar net in bos, en we pakken onze nieuwe ATB route op. Deze wordt steeds mooier en beter. De grond wordt harder en de kuilen minder diep, althans dit lijkt zo.
Bultje op, naar beneden haakse bocht en het bultje weer af dit ritueel blijft zich herhalen. Zo word je van fietsen nog meer duizelig als van veel bier drinken volgens mij. Zo verliezen we voor 10 uur al een hoop extra energie. Naarmate we de route volgen, worden de bultjes wat minder, en het mulle zand wat meer. Al met al veel uitdaging, met dank en lof aan alle vrijwilligers die dit mogelijk maken. Waarschijnlijk zal dit vele MTB ers naar Rijssen brengen.
Over de fietsbrug, rijden we richting de Friezenberg. Langs camping de Bovenberg gaan we op weg na de ATB route van Markelo.
Deze pakken we al spoedig op, deze route is zeer wisselend van parcours, langs de crossbaan, bultje op en weer af haakse bocht enz.
We zijn dit al gewend inmiddels.
Bij sporthal de Haverkamp in Markelo gaan we koffie drinken. Als we binnen komen zit de P1 al reeds aan de koffie. Eerder als deze groep, kun je volgens mij niet bij de koffie komen. Meestal blijven ze ook het langste zitten, maar vandaag is dit niet het geval.
Tijdens de koffie krijgt Gardus rijkelijk advies over: het meest originele cadeau voor vrouw lief tijdens Valentijnsdag. Veel behulpzame leden denken hier samen over na.
Na twee koppen koffie en een klein koekje, gaan we weer op pad.
Deze Atb route biedt van alles wat, single tracks en dan weer een heerlijk stuk asfalt waar weer flink gas wordt gegeven. Prachtige stukken langs het kanaal naar boven en weer naar beneden en zo vele malen.
Wat wel opvalt, is het kwaliteits verschil tussen deze route en die bij ons in het bos. Vele korte ondiepe kuilen, zorgen ervoor dat je weinig rust krijgt en continu loskomt van het zadel. Maar met wat leuke valentijnsvasseline, kunnen we deze tere plekken zo weer herstellen.
Na verloop van tijd, wordt het tempo wat naar beneden bijgesteld. De zware kilometers beginnen te tellen. Uiteindelijk komen we iets over twaalf weer bij de crossbaan uit. En zo komen we iets over half een thuis. Moe maar zeer voldaan met maar liefst 61 kilometer meer op de teller.
Wim: bedankt maar weer voor deze morgen, dit is zeker voor herhaling vatbaar.
PS: waar zijn alle schrijvers gebleven binnen de club?, ik mis jullie verhalen!
[/one_whole]
Geef een reactie