Bij het opstaan zien we al dat het vandaag mooi weer wordt. Het zonnetje schijnt, wel staat er een flinke wind. Mijn roommate is al voor zeven uur wakker, en gaat alvast wat lawaai maken.
Om acht uur zit iedereen aan het ontbijt van de B&B in Ohe en Laak. Een prima lokatie, waar een pilsje maar vijfenzestig cent kost, en een glas wijn een euri. Bovendien zijn de bedden prima, en het eten uitstekend. Waar vind je zoiets nog? We laten ons het ontbijt prima smaken, en ruim voor negen uur staat iedereen paraat om aan een etappe van plm160 kmte beginnen. Eindpunt is Wamel in de Betuwe, gelegen aan de Waal, tegenover Tiel. We hebben al snel in de gaten dat er een behoorlijke wind staat. Ik schat de windsnelheid op vijf a zes. Gelukkig hebben we de wind bijna de gehele dag mee.
De reis verloopt voorspoedig. Toerleider Wim Nooteboom heeft de touwtjes strak in handen. Naast het geven van routeaanwijzingen, die hij op z’n Garmin afleest, heeft hij nog tijd om de snelheid binnen de perken te houden. Ook geeft hij blijk van zijn agrarische achtergrond, door uitleg te geven over de verschillende graansoorten, die op de akkers in Noord-Brabant te zien zijn.
Voor de wind denderen we door de Peel. Dit moet wel haast het vroegere trainingsgebied van Peter Winnen zijn. Aangezien alles hier vlak is, is het nog een wonder dat hij zo’n goede klimmer geworden is. In Ospel hebben we onze eerste lekke band. Met vereende krachten wordt dit verholpen. Als we onze reis voortzetten, hebben we de tweede lekke band net voor Sint Helenaveen. Aangezien de volgbus, met daarin het duo Toos Heering en Ria Schreurs, even niet achter ons zit, is er ruim tijd om de band te verwisselen. Het is fascinerend om te zien hoe dit euvel wordt verholpen. Minstens zes tourclubleden bemoeien zich hiermee, al dan niet verbaal. Iemand haalt de lekke binnenband tevoorschijn; iemand anders pompt alvast een nieuwe binnenband wat op, om tot de ontdekking te komen dat dit ook een lek exemplaar is. Ook staat er iemand met een fiets zonder achterwiel in z’n handen. De rest geeft commentaar. Het lijkt wel een beetje op een bandenwissel bij de formule I, alleen gaat dat wat sneller.
In het centrum van Sint Helenaveen hebben we een uitgebreide stop. De dames van de volgbus, die in middels ook weer paraat zijn, voorzien ons van koffie, en we eten ons lunchpakketje op in het zonnetje. Daarna gaat het weer verder. Het valt inmiddels op hoe de verschillende tourclubleden belangstelling hebben voor de natuur . Zo zien we onder andere een veld met prachtige pioenrozen (zo wordt me door Joke verteld). Ook andere aspecten van de natuur komen aan de orde. Voor sommigen gaat de belangstelling zelfs zo ver dat ze dit waarderen met een cijfer op de schaal van 1 tot tien.
Bij het bord van het plaatsje Zeeland maken we een groepsfoto. Daarna landen we aan bij de plaatselijke cafetaria, waar we ons in het zonnetje tegoed doen aan een patat met kroket en een colaatje. Al filosoferend komen we hier tot de conclusie dat zo’n rondje Nederland nog ‘een heel gedoo is’, om Gerrit Lohuis maar eens te citeren. Het vervolg van de route verloopt voorspoedig. Links van ons zien we donkere regenbuien samenpakken, maar de Garmin van Wim loodst ons ook daar moeiteloos tussendoor. Af en toe voelen we een sputter, maar de regenjasjes hoeven we niet aan.
We komen voor een weg die, zoals we lezen op een bord, sinds 1 juni 2012 is afgesloten. Maar onze toerleider is aanhanger van het motto: ”Vake biej te bange bie toerfietsen’’, en dirigeert ons het weggetje in. Voor een greppel en een hek komen we tot stilstand, maar moeiteloos nemen we deze hindernissen, waarna we een drukke weg oversteken, en nogmals een greppel nemen. We volgen de dijk langs de Maas. In Demen willen we met de pont de Maas oversteken, maar helaas is de vewerdienst opgeheven. Deze hindernis nemen we toch maar niet, en gaan verder richting Megen, waar we wel de Maas kunnen oversteken. Verderop gaan we rechtsaf, het land van Maas en Waal in. Daarna komen we, met170 kmop de teller, in Wamel. Ons hotel licht prachtig aan de Waal, tegenover Tiel.
Na een welverdiend pilsje gaan we ons douchen. Het eten smaakt daarna prima.
Het bleef nog lang onrustig in het hotel.
Morgen de laatste etappe, de ‘koninginnerit’, over de Posbank!
 |
| Rondje Nederland 2012 |
Het was voor mij de eerste keer dat ik mee fietste met rondje Nederland.
Ik heb ontzettend genoten en veel gezien.
De dames Ria en Toos een grote pluim voor jullie verzorging,anders waren we van de fiets gevallen tijdens de tochten.
Gr Gerard.
Wij als begeleiders hebben gezellige dagen gehad met de dames en heren van de tourclub Rijssen.
Ze waren soms moeilijk te volgen door al die fietspaden en doodlopende wegen maar Toos wist het voor elkaar te boxen dat we toch weer op de juiste route kwamen.
Jullie ook nog bedankt voor de gezellige dagen.
Nog even een aanvulling over de kuiten van Gerard Huzen. Hij heeft als prijs een tube ontharingscréme gekregen zodat hij zijn benen goed kan blijven onderhouden.
Hedenavond is Gerard Huzen uitgeroepen tot 1e kuitenkampioen van TCR