Van: Robert Baan

Vanmorgen toen ik uit het raam keek scheen er een heerlijk zonnetje. De voorspelde regen leek nog ver weg. De wind waaide stevig, zoals we dat de laatste tijd gewend zijn. Bij de sporthal stonden al heel wat leden te wachten op vertrek. Om 8,01 uur (aldus tijd T1) vertrokken we met onze toerleider, Wim Nooteboom op weg naar Siberië. Met slecht 10 leden voor de P1 deze dag. Toen we richting Wierden fietsten kwamen we er al gauw achter dat we de wind stevig in de rug hadden. Al slingerend fietsen we richting Hardenberg. Het tempo was zeer stevig, sommigen vonden 40 km per uur nog te langzaam, dus gingen we soms nog iets harder. Bij Marienberg langs de recreatieplas de Oldemijer fietsten we prachtig door het bos. Opeens kwamen links uit het bos Knabbel en Babbel (2 eekhoorntjes) de weg over steken. Onze kampioen tijdrijden (Geert Averink) reed boven over Knabbel heen. Helaas heeft Knabbel dit niet overleeft. En Babbel stond er hopeloos en verdrietig bij. Richting Hoogeveen, Hollandse Veld kwamen we steeds dichter bij ons koffieadres. We sloegen linksaf hier stond een bordje met Siberië.

Op een kleine camping gingen we koffiedrinken. De tafels stonden al bijna gereed. De koffie was heerlijk inclusief het heerlijke suikerbrood met roomboter. Zelfs een nog een plak cake erbij en dit alles samen voor 2,25 euro, echt goedkoop. Na de koffie weer richting huis, nu echt vol tegen de wind in. Het leek wel dat het harder was gaan waaien. Met 10 personen fiets je dan al snel weer op kop. Met wisselende snelheden richting Hoogeveen. De heenweg had ik te veel energie verdaan, dit brak me nu echt op.
Op kop ging niet meer, dus maar achter de toerleider verder. Wat meer uit de wind ging het wat beter, tenminste als we niet boven de 34 km per uur kwamen. Zo kwamen we dus langzaam maar zeker weer in bekend gebied, gelukkig!!. Het motto, “samen uit, samen thuis” werd vandaag zeker waar gemaakt. Dank jullie wel.
De zon scheen ondertussen al lang niet meer, regenbuien, met nog meer wind troffen ons. En toen in Notter ging het mis. We sloegen linksaf, in de bocht voelde ik mijn voorwiel wegglijden en voor ik het wist lag ik in een diepe sloot. Gelukkig zonder water, maar wel begroeid met brandnetels. En deze hebben de nare eigenschap, dat alles begint te jeuken. Verbaasd keek ik om mij heen en tot mijn verbazing lag Henk Goorman twee meter verderop in de sloot, ook in de brandnetels. Wel sociaal dat hij naast mij kwam liggen. Hij bleek over mij of mijn fiets te zijn gereden. Gerwin Voortman lag languit in de berm.
Gerwin bleek juist op zijn al zere knie te zijn gevallen en had zijn stuur
beschadigd. Henk had vooral overal jeuk schade aan zijn fiets weet ik niet en
ikzelf had een aantal grote schaafwonden, krom stuur en een slag in het voorwiel.
Langzaam fietsten we samen het laatste stukje naar huis. Met 140 km meer op de teller. Kortom een prachtige tocht, door een minder bekend gebied.

Wim hartelijk dank voor alles!!!

 

Gelezen: 19