Van: Gerda Baan


Het is met een dubbel gevoel als we dinsdagmorgen vroeg vertrekken naar Oostenrijk. Enkele uren geleden nog een brief geschreven aan Els om haar te condoleren met het overlijden van Wilco. We halen Maarten en Jorina op in Hengelo en dan op reis. Onderweg lijkt het weer steeds beter te worden. Woensdagmorgen willen we gaan skiën in Galtur, maar Maarten belt dat ze al op de piste zijn in Ischgl. Of wij ook komen. Vooruit dan maar. Ik wil het voorzichtig aan doen om te kijken hoe mijn nieuwe heup zich houdt. Het gaat goed en de techniek is er nog. Ga nog niet zo snel als Anton, maar die wacht wel. Net als bij de tourclub. Alleen andersom, niet boven maar beneden. De eerste afdaling gaat goed, dan maar verder. Helaas, halverwege de 2e afdaling gaat het Afbeeldingsresultaat voor ski cartoonmis. Ik raak een ski kwijt en op de rechter glij ik door en verdraai de knie. Opstaan lukt niet en voel meteen veel pijn. De reddingsdienst wordt gewaarschuwd door Anton. Ze komen met een sneeuwscooter. Vanaf dit moment gaat alles razendsnel. Ik word naar de eerste hulp gebracht. De conclusie is snel getrokken door de arts: gebroken. Vanwege de pijn wordt besloten mij met de helicopter te transporteren naar het ziekenhuis in Zams. Het is daar een drukte van belang. Wat daar op een dag al niet binnenkomt! Na enkele onderzoeken blijkt de eerste conclusie juist, inderdaad gebroken. Het bovenste deel van het scheenbeen is ingescheurd, maar zit nog net vast. Een operatie is noodzakelijk.
Na intensief overleg met alarmcentrale, verzekering en artsen wordt besloten mij hier ( in Zams ) te opereren. Ze hebben hier vast wel ervaring. De operatie is inmiddels achter de rug en is goed verlopen. Alles weer gemonteerd met plaatjes en schroeven. Ik krijg nu wel een hele dure rechterkant… Als alles verder goed verloopt mag ik zsm. na woensdag naar Nederland worden getransporteerd. Maarten en Jorina zijn inmiddels weer terug ( opgehaald door Roelof en Hans), maar mijn lieve ega is nog hier. Ik hoop zo spoedig mogelijk thuis te zijn om maar weer te beginnen met de revalidatie. Het zomerseizoen dreigt nu al te mislukken. Hartelijke groeten van Anton en mij en hopelijk snel tot ziens

Gerda

 

gerda1