Strafvalrace – P1

Van: Jan Harm Dannenberg

Na vorige week niet mee hebben kunnen fietsen, had ik vanmorgen goede zin om weer lekker te mountainbiken. Bij de sporthal aangekomen blijk ik ongeveer de enige te zijn zonder lange handschoenen en zonder overschoenen. Is het dan echt zo koud?

Even later vertrekken we met 9 man. Maar voordat we de Burg. Knottebeldlaan oversteken, sluit Geert Averink zich ook nog bij ons aan. Het tempo zit er al direct goed in. Anton rijdt voorop, en als altijd volgen wij hem trouw.

Hier en daar worden wat “nieuwe” paden geprobeerd. Dit lijdt al snel tot een voor iedereen onbekend, maar ook onbegaanbaar pad! Dan maar van de fietsen af en verder lopen!

Sommige klimmetjes en afdalingen nemen we, anders als anders, 2 keer. Het tempo blijft onveranderd hoog, zodat Raymond Kienhuis zich afvraagt of we misschien iets verkeerd hebben gezegd tegen de toerleider? Dit blijkt niet het geval, maar Anton heeft zich vanmorgen als doel gesteld om 50% van de groep los te rijden. Ok, goed dat we dit weten!

Aangekomen bij Toontje (tegenwoordig een donker cafe) vallen de eerste 3 al af. Zij gaan met de P2 verder.

Wij stappen ook weer op, en zoeken onze weg door een Holterberg waar op veel plaatsen helaas niet (meer)mag worden gereden! Zo is een lange klim eruit en daar had Hans zich juist voor gespaard…

Na een tijdje zijn we weer 2 mannen kwijt, Raymond en Geert, dus de doelstelling van Anton lijkt te zijn gehaald….

Gelukkig komt de jeugd weer terug! en zijn we nog steeds met ons 7-en als we Rijssen naderen.

De paralelweg naast de Holterstraatweg is voorzien van een prachtig nieuwe, gladde asfaltlaag. Hans krijgt direct zin in het wegseizoen en ziet zich, door dit nieuwe asfalt, de beste op het sprintsegmentje worden van Strava! Op weg naar blijvende roem… volgens mij is daar wat meer voor nodig als alleen nieuw asfalt, maar als je binnenkort iemand keer op keer de laatste 5001 ziet fietsen van de sprint heb je grote kans dat dit Hans is! Overigens zette hij nu ook aan en won de sprint (nipt :-)) op zijn Bonfire.

Het was weer een mooie tocht, en de volgende keer toch maar eens proberen om Anton te lossen!